DAG 25: Za 26 Nov ’16 Auckland naar Welington

Om 6.15 gaat de wekker. Ritueeltje uitvoeren, eten, uitchecken en om 7.00 uur loop ik in 15 minuten van het hotel naar Kiwi-Rail voor de reis die zij de ‘Nothern Explorer’ noemen. Ik moet om 7.25 inchecken met mijn 28,4 kg zware koffer. Eigenlijk mag ik maar 20 kg meenemen, dus ik ben benieuwd of ze daar moeilijk over doen. Maar nee, ik kan zonder bijbetalen naar rijtuig B lopen waar ik een zitplaats aan het raam heb, perfect!! De laatste wagon is een goederenwagon, in het midden zit het café/restaurant en meteen achter de locomotief zit een ‘observation deck’. Je kan onderweg buiten kijken en dus nog mooiere foto’s maken, als door het raam van de trein.

Stipt om 7.45 uur gaat de trein rijden. We kunnen gebruik maken van een informatiekanaal en een headset. Een GPS gestuurd systeem verteld ons onderweg precies op het juiste moment waar we zijn, het aantal inwoners, waar ze hun geld mee verdienen en allerlei andere wetenswaardigheden zoals bv. de geschiedenis, de oorlogen, het ontstaan, de vulkanen, de meren en rivieren etc.
De reis neemt de hele dag in beslag, want we arriveren rond 18.35 pas in Wellington, waar ik voor vijf nachten een wat luxer hotel heb geboekt. Vandaar zoek ik uit hoe ik het beste naar Christchurch kan komen. Per auto, ferry of vliegtuig? In ieder geval weet ik dat de trein geen optie is, want die zal tot aan de zomer van 2017 zeker niet naar Christchurch rijden. Dat zegt genoeg over de schade die de aardbeving, ook aan het spoor, heeft aangericht.

Naast mij zit niemand, maar aan de andere kant van het gangpad zit een Duitse man die drie maanden alleen door NZ reist. Hij is, denk ik, een paar jaren jonger dan ik en komt uit Düsseldorf. Aangezien ik ook vloeiend Duits praat is hij wel ‘verbaasd’ en we komen al snel volop in gesprek. De reden voor zijn reis is eigenlijk minder leuk. Begin dit jaar is zijn vrouw namelijk verongelukt en hij wil ‘tijd en rust’ voor zichzelf en weg uit de sleur van alledag. Daar kan ik mij natuurlijk alles bij voorstellen, zeker in zijn situatie. Terwijl hij volop verteld denk ik in mijzelf: “Carpe Diem”.
Later op de ochtend stonden wij op het ‘observation deck’ te kletsen en was er nog een ander Duits meisje die ons hoorde praatte en ons aansprak. Zo krijg je zomaar opeens hele leuke en verrassende gesprekken en is er van typen in de trein dus niets meer terecht gekomen.

Over de treinreis zelf valt veel te vertellen, maar dan gaat deze ‘dag-update’ een boekwerk worden. De tijd die het kost om te typen breng ik liever in Wellington door :-). Ik adviseer iedereen gewoon om zelf een treinreis als deze te maken, wat een indrukwekkende natuur zeg. Met de trein kom je op plaatsen, waar je met de auto niet komt. Doordat ik zelf niet hoef te rijden kan ik volop rondkijken en nog meer genieten van wat Nieuw-Zeeland te bieden heeft.
De reis duurt in totaal 11 uur. Ook de trein moet enorm veel bochten maken, steile hellingen op en weer af en tot aan Wellington 15 keer op een station stoppen voor uit- en instappende passagiers. Ik heb ontzettend veel foto’s gemaakt, waar ik de mooiste nog van uit moet zoeken. Daar waar we over enorme bruggen reden en in ravijnen van 50 tot 150 meter diep keken, ging de machinist langzamer rijden. Zo konden wij volop foto’s en filmpjes maken. Een ervaring die ik niet had willen missen.

Eenmaal in Wellington van het station naar het hotel gelopen, maar dat was helaas een stuk verder dan ik had ingeschat, de straat is namelijk erg lang. Het begint bij huisnummer 1 en ik moest op 355 zijn, dan weet je het wel. Eenmaal aangekomen, inchecken, snelle douche en meteen de stad in. De receptionist gaf mij een plattegrond mee incl. zijn tips voor restaurants en uitgaan. Super!
Wauw, wat een stad is Wellington zeg! Ik kan niet anders dan zeggen ‘vergeet’ Auckland en ga naar Wellington. Natuurlijk is dat onzin, maar het verschil is wel enorm groot. Wellington is een veel bruisender en veel beter onderhouden stad. Al vanaf het moment dat je met de trein door de subburbs richting de stad komt, zie je al dat alles beter onderhouden is en er verzorgder uit ziet.
Wellicht heeft dit deels te maken met het feit dat ze in Auckland op zoveel plaatsen aan het bouwen en breken zijn, het is wat dat betreft net Amsterdam. Ze bouwen midden in de stad nog meer grote en lelijke kantoorgebouwen in combinatie met ‘shopping’, ze leggen een extra metrolijn aan, het centraal station wordt groots verbouwd en er is dus een hoop irritante herrie!

Wellington heeft gelukkig een mooi en leuk aangeklede voetgangerspassage zonder al die stinkende auto’s en bussen. De receptionist had mij naar de ‘Cuba Street’ gestuurd en dat is dé uitgaansstraat van Wellington. Dus volop leuke kroegjes en een enorme keuze aan internationale restaurants, die in Auckland op hun beurt allemaal in van die kleine weggestopte zijstraatjes zitten. Ondanks dat het overal erg druk was, was er toch nog een plekje voor mij vrij en heb ik heerlijk gegeten en een eerste verkenning van de stad gedaan.

Inmiddels is het hier zondagmorgen 9.30 uur en heb ik mijn verhaaltje weer getypt :-) Ik ga vandaag de stad in om de kilometerslange wandelpromenade langs zee te lopen en wat eerste foto’s te maken. Daarnaast even wat informatieboekjes en folders opsnorren en eens kijken wat ik hier de komende dagen kan bekijken en doen. Fijne zondag allemaal!