DAG 32: ZA 3 Dec ’16 Picton naar Nelson
Door: Raymond
Blijf op de hoogte en volg Raymond
03 December 2016 | Nieuw Zeeland, Nelson
Het zuiden is echter nog groter, de steden liggen verder uit elkaar en het zuiden heeft aan de westkant veel meer nationale parken en bergen. Die parken en bergen zullen adembenemend mooi zijn, maar ze zullen ook veel reistijd kosten. Vandaag heb ik al gemerkt dat ik daardoor veel minder kilometers per dag kan rijden. Om voldoende tijd te hebben om bepaalde ‘highlights’ van het zuiden te bezoeken verwacht ik, dat ik op sommige locaties minimaal twee dagen moet blijven. En dan heb ik het nog niet eens over de oostkust gehad, waar de aardbeving veel schade heeft aangericht. Daar zal ik zeker beperkingen tegenkomen of mag ik in bepaalde gebieden zelfs helemaal niet komen.
Vanaf vanmorgen heb ik 6,5 dag een auto, meteen daarna nog 11,5 dag een campervan en tot slot nog 3,5 dag om Christchurch te ontdekken. Eigenlijk weet ik nu al dat ik te weinig tijd heb om in het zuiden te doen wat ik wil doen. Tja, het is niet anders. De komende dagen maar eens rustig de informatiebrochures doorlezen en daarna besluiten hoe ik dit aan ga pakken. Morgen ga ik in ieder geval zeer zeker naar het ‘Abel Tasman National Park’.
Nadat ik heb uitgecheckt, loop ik nog één keer langs de boulevard van Picton naar de ferryterminal. Helaas ben ik te vroeg dus de autoverhuurder is nog niet aanwezig. Als hij komt regelen we snel alle paperassen en een Allriskverzekering, ik wil namelijk geen enkel risico lopen mocht er toch iets gebeuren. Ik verwacht een Toyota Corolla mee te krijgen, maar ik krijg een Tivoli mee. Een Tivoli, wat is dat voor merk? Ik heb er in ieder geval nog nooit van gehoord. Volgens mij hebben wij die auto’s in Nederland niet, toch? Maar volgens hem is het een mooie auto en hij heeft nog een leuke verrassing voor mij, want de auto is splinternieuw en heeft nog maar 17 km gereden.
Vervolgens loop ik met de nodige nieuwsgierigheid richting de grote parkeerplaats en zoek naar het kenteken KED634. Wow zeg, dat is niet zomaar een auto, maar dat is zelfs een Tivoli SUV 4WD. Voor een middenklasse prijs, krijg ik dus gewoon een spiksplinternieuwe auto mee! Met een ‘big smile’ stap ik in de auto en ga ik eerst maar eens kijken hoe alles werkt. Koffer achterin en wegwezen maar! Dit gaan hele relaxte reisdagen worden!
Ik wil absoluut meer zien van het ‘Queen Charlotte Sound’, dus ik besluit om eerst nog 50 km de andere kant van Picton op te rijden en de bergen te verkennen langs de kustlijn. Het is er zo mooi, dus een goed moment om een tijdje in het zonnetje te gaan zitten en de gebruiksaanwijzing van de auto eens door te bladeren. Er zitten nog te veel knoppen op en aan waarvan ik denk, waar zijn die nu eigenlijk voor? Tegelijkertijd is het een mooi moment om een paar foto’s van ‘mijn’ nieuwe auto te maken.
Ondertussen komt er een gepensioneerd echtpaar bij mij zitten en raken we in gesprek. Zij komen uit Nelson (waar ik straks heen ga) en zijn op deze zonnige zaterdag wat aan het rondrijden en ook op ontdekking. Zij zijn drie keer in Europa geweest, maar nog nooit in Nederland. Dat staat nog wel op hun verlanglijstje, ik moedig ze aan om dat vooral te doen en alleen al voor Amsterdam :-). Dat soort spontane ontmoetingen zijn zo leuk en dankzij hun heb ik weer een paar goede tips, dank daarvoor!
Ik vervolg mijn reis tot aan het moment dat de verharde weg in een kiezelzandweg overgaat. Dat lijkt mij niet wijs met deze nieuwe auto en ik moet dezelfde weg ook nog weer terugrijden. Ik besluit om te draaien en terug te gaan naar Picton. Onderweg is er een stuk berg naar beneden gekomen de rijbaan op. Deze keer stop ik even om er een foto van te maken. Dat soort dingen zie je hier best wel vaak en het lijkt mij niet prettig dat het gebeurd als je er net aan komt rijden.
Nu ga ik toch echt richting de highway en naar Nelson of Richmond, in ieder geval verder het hoge noorden in. Als ik op het meest noordelijke puntje van het Noordereiland was, dan wil ik ook op het meest noordelijke puntje van het Zuidereiland proberen te komen. In ieder geval minimaal tot aan het ‘Abel Tasman National Park’.
Het eerste deel van de route is vooral heuvelachtig met een perfecte highway en de nodige extra inhaalstroken. Ik zie vooral heel veel wijngaarden om mij heen. Het is wel duidelijk dat ‘wijn’ het hoofdinkomen is in deze streek, want ik zie hier nergens schapen of koeien. Wat ik tot drie keer toe wel zie zijn ‘verstopte’ politieauto’s die aan het ‘laseren’ zijn, maar gelukkig heb ik de cruise control erop staan. Dat is zo relaxed rijden, helemaal met de afstanden in NZ. Zelfs als ik de heuvel of de berg op moet accelereert de auto zelf naar de vastgestelde snelheid. Als het vervolgens te hard de berg af gaat remt hij ook zelf af naar de vastgesteld snelheid. Dat is zo lekker rijden, omdat op deze manier mijn benen minder snel moe worden of dat mijn knieën een soort van ‘op slot’ gaan zitten.
Daarna begint de rit steeds bosrijker, bergachtiger en mooier te worden. Opnieuw gaat het berg op en berg af en ik stuur de auto met gemak tientallen bochten door. Dan komt eindelijk Nelson in zicht en nu lijkt het net als destijds in Australië. De highway is op en tegen de berg aangebouwd. Direct daarnaast is soms nog een strand of staan wat gebouwen of industrie, maar grotendeels rij ik nu direct langs de ‘Tasman Sea’. Dit is mijn meest favoriete uitzicht ‘ever’. Kilometerslang gaat het zo door tot ik aan het begin van de avond in Nelson en later in het vlakbij gelegen Richmond ben.
Moe maar voldaan kom ik op het TOP 10 Holiday Park aan. Enthousiast leg ik mijn HP-card op de balie en die mevrouw zegt: ‘Sorry mijnheer, maar alle ‘motelkamers’ zijn helaas bezet. Damn, dat is balen zeg. Maar ja, het is weekend, mooi zonnig weer en je zit direct aan het strand. Het zegt in ieder geval genoeg over de populariteit van deze omgeving. Dit is het risico dat je loopt als je van tevoren niets boekt, vette pech. Er zijn echter genoeg andere motels in de buurt. Eerst loop ik bij een paar motels naar binnen om te informeren naar de prijs, zoals verwacht zit daar behoorlijk verschil in. Eén mevrouw beweerd zelfs dat ze de prijs pas weet als ze mijn gegevens heeft ingevoerd. Ha haha, ja natuurlijk dat kan je van tevoren niet weten, zij valt dus meteen af.
Uiteindelijk kom ik bij een 5de motel aan. Er komt zo leuk en vriendelijk ‘baasje’ de receptie binnen. Ik mag eerst het ‘motel’ zien en dan besluiten of ik er 120 dollar (± 85 euro) voor over heb. Kijk, dat maakt het verschil en hij is ook nog eens 20 dollar goedkoper dan de vier hiervoor. Maar het is natuurlijk altijd duurder dan op een Holiday Park, waar ik inclusief mijn korting ± 50 euro betaal voor een ‘kitchenette’. Een ‘tuinhuis’ met bed, keukenblok en kookgerei zeg maar. Voor 35 euro meer heb ik nu echter wel een eigen badkamer en een Queensize bed :-). Welterusten dus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley