DAG 39: Za 10 Dec ’16 Oamaru naar Dunedin

Gelukkig :-) na de deceptie van gisteren is de route van vandaag weer van heuvel- naar bergachtig gegaan en het laatste deel direct langs de zee. Ik had gelijk wat Oamaru betreft. Er zijn veel mooie historische en gerestaureerde gebouwen te bewonderen. Ik kan er de invloed van Engeland goed in terug herkennen. Het is best een knus dorp en je kan zien dat men hier meer moeite doet dan in andere dorpen of steden. De gebouwen zijn beter onderhouden, je ziet op bepaalde plekken prachtige kleurrijke bloemen en planten en ze hebben ‘speciale wandelroutes’ aangelegd. Daarvoor krijgen ze van mij een dikke pluim! Het is echt genieten om hier een tijdje rond te wandelen, mede dankzij het bescheiden zonnetje.

Door naar de grote stad Dunedin, deze keer is het niet zo heel ver rijden. Zoals ik al zei is het weer een route met veel meer bochten en hoogteverschillen. Je ziet de bergen vanuit het westen dichterbij komen, zo mooi om te zien. Nu zijn het nog redelijk bescheiden bergen van een meter of 250 hoog, maar dat gaat snel veranderen de komende dagen. Het is wel leuk en grappig dat ik nu een gps heb, waarop ik ook kan zien hoe hoog ik zit. Naarmate ik dichterbij Dunedin kom gaat het van zeeniveau, en soms zelfs nog daaronder, van -2 naar 180 meter hoog. Mijn Mazda campervan moet de nodige moeite doen om de berg op te komen. Dat kan nog wat worden als ik de komende week de westkust ga bezoeken :-).



Onderweg moet ik natuurlijk even stoppen bij de zee en een kleine strandwandeling en wat foto’s en video maken. Ik vind het best ‘gek’ dat de kust, de zee, het water, het erlangs rijden zoveel invloed op mij heeft. Ik weet niet hoe ik het moet omschrijven, maar gevoelsmatig doet het iets bijzonders met mij. Het heeft een bepaalde aantrekkingskracht waar ik zo intens van genieten kan. De zeelucht, het geluid van de golven, de dieren op de achtergrond, ik kan er uren zitten kijken en lekker weg mijmeren. Daar besluit ik om dan ook maar even te pauzeren in het zonnetje. Eerst mijn jerrycan met 10 liter water vullen, de lunch uit mijn koelkast tevoorschijn toveren en lunchen maar :-).

Onderweg komt dan een typisch Nieuw-Zeeland moment, waar ik ook een foto van gemaakt heb. Ik rij van het mooie weer, helaas het slechte weer tegemoet. Jullie zien op de foto slechts een fractie ervan. Ik zie rechts van mij alleen maar zon en blauwe lucht en links van mij alleen maar donkere en dreigende bewolking.
Rond 14.00 uur kom ik in de buurt van Dunedin. Dan komt het moment dat ik opeens de hoek van de berg om kom en ik geloof mijn eigen ogen niet. Vanaf een bepaald punt in een bocht op de highway zie je zomaar opeens, van rechts naar links, de stad liggen met in het midden de zee. Wow zeg, wat een cool uitzicht. Deze keer denk ik: ‘in de remmen Ray en gewoon links van de weg parkeren en foto’s/video gaan maken, ook al mag het niet :-). Sommige regels zijn gemaakt om je niet aan te houden hihi. Deze stad heeft echt enorme hoogteverschillen merk ik later deze dag. Zoals je kan zien heb ik geprobeerd om dit vast te leggen op een foto toen ik vanaf het HP naar de stad ging. PPffiieeww, als je hier dagelijks moet fietsen zeg. De berg af is leuk, maar de berg op? En het is te hopen dat het hier niet vriest in de winter, als deze wegen toch een ‘ijsbaan’ worden is pas echt eng!

Uiteraard heb ik eerst een plekje gereserveerd op het HP. Onderweg kwam ik al veel motels tegen die allemaal al bezet waren. Het is handig dat ze buiten lichtreclames hebben met ‘no vacancy’, dan hoef je in ieder geval niet te stoppen en te vragen. Dit HP is redelijk dichtbij de stad en is niet zo groot wat aantal plaatsen betreft, dus dan kan ik maar beter op tijd zijn met reserveren. Veel mensen doen dat al vooraf via de website, maar dat ga ik niet doen. Als ik me onderweg toch nog bedenk zit ik eraan vast.
Ik krijg van een wederom zeer vriendelijke receptioniste een boekje van Dunedin mee en ze tekent voor mij de highlights van de stad aan. Op mijn verzoek geeft ze een Top 5 van wat ik zeker moet gaan bekijken, daar heb ik er inmiddels vier van gehad. Morgen doe ik nummer vijf, het enige kasteel dat Nieuw Zeeland heeft, maar dat is buiten de stad en daar moet ik eerst 15 kilometer voor rijden.

Eerst ga ik richting de ‘Otaga Harbour. Daar is een wandel- en fietsroute van maar liefst 6 kilometer aan voorbij gelegd, maar die ga ik niet lopen hoor :-). Er schijnt ook een universiteitsevenement te zijn, want ik zie de rest van de middag overal studenten en hun familie en vrienden. Zij zijn blijkbaar afgestudeerd, want op diverse plaatsen in de stad worden ze op de foto gezet in hun mooie outfit. Erg leuk om dat ook eens te zien! Vandaar gaat het richting de ‘lookout’ over de stad, maar aangezien het inmiddels zwaar bewolkt is, zijn de verderop gelegen stadsdelen een stuk minder goed te zien. Ook in Dunedin zie ik weer hetzelfde patroon wat verticale en horizontale straten betreft, maar wat is het hier steil zeg. Er zit soms een stijging van 11% in een straat van een paar honderd meter. De ‘Baldwin straat’ is er bekend door geworden, deze is maar 350 meter lang en op het diepste punt is de straat 30 meter boven zeeniveau en op het hoogste punt maar liefst 100 meter boven zeeniveau. Vanaf de 200 meter is de straat ook niet geasfalteerd, maar heeft men special beton gestort i.v.m. kans op bevriezing.

Daarna parkeer ik de camper bij het treinstation en zoals je op de foto’s ziet is dit een erg mooi gebouw. In Dunedin vind je qua bouw veel schotse invloeden terug. Daarna de stad in en opnieuw een enorm lange winkelstraat. Aan weerskanten hebben alle winkels luifels, want het schijnt hier zeer regelmatig te regenen en dat heb ik helaas gemerkt. Op naar de St. Paul’s Cathedral en het stadskantoor, maar helaas kan ik in de eerste niet in, daar is dus het evenement van de universiteit.

Aangezien het inmiddels behoorlijk regent, loop ik met mijn Amsterdamse paraplu :-) snel door naar het Dunedin museum dat overigens ook geen entree vraagt. Daar vertoef ik een tijdje om vervolgens naar de ‘Sports Hall of Fame’ te lopen. Dat zijn dan toch perfecte bezienswaardigheden om te doen als het buiten zo tekeer gaat. Helaas zal het bezichtigen van de botanische tuinen of de ‘Dunedin Chinese Garden’ niet gaan gebeuren met dit weer en een cruise over het water ook niet.
Aan het eind van de middag zoek ik een restaurantje op en wederom zijn dat veel, echt heel veel Aziatische restaurants. Dat verbaasd mij toch best wel een beetje en had ik niet verwacht in NZ. Dat wat niet Aziatisch is, is dan vaak een fastfoodketen of een ‘take away’ restaurant en net als in NL, ‘ze hangen er met de benen uit’. Misschien ook vanwege de gratis wifi bij McDonalds, waar ik af en toe ook dankbaar gebruik van maak? Natuurlijk zullen ze ook andere restaurants hebben, maar ik als vakantieganger moet die echt zoeken of me laten adviseren. Maar met rijst, kip en saus is ook niets mis en het smaakt prima.

Inmiddels is het avond geworden en terwijl ik terug naar de camping rij is het niet alleen aan het regenen, maar zelfs hagelen en niet zo klein beetje ook. Ik ben niet snel ‘bang’, maar dit gaat mij zelfs te hard en dan moet ik ook nog steil omhoog. Ik vind het maar niets en besluit om mijn camper eerst maar eens even aan de kant te zetten, totdat het ergste voorbij is. Kort samengevat, Dunedin is een geweldig mooie stad om te zien en er valt veel te zien en te beleven. Afhankelijk van het weer van morgen kijk ik wat ik doe, maar zoals ik er nu over denk rij ik verder door richting het zuiden.