DAG 78: Wo 18 Jan ’17 Ballina – Gold Coast
Door: Raymond
Blijf op de hoogte en volg Raymond
18 Januari 2017 | Australië, Gold Coast
Goodmorning world :-). Motels kunnen dan wel gedateerd zijn, maar tot nu toe heb ik overal heerlijk geslapen. De (hotel)bedden in Australië liggen erg prettig en wat ik wel waarderen kan is dat ze bijna overal meerdere kussens hebben, zodat ik kan kiezen tussen een zacht of een harder kussen. Veel kamers hebben ook nog een ventilator boven het bed, zodat de airco s’ nachts uit kan, maar je toch een aangename verkoeling hebt. Na een goede nachtrust en met een relaxed muziekje en een cappuccino kan mijn ochtend niet meer stuk :-).
Vandaag hoef ik maar anderhalf uur te rijden om bij mijn volgende appartement te komen, dus tijd genoeg en dat is een prettig vooruitzicht. Daarom ga ik vanmorgen als eerst naar het strand dat hier niet ver vandaan is. Met een beetje geluk kan ik de auto weer onder de ‘bomen’ parkeren en een schaduwplekje bij het strand vinden. Zoals je aan de foto’s kan zien is dat weer gelukt. Normaal gesproken ben ik helemaal geen actief zwemmend strandmens, maar de stranden zijn hier zo mooi, het zeewater zo helder en de temperatuur zo lekker. Die verkoeling vind ik heerlijk en wat ook niet onbelangrijk is, het is niet te druk en ook veilig om hier te zwemmen. Er vliegen niet alleen helikopters die de haaien in de gaten houden, maar dit strand heeft ook beveiligingsnetten voor de kust, zie de foto :-).
Ik moet alleen uitkijken met de zon en daar niet te lang in blijven, want ik voel de zon op mijn huid branden ondanks alle zonnecrème. Als ik het zeewater uit kom snel een handdoek om of een shirtje aan en meteen mijn pet weer op. Anderhalf uurtje aan het strand, in de zon en de zee is met mijn huid het maximale. Dus voordat de zon tussen 13.00 en 15.00 op zijn sterkst is zit ik weer in de auto. Een klein nadeel van de zee is al het zand en zout dat ik daarna nog aan mijn lijf voel en vooral aan mijn voeten ha haha, maar dat hoort erbij.
Bij de auto snel een andere korte broek en blouse aan en op naar de volgende touristdrive. Het is wel een beetje vreemd dat deze route opeens nummer 40 heeft, maar daar zal vast een reden voor zijn. Aan het begin van de route ligt direct links naast mij de nieuwe autobaan, dus een deel van de route gaat gelijk op met de auto’s op de autobaan. De autobanen (motorway) zijn ruim en er zijn ontzettend veel viaducten, ondergangen en overgangen gebouwd om de autobaan zo gelijkmatig mogelijk door te laten lopen. Langs de gehele autobaan zijn kilometerslange hekwerken geplaatst, zodat kangoeroes en andere dieren niet de autobaan op kunnen. Je moet wel goed je rust- en plasmomenten plannen, want de rustplaatsen liggen wel ver uit elkaar. Gelukkig weet ik inmiddels dat ieder dorp of stad ook publieke toiletten heeft, dus als de nood echt hoog is ga ik de autobaan af. Wat ik wel vreemd vind is dat ze kapotte, verongelukte of uitgebrande auto’s niet meteen opruimen. Deze keer heb ik er maar eens een foto van gemaakt, maar hoe lang een auto zoals deze daar dan staat, ik heb geen idee? Ik denk dat dit de 5de of 6de keer is dat ik zoiets als dit tegenkom.
Dan gaat route 40 richting de kleinere dorpen aan de kust en rij ik alleen nog maar langs tientallen kilometers prachtig strand en een diepblauwe zee met ontelbare mogelijkheden om te zwemmen of aan een watersport te doen. Dit is een van de redenen waarom ik zo dolgraag de oostkust van Australië wilde zien, voor mij is dit echt een van de hoogtepunten van mijn reis. Mocht een volgend leven na dit leven bestaan, dan wil ik graag hier geboren worden ha haha.
Dit deel van de oostkust is wel veel bevolkter en commerciëler dan de ‘Great Ocean Road’ in het zuidoosten. Daar is de afstand tussen de dorpen veel groter en gaat de hele weg direct langs de kust. Dat is hier niet het geval. Soms moet je eerst terug naar de ‘highway’ om vervolgens weer richting de kust te kunnen. Dat is wel jammer, het zou nog indrukwekkender zijn als de hele weg langs de kust zou gaan, maar dat moet natuurlijk ook kunnen en dit is al meer dan fantastisch.
Onderweg zie ik regelmatig jeugd langs de weg en brug lopen, want zij springen vanaf de brug het water in. Als ik vlakbij mijn eindbestemming kom, rij ik door een dorp heen dat volledig nieuw is. Allemaal nieuwe wegen, alleen maar nieuwe huizen en natuurlijk veel mogelijkheden om bij een van de vele stranden te parkeren en te zwemmen. Prachtig! Dan eindigt route 40 en moet ik eerst de highway weer op en kom ik 15 minuten later bij mijn volgende appartement aan.
De zoektocht naar een motel aan de Gold Coast was niet gemakkelijk. Toen ik via de bekende sites ging zoeken had ik volop keus, maar zodra ik de voorkeur parkeergelegenheid aanklikte viel 60% van de beschikbare motels meteen af. Wil ik in de buurt van ‘Surfer Paradise’ een motel/hotel met parkeerplaats hebben, dan betaal ik daar de hoofdprijs voor.
Maar ik wil daar sowieso niet overnachten, want ik denk dat je het wel een beetje kan vergelijken met L’oret de Mar c .q. de Costa Brava in Spanje. Hotels met dertig, zestig of nog meer verdiepingen, veel jeugd, veel restaurantjes en natuurlijk veel bars, discotheken en noem het maar op. Ik heb in ieder geval niet het idee dat ik daar op mijn plek zit.
Ik heb een appartement twintig kilometer voor ‘Surfer Paradise’ gevonden en ook nog eens direct aan het strand. Opnieuw is het geen kamer, maar een appartement van 95m2 met alles erop en eraan en er is zelfs een ondergrondse parkeergarage. Rondom de accommodatie is alles afgesloten en je kan alleen binnenkomen met een sensor die aan je sleutelbos zit. Met dezelfde sensor kan ik ook de twee hekwerken van de parkeergarage openen.
Doordat ik nog 20 kilometer van ‘Surfer Paradise’ af zit, het appartement aan de weg zit en geen uitzicht op zee heeft scheelt dat enorm in de prijs. Natuurlijk is uitzicht op de oceaan prachtig, maar die zie ik overdag sowieso wel en s’ avonds is het toch donker. Aangezien ik ook een balkon aan de woonkamer en slaapkamer heb, kan ik wel volop genieten van het heerlijke zeebriesje. Dat is zeer aangenaam als ik daar s ’morgens vroeg zit te mijmeren met mijn cappuccino :-).
Kortom, het is een prachtige accommodatie direct aan het strand met een prachtige binnentuin en een eigen zwembad, dus ik heb besloten om hier maar liefst vijf dagen te blijven. Zowel hier als in de omgeving is genoeg te doen en te zien, dus ik laat me verrassen.
De scholen hebben nog twee weken vakantie, maar afgelopen maandag moesten de meeste werkende Australiërs weer aan de slag. Hier noemen ze dat ‘Blue Monday’. Het hoogseizoen is dus voorbij en dat is op allerlei fronten merkbaar. Aangezien hier ontzettend veel accommodaties zijn is de concurrentie groot merk je dat meteen aan de prijs, dus al klinkt het appartement duur, dat is het niet en daar laat ik het bij voor vandaag :-).
Vandaag hoef ik maar anderhalf uur te rijden om bij mijn volgende appartement te komen, dus tijd genoeg en dat is een prettig vooruitzicht. Daarom ga ik vanmorgen als eerst naar het strand dat hier niet ver vandaan is. Met een beetje geluk kan ik de auto weer onder de ‘bomen’ parkeren en een schaduwplekje bij het strand vinden. Zoals je aan de foto’s kan zien is dat weer gelukt. Normaal gesproken ben ik helemaal geen actief zwemmend strandmens, maar de stranden zijn hier zo mooi, het zeewater zo helder en de temperatuur zo lekker. Die verkoeling vind ik heerlijk en wat ook niet onbelangrijk is, het is niet te druk en ook veilig om hier te zwemmen. Er vliegen niet alleen helikopters die de haaien in de gaten houden, maar dit strand heeft ook beveiligingsnetten voor de kust, zie de foto :-).
Ik moet alleen uitkijken met de zon en daar niet te lang in blijven, want ik voel de zon op mijn huid branden ondanks alle zonnecrème. Als ik het zeewater uit kom snel een handdoek om of een shirtje aan en meteen mijn pet weer op. Anderhalf uurtje aan het strand, in de zon en de zee is met mijn huid het maximale. Dus voordat de zon tussen 13.00 en 15.00 op zijn sterkst is zit ik weer in de auto. Een klein nadeel van de zee is al het zand en zout dat ik daarna nog aan mijn lijf voel en vooral aan mijn voeten ha haha, maar dat hoort erbij.
Bij de auto snel een andere korte broek en blouse aan en op naar de volgende touristdrive. Het is wel een beetje vreemd dat deze route opeens nummer 40 heeft, maar daar zal vast een reden voor zijn. Aan het begin van de route ligt direct links naast mij de nieuwe autobaan, dus een deel van de route gaat gelijk op met de auto’s op de autobaan. De autobanen (motorway) zijn ruim en er zijn ontzettend veel viaducten, ondergangen en overgangen gebouwd om de autobaan zo gelijkmatig mogelijk door te laten lopen. Langs de gehele autobaan zijn kilometerslange hekwerken geplaatst, zodat kangoeroes en andere dieren niet de autobaan op kunnen. Je moet wel goed je rust- en plasmomenten plannen, want de rustplaatsen liggen wel ver uit elkaar. Gelukkig weet ik inmiddels dat ieder dorp of stad ook publieke toiletten heeft, dus als de nood echt hoog is ga ik de autobaan af. Wat ik wel vreemd vind is dat ze kapotte, verongelukte of uitgebrande auto’s niet meteen opruimen. Deze keer heb ik er maar eens een foto van gemaakt, maar hoe lang een auto zoals deze daar dan staat, ik heb geen idee? Ik denk dat dit de 5de of 6de keer is dat ik zoiets als dit tegenkom.
Dan gaat route 40 richting de kleinere dorpen aan de kust en rij ik alleen nog maar langs tientallen kilometers prachtig strand en een diepblauwe zee met ontelbare mogelijkheden om te zwemmen of aan een watersport te doen. Dit is een van de redenen waarom ik zo dolgraag de oostkust van Australië wilde zien, voor mij is dit echt een van de hoogtepunten van mijn reis. Mocht een volgend leven na dit leven bestaan, dan wil ik graag hier geboren worden ha haha.
Dit deel van de oostkust is wel veel bevolkter en commerciëler dan de ‘Great Ocean Road’ in het zuidoosten. Daar is de afstand tussen de dorpen veel groter en gaat de hele weg direct langs de kust. Dat is hier niet het geval. Soms moet je eerst terug naar de ‘highway’ om vervolgens weer richting de kust te kunnen. Dat is wel jammer, het zou nog indrukwekkender zijn als de hele weg langs de kust zou gaan, maar dat moet natuurlijk ook kunnen en dit is al meer dan fantastisch.
Onderweg zie ik regelmatig jeugd langs de weg en brug lopen, want zij springen vanaf de brug het water in. Als ik vlakbij mijn eindbestemming kom, rij ik door een dorp heen dat volledig nieuw is. Allemaal nieuwe wegen, alleen maar nieuwe huizen en natuurlijk veel mogelijkheden om bij een van de vele stranden te parkeren en te zwemmen. Prachtig! Dan eindigt route 40 en moet ik eerst de highway weer op en kom ik 15 minuten later bij mijn volgende appartement aan.
De zoektocht naar een motel aan de Gold Coast was niet gemakkelijk. Toen ik via de bekende sites ging zoeken had ik volop keus, maar zodra ik de voorkeur parkeergelegenheid aanklikte viel 60% van de beschikbare motels meteen af. Wil ik in de buurt van ‘Surfer Paradise’ een motel/hotel met parkeerplaats hebben, dan betaal ik daar de hoofdprijs voor.
Maar ik wil daar sowieso niet overnachten, want ik denk dat je het wel een beetje kan vergelijken met L’oret de Mar c .q. de Costa Brava in Spanje. Hotels met dertig, zestig of nog meer verdiepingen, veel jeugd, veel restaurantjes en natuurlijk veel bars, discotheken en noem het maar op. Ik heb in ieder geval niet het idee dat ik daar op mijn plek zit.
Ik heb een appartement twintig kilometer voor ‘Surfer Paradise’ gevonden en ook nog eens direct aan het strand. Opnieuw is het geen kamer, maar een appartement van 95m2 met alles erop en eraan en er is zelfs een ondergrondse parkeergarage. Rondom de accommodatie is alles afgesloten en je kan alleen binnenkomen met een sensor die aan je sleutelbos zit. Met dezelfde sensor kan ik ook de twee hekwerken van de parkeergarage openen.
Doordat ik nog 20 kilometer van ‘Surfer Paradise’ af zit, het appartement aan de weg zit en geen uitzicht op zee heeft scheelt dat enorm in de prijs. Natuurlijk is uitzicht op de oceaan prachtig, maar die zie ik overdag sowieso wel en s’ avonds is het toch donker. Aangezien ik ook een balkon aan de woonkamer en slaapkamer heb, kan ik wel volop genieten van het heerlijke zeebriesje. Dat is zeer aangenaam als ik daar s ’morgens vroeg zit te mijmeren met mijn cappuccino :-).
Kortom, het is een prachtige accommodatie direct aan het strand met een prachtige binnentuin en een eigen zwembad, dus ik heb besloten om hier maar liefst vijf dagen te blijven. Zowel hier als in de omgeving is genoeg te doen en te zien, dus ik laat me verrassen.
De scholen hebben nog twee weken vakantie, maar afgelopen maandag moesten de meeste werkende Australiërs weer aan de slag. Hier noemen ze dat ‘Blue Monday’. Het hoogseizoen is dus voorbij en dat is op allerlei fronten merkbaar. Aangezien hier ontzettend veel accommodaties zijn is de concurrentie groot merk je dat meteen aan de prijs, dus al klinkt het appartement duur, dat is het niet en daar laat ik het bij voor vandaag :-).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
