DAG 113: Wo 22 Feb ’17 GREAT BARRIER REEF

De grote dag is aangebroken en ik heb voor de zekerheid toch de wekker maar gezet ha haha. Natuurlijk ben ik ruim voor die tijd allang wakker. Dit is de eerste keer dat ik voor een excursie ‘kriebels in mijn buik’ heb. Zoveel ‘onvoorspelbaar water’ en allerlei onbekende dieren om mij heen vind ik best spannend. Als klein jochie hebben ze mij ooit al eens ‘blauw aangelopen’ van de bodem van het zwembad moeten halen, omdat ik nog niet zwemmen kon. Ik was zo klein en zo nieuwsgierig dat ik alleen op onderzoek uit ben gegaan en dat was niet zo verstandig :-). Sindsdien is de fascinatie, maar tegelijkertijd ook de ‘angst’ voor water toch een beetje in mij voort blijven leven.

Vanmorgen merk ik dat deze ervaring toch een beetje in mijn achterhoofd zit en dan heb ik het nog niet eens over de haaien gehad. De gevaarlijke haaien zijn uiteraard niet daar waar wij zijn, maar toch denk je er wel aan. Je weet maar nooit, vorige week is er nog een duiker totaal onverwachts aangevallen tussen Townsville en Cairns en dat is niet eens zo heel ver hier vandaan. Wij kunnen verschillende kleine soorten haaien tegen komen. Die kunnen zo 1 tot 1,5 meter groot zijn, maar deze ‘haaitjes’ zijn niet in ons geïnteresseerd. Tenzij dat ik zelf achter ze aan zwem en zij het idee krijgen dat ze zich moeten verdedigen, maar dat geldt natuurlijk voor alle dieren die zich bedreigd voelen. Ik mag dus niets aanraken, vastpakken of achterna zwemmen. Ik moet de dieren ‘gewoon’ om mij heen laten zwemmen, vooral kijken en geen rare of onverwachte bewegingen maken.

Om 7.45 am worden we opgehaald en de bus zit bijna vol. Het is maar 10 minuten rijden naar de haven. Via de winkel van het bedrijf met mijn voucher op de Smartphone inchecken en meteen de boot op. Daar worden we verwelkomt door de vijfkoppige bemanning, drie dames en twee heren. Op de eerste twee foto’s zie je de boot bij een reef liggen. Die foto’s zijn niet van onze groep, maar staan op hun brochure en website. Ik vind die foto’s zo mooi en zo sprekend dat ik ernaar gevraagd heb. Een van de leuke dames was zo lief om ze mij per email toe te sturen. De boot heeft een onder en een bovendek en je kan eventueel binnen zitten, de boot beschikt zelfs over airconditioning. Er kunnen maximaal 48 mensen mee en wij zijn vandaag met 32 toeristen en 5 bemanningsleden.

Er is een droog deel en een nat deel op de boot, dus als we eenmaal het water in zijn geweest mag je op het droge deel niet meer komen, tenzij je je natte ‘kloffie’ tussendoor uittrekt. Zodra we de boot betreden moeten de schoenen uit, de rest van de dag loop je op je blote voeten. Daarna krijg je je zwempak, duikbril, snorkel en vinnen en varen we de zee op. Het is anderhalf uur varen naar het eerste reef waar we een uur gaan snorkelen/duiken. We gaan naar drie verschillende plekken en bij ieder reef hebben we een uur de tijd om in de zee rond te snorkelen.

Tijdens het anderhalf uur varen krijgen we als eerst een veiligheidsbriefing m.b.t. de boot, eventuele calamiteiten en hoe we dan moeten handelen. Je kan van hun nu al medicatie krijgen om zeeziekte te voorkomen. Wij hebben wat dat betreft geluk, want de zee is heel erg rustig vandaag en de zon schijnt het grootste deel van de dag. Gelukkig is er ook niemand ziek geworden. Daarna volgt de briefing over het moment dat we de zee in gaan en de afspraken die dan gelden m.b.t. onze veiligheid. Ook krijgen we een grote kaart te zien en informatie over de meest voorkomende dieren en nogmaals het dringende verzoek om niets aan te raken, vast te pakken of achterna te zwemmen. Tussendoor mag je allerlei boeken en kaarten bekijken met allerlei informatie over het reef.

Daarnaast hanteren zij het beleid dat je niet alleen de zee in mag. Aangezien de meeste mensen stelletjes of gezinnetjes zijn is dat natuurlijk snel duidelijk. Als je alleen bent koppelen ze je, uiteraard in overleg, aan iemand die ook alleen is of anders aan een van de vier bemanningsleden die mee de zee in gaan. Als je onervaren en/of onzeker bent kan je eventueel gebruik maken van een ‘buddylijn’. De kapitein houdt op het bovendek, als we eenmaal in de zee liggen, tijdens dat uur de hele groep in de gaten. Je mag niet verder dan ongeveer 70 meter van de boot af zwemmen en je moet, in een horizontale lijn denkend, altijd aan de achterkant van de boot blijven. Na 55 minuten hoor je de hoorn van de boot en moet je dus terug. Deze 55 minuten gaan zo snel voorbij, zo snel is dat nog nooit in mijn leven gegaan :-). Ik zou daar wel met een boot willen liggen en er dagen willen blijven.

Na de algemene briefing komt de bemanning bij iedereen persoonlijk langs om te informeren naar je gezondheid, eventuele bijzonderheden en om vragen te beantwoorden. Kortom, het is allemaal goed en zeer professioneel geregeld! Na dat persoonlijke gesprekje word ik voorgesteld aan Corey, een Australiër van 33 jaar die ook ‘alleen’ op reis is. Zowel hij als ik zien het wel zitten om samen de zee in te gaan. Hij babbelt er meteen vrolijk op los en ik krijg meteen al allerlei tips van hem. Achteraf gezien ben ik ook maar wat blij dat ik met hem de zee in ben gegaan. Hij is namelijk niet alleen een hele ervaren snorkelaar en duiker, maar hij heeft ook de mooiste foto’s gemaakt :-). Ik had voor mijn Smartphone een onderwaterhoes gekocht en eenmaal onder water heb ik erop los geklikt en zoveel mogelijk foto’s gemaakt, maar 75% daarvan is niet duidelijk of niet scherp genoeg. Het grootste deel van de 447 foto’s heeft Corey dus gemaakt met zijn professionele onderwatercamera.

Ik klets ook nog met twee stelletjes van eind vijftig die uit Nederland c.q. uit Drenthe komen, maar die zijn meer op zichzelf gericht. Zij hebben duidelijk geen behoefte om zich in de groep te mengen en in die zin komen ze op mij ook wel een beetje ‘stug’ over.
Door de manier waarop deze bemanning echter werkt ontstaat er eigenlijk meteen al een hele leuke en gemoedelijke sfeer aan boord. Je ziet allerlei gesprekken ontstaan en gedurende de dag wisselen mensen allerlei informatie met elkaar uit. Anderhalf uur varen klinkt lang, maar dat is het absoluut niet met alles wat er in 90 minuten tijd al gebeurd is.

Vijf minuten voordat we op de eerste plek aankomen moet je je pak aantrekken. Daarna ben je wat je huid betreft volledig beschermt. Je hebt een muts op en zelfs je handen en voeten zijn ‘ingepakt’. Ondanks de vele ‘boy jelly fish’ (kwallen) die er zijn, hoeven we ons geen zorgen te maken. Zij zijn met deze pakken aan niet geïnteresseerd in ons. Voordat we de zee in gaan worden we nog even gecontroleerd door de bemanning wat onze duikbril en snorkel betreft en daarna mag je je, via de inmiddels volledig verlaagde achterkant van de boot, langzaam de zee in laten zakken.

Zodra ik onder water kijk ben ik al totaal ‘flabber gasted’ en overdonderd door de vele vissen die meteen zo dicht aan mij voorbij komen zwemmen. Zij zijn in ieder geval totaal niet bang voor mij en ze zijn het blijkbaar wel gewend om van deze rare, grote en ‘zwarte vissen’ om zich heen te hebben. Je ziet vissen in allerlei soorten en maten en in zoveel verschillende kleuren. Ik weet gewoon niet waar ik het eerst moet kijken. Op bepaalde momenten blijf ik maar even stilliggen en kijk ik alleen maar rond en dan kom ik nog ogen te kort. Misschien kan ik dit wel het best beschrijven als dat het lijkt alsof ik in één groot helder aquarium aan het rondzwemmen ben.

In het begin is het even wennen om de juiste controle te krijgen over mijn ademhaling, de duikbril die net iets te strak zit en de manier hoe ik mijn benen moet bewegen met die vinnen aan. Dankzij Corey zijn hulp en uitleg krijg ik dat toch vrij snel onder controle en kom ik best snel vooruit. Hij duikt natuurlijk meteen al onder water en maakt volop foto’s. En terwijl ik naar hem kijk, zien we meteen al een haai onze kant op komen zwemmen. Ik ben toch blij dat deze haai snel verder zwemt ha haha.

Dat het reef op zoveel plekken zo dicht aan het wateroppervlakte ligt had ik totaal niet verwacht. Soms kan je er niet eens overheen zwemmen of steekt het reef zelfs een beetje boven de zee uit.
Al lijkt het op veel foto’s dat het diep is, dat is het dus totaal niet. Eigenlijk kan je het meeste dat je ziet aanraken. Tussen mij en het reef zit hooguit een meter of anderhalf water. Er zijn diverse plekken waar het reef een soort ‘spleet’ of allerlei ‘gaten’ heeft en daar kan het 3 tot 4 meter diep zijn, maar veel meer dan dat is het echt niet. Na het eerste half uur snorkelen wil ik het onderwater duiken ook proberen. Dat is wel een hele aparte ervaring, omdat je snorkel natuurlijk meteen vol water loopt. Maar door de speciale ademhalingstechniek is het eigenlijk heel gemakkelijk. Je haalt eerst diep adem, houdt je adem vervolgens in en duikt daarna langzaam de diepte in. Zodra je weer boven komt blaas je die ingehaalde adem goed hard uit en is je snorkel weer leeg. In het begin is het even een eng idee, maar na aan de oppervlakte een paar keer geoefend te hebben is het eigenlijk best gemakkelijk, zelfs met mijn longen :-).

Na het eerste reef varen we weer een half uurtje en komen we bij het tweede reef. Inmiddels is iedereen dolenthousiast en wil iedereen zo snel mogelijk het water in. Ieder reef is weer anders en je ziet er ook weer andere koralen, zeesterren, vissen etc. De vier bemanningsleden splitsen zich steeds op. Twee houden ons steeds in de gaten en dan kan je kiezen of je met de 3de of de 4de persoon een bepaalde tour wil doen. Zij zwemmen naar een specifieke locatie waar specifieke dieren te zien zijn en je volgt elkaar dan via de ‘buddylijn’. Corey en ik kiezen ervoor om lekker onze eigen gang te gaan.

Na dit 2de uur is het tijd om te lunchen. De boot blijft liggen waar die ligt en je kan uit allerlei eten kiezen en het smaakt allemaal perfect. Ze hebben zelfs aan de vegetariërs gedacht en dat is toch zeker een compliment waard. Daarna op naar het 3de reef en dan moet je je bedenken dat er meer dan 300 verschillende reefs zijn over een afstand van maar liefst 2200 kilometer!
Bij het 3de reef is het helemaal geweldig, want zodra ik bij de rand van het reef kom, zie ik meteen al meerdere schilpadden. Eentje komt er zelfs super dichtbij mij zwemmen, ik denk dat er nog geen 30 centimeter tussen mij en de schildpadden zit, die rustig naar de oppervlakte van de zee zwemmen om vervolgens weer naar beneden te duiken.

Helaas is het daarna echt gedaan met de pret en we moeten met tegenzin terug naar de haven. Daar komen we om halfvijf weer aan. Ik ben zo enthousiast en zwaar onder de indruk van deze dag. Als je ooit de kans krijgt om naar Australië te gaan, dit moet je gewoon gezien hebben. Zet het Great Barrier Reef absoluut met stip op nummer 1, want ik heb in geen enkele vakantie of in mijn leven ooit zoveel moois gezien als vandaag.
Ik kan er nog veel meer over typen en vertellen, zeker ook wat de nadelige invloeden van de klimaatverandering zijn voor het reef, maar ik zie dat ik inmiddels al op pagina 3 ben. Dat wordt echt te veel tekst voor op de website. Geniet vooral van de vele foto’s deze keer en ik ben zeer benieuwd wat jullie ervan vinden? Tot morgen!