DAG 147: Di 28 Maart ’17 Perth

Eenmaal wakker denk ik meteen aan alle mensen die nu midden in de cycloon zitten. Ik ga met mijn cappuccino op de bank zitten en ik kijk vol ongeloof en verbazing naar het nieuws. Op diverse plaatsen in Queensland staan zes verslaggevers live verslag te doen van de cycloon. Zij staan op balkons of vlakbij de gebouwen die ‘categorie 5 cycloon’ veilig zijn. Wat een ellende als je ziet wat daar allemaal gebeurd en hoeveel schade de cycloon aanricht.

Doodeng als je in je huis zit en maar moet hopen dat je daar veilig bent en blijft. Moet je je eens voorstellen dat je in dit noodweer met kinderen en zonder elektriciteit 24 uur opgesloten zit in de badkamer of de kelder van je huis. Deze categorie 4 cycloon heeft maar liefst een doorsnee van 400 kilometer en verplaatst zich met maar 4 km/u, zodat hij minimaal 24 uur in het gebied actief blijft. Daarna gaat hij in afgezwakte vorm ook nog eens door naar het zuidoosten. Het zal dan geen cycloon meer zijn, maar ze verwachten wel grote hoeveelheden regen, dus ook overstromingen. Eigenlijk wil ik dit niet eens live zien, wat is nu de meerwaarde om zoveel leed live uit te zenden? En als je zo nodig live uit wilt zenden, ga dan ook in een huis zitten waar het overgrote deel van de inwoners zelf in woont en dat is zeker geen huis dat ‘categorie 5 cycloon’ veilig is. Wat een ellende zeg, bah!

Ik doe mijn ritueeltje en ga vandaag de stad op mijn manier verkennen. Dus koeltas inpakken en de auto in om daarna zomaar allerlei straten in- en uit te rijden. Perth is een enorm grote stad en als ik het straatje van mijn appartement uitrij zie ik meteen de skyline van de stad. Maar die kant ga ik niet op, ik ga vandaag eerst richting het noorden om vervolgens met een grote boog om de stad heen te rijden naar het westen. Uiteindelijk rij ik naar het zuiden van de stad om een tijdje aan de andere kant van de oever van de Swan River te vertoeven, want daar ben ik nog niet geweest.

Perth heeft prachtige ‘oudere wijken’ met zulke mooie, oudere huizen. Ik ben het meest fan van de ‘oudere huizen’ die over de hele lengte van de voorgevel een veranda hebben. Sommige mensen hebben ook nog eens prachtige en bloemrijke tuinen en dat maakt het plaatje wat mij betreft helemaal perfect. Ik vind dit soort huizen vele malen mooier dan al die Hollywood-achtige nieuwbouw villa’s. Natuurlijk zullen die huizen van binnen prachtig zijn en over de laatste en nieuwste snufjes beschikken, maar de warme sfeer en de mooie uitstraling van de oudere huizen hebben zij niet en zullen ze ook nooit krijgen.

Onderweg ben ik extra attent op kapperszaken. Ik moet echt ergens bij een kapper naar binnen voordat ik maandag naar Japan vlieg. Dat lukt, maar het worden twee bijzondere ervaringen. Bij de eerste kapper waar ik naar binnen ga zit alleen een mevrouw onder een kap, maar ik zie geen kapper. Vervolgens vertelt die mevrouw mij dat hij even verderop naar de lunchroom is. Dus ik ga maar in de bank zitten, maar de kapper komt maar niet ha haha. Ik weet niet wat dit voor kapper moet zijn, maar daar ga ik echt niet op zitten wachten, dus wegwezen maar weer.
Een paar kilometer verderop zie ik tussen een rijtje winkels een ‘barbershop’, in Australië is dat een herenkapperszaak. Aan de achterkant van die winkels kan ik mijn auto parkeren en als ik naar binnenga word ik blij verrast met swingende reggae-muziek. Ha haha wat een leuk sfeertje, de vier donkere jongens hebben in ieder geval veel lol met elkaar. Zij zijn volgens mij net zo verrast dat ik bij hun binnenkom en een van de vier zegt: “Goodmorning boss” :-). Zij hebben wel tijd om mij te ‘scheren’, want knippen kan ik het niet noemen wat de meeste kappers hier doen. Dit is de vierde kapper waar ik kom en allemaal komen ze meteen met de tondeuse aan. Ik vind het allemaal prima, want het groeit toch wel weer aan :-). Wat een leuke en vooral gezellige kappers!

Als ik richting het zuiden rij kom ik per toeval langs de universiteit van Perth, maar natuurlijk zit ik aan de verkeerde kant van de weg om daar af te slaan. Zodra ik ergens kan draaien doe ik dat en ga ik terug, want het is een erg mooi gebouw. Natuurlijk stap ik daar uit en ga ik het terrein op. Het is echt een hele grote universiteit met veel afzonderlijke gebouwen op een enorm groot terrein. Ik denk dat de mensen die in deze wijk wonen minder blij zijn, want het is echt een uitdaging om daarna de straten door te komen. Wat een drukte en wat een auto’s staan er overal geparkeerd.

Vandaar rij ik eerst naar de oever van de Swan River die rechtsonder de botanische tuin ligt. Zoals verwacht staan hier natuurlijk de grote villa’s met de mooie uitzichten, maar mijn voorkeur zou toch uitgaan met een uitzicht op de Swan River en de stad. Dat uitzicht hebben deze dure villa’s helaas niet. Om aan de andere kant van de Swan River te komen moet ik eerst terug richting de stad om vervolgens de highway op te gaan en de brug over. Het is ontzettend goed opletten, want het is een samenkomen van allerlei highways die vervolgens onder, langs en over elkaar heen gaan. Het is maar goed dat de informatie op mijn gps zo overduidelijk is met afbeeldingen van de afritten van de wegen. Ik kan me goed voorstellen dat menigeen zich hier wel eens vergist om de juiste afslag te nemen.

Het is het inmiddels zwaar bewolkt, afgekoeld en er valt af en toe een druppel regen. Het is helaas niet zo aangenaam aan de oever van de Swan River, dus om daar nu langs te wandelen ga ik vandaag toch maar niet doen. Morgen weer een dag en dan kom ik gewoon nog een keer terug, want dan schijnt de zon weer volop. Terug naar mijn appartement, koken en al het nieuws gaat alleen maar over de cycloon en dat is een groot drama om te zien. Inmiddels heb ik ook eindelijk wat antwoorden en voorstellen van mijn reisbureau, maar ik heb nog steeds niet alle antwoorden die ik hebben wil. Morgen vertel ik daar wel meer over, maar nu is het tijd om de stad in te gaan. Doei doei.