Dag 186: Za 6 mei 2017 Dubai – Amsterdam

Terwijl ik deze tekst zit te typen is het 3.35am in Amsterdam, 10.35am in Tokyo en 5.35am in Dubai. Met de eerste vlucht ga ik vijf uur terug in de tijd en met de 2de vlucht in totaal zeven uur. De vlucht van Tokyo naar Dubai duurde inclusief een vertraging van 30 minuten, maar liefst twaalf uur, maar het was een prima vlucht. Ik had drie stoelen voor mij alleen, waar ik al liggend op mocht slapen :-). We vlogen over de stad Tokyo wat natuurlijk een prachtig uitzicht gaf zoals je op de foto’s kan zien. Vanuit Japan ging de vlucht via Zuid-Korea, China, India, Pakistan, Afghanistan en Iran naar Dubai.

Dubai heeft een schitterende luchthaven, waar alles perfect is ingericht. Natuurlijk straalt veel van hetgeen ik zie (overbodige) luxe uit en zie je de nodige glitters en glimmers. Om alleen alle taxfreeshops te zien heb je volgens mij al een halve dag nodig. Er zijn namelijk meerdere vertrekhallen met hun eigen taxfreeshops b.v. bij de A-gates, de B-gates etc. Tussen al de taxfreeshops zitten allerlei koffieshops, lunchrooms, (mobiele) restaurants en een restaurant met kaviaar en dure champagne ontbreekt natuurlijk ook niet. Naast al die taxfreeshops zie je natuurlijk veel winkels van allerlei wereldberoemde merken op het gebied van kleding, tassen, horloges, sieraden, zonnebrillen etc. Het blijft mij verbazen hoeveel mensen zich altijd weer laten verleiden om met tassen vol spullen weer naar buiten te komen, zo goedkoop is taxfree winkelen nu ook weer niet.

Ik heb vandaag volop de tijd om mijn update, foto’s en filmpjes van de afgelopen week te plaatsen. Daarna heb ik nog steeds tijd genoeg om nieuwe tekst te typen, foto’s uit te zoeken, filmpjes te monteren, wat rond te lopen en mensen te kijken :-). Slapen zoals de meeste mensen hier nu doen, ga ik niet doen, want dan slaap ik waarschijnlijk vannacht niet goed. Zoals het er nu naar uit ziet vertrekt mijn vliegtuig vanmiddag op tijd. Met een vliegtijd van ‘maar’ 7 uur en 15 minuten ben ik dan alsnog op zaterdagavond in Amsterdam :-).

De vlucht vanuit Dubai naar Amsterdam vertrekt op tijd en ik zie en hoor vooral veel Nederlanders. Een vrij luidruchtig gezelschap Nederlanders, die blijkbaar samen op vakantie zijn geweest, zitten ook in het achterste deel van het vliegtuig. Ik was niet van plan om te gaan slapen, maar met deze club in de buurt krijg je daar ook de kans niet voor. Ten opzichte van alle andere reizigers vind ik het niet echt gepast. Leuk dat je lol met elkaar hebt, maar ik denk ‘je zit niet alleen in het vliegtuig’ toch?

Valt mij dit gedrag nu zo erg op, omdat ik vijf weken lang tussen de ontzettend beleefde Japanners leefde? Een land waar diefstal maar zelden voorkomt en inwoners niet met elkaar op de vuist gaan, als ze gedronken hebben. Mensen niet door rood licht lopen of fietsen en je maar zeer zelden toeterende auto’s of schreeuwende mensen hoort. Een land waar niemand voordringt in een winkel, iedereen in twee rijen bij de metro staat en keurig op elkaar wacht bij het in- en uitstappen. Een miljoenenstad waar je op straat nauwelijks prullenbakken ziet, omdat iedereen zijn of haar rotzooi thuis, op kantoor of bij het station weggooit en nooit op straat. Een stad waar niemand al lopend door de stad rookt, ook de toeristen niet. 99% van de mensen hun lege blikje of flesje in de speciale constructie achterin de drankautomaat gooit. Japan, een zeer verrassend en prachtig land waar het woord RESPECT nog met hoofdletters geschreven en nageleefd wordt. Wie wil er nu niet in een land wonen, waar iedereen met zoveel respect met elkaar en met de omgeving omgaat :-)?

Eenmaal op Schiphol aangekomen weet ik 100% zeker dat ik weer in Nederland ben. Ik hoor meteen een hoop gezeik en gezeur om mij heen, omdat er vier wat langere rijen voor de douane staan. Hallo zeurderige Nederlanders, als er rond de 800 mensen tegelijk uit een vliegtuig komen, dan kunnen al die mensen niet allemaal tegelijk door een paspoortcontrole. Als je dat zo enorm stoort zorg er dan zelf voor dat je, net als ik, een paspoort hebt dat geschikt is voor controle via de computergestuurde poortjes, want ik hoef niet in die rij te staan :-). Er is zelfs een vent die zich meteen verbaal misdraagt naar een douanier, omdat zijn paspoort niet geschikt is voor de poortjes. Alsof die douanier daar verantwoordelijk voor is? Ook hij moet gewoon achter in de rij aansluiten en dat levert meteen een ongehoorde scheldpartij naar de douanier op. Hoezo respectvol, wat voor asociaal wezen is dat zeg! Uiteindelijk levert mij de snelheid waarmee ik door de douane kom ook niets op, want voordat mijn koffer er is heb ik alsnog 20 minuten moeten wachten :-). Tja, en dan nog, wat maken 20 minuten nou uit op een vlucht van meer dan 7 uur na een fantastische vakantie? Ik vind het in ieder geval heel veel gezeur om niets en dat gedrag siert die mensen niet echt.

Dat gezeur vergeet ik meteen als ik al die enthousiaste mensen in de aankomsthal met spanning zie kijken of een van hun familieleden al door de deuren heen komt lopen. Er zijn heel wat ogen op je gericht op het moment dat je die alom bekende hoek om komt. Ik ben in ieder geval blij om Jeroen weer te zien en hij moet erg om mij lachen, omdat ik eerst nog even de AH to go in loop om een stukje ‘Old Amsterdam’ te kopen. Ik heb de Nederlandse kaas zo gemist in alle drie de landen :-). De Hertog-Jan biertjes staan al koud en je weet niet waar je beginnen moet met je verhaal, want je hebt elkaar zoveel te vertellen. Helaas hou ik het niet eens zo lang vol deze avond. Bij het 2de biertje denk ik: ‘wow’ die komt wel binnen zeg en bij het 3de biertje vallen mijn ogen bijna vanzelf dicht ha haha. Ik lig dus veel eerder in bed dan gedacht, maar gelukkig hebben we vandaag ook nog de hele dag :-).

Daarmee komen we weer bij de vraag: ‘wat gaat hij na deze reis dan uitspoken’? Daar kan ik al meerdere leuke dingen over vertellen. Van 6 mei tot 31 mei ben ik ‘even’ terug in Nederland, om precies te zijn 25 dagen. Ik blijf vier nachten in Haarlem logeren en aangezien zij niet ver van Zandvoort wonen gaan we vandaag misschien nog wel even met de hond richting het strand. Ik vind het altijd heerlijk om daar even uit te waaien. Maandag ga ik natuurlijk naar Amsterdam en bijkletsen met Lukas. Beiden weten we nu al dat de tijd van deze dag sneller voorbij zal gaan dan ons lief is :-).

Datzelfde geldt voor dinsdag de 9de. Dan heb ik afgesproken met mijn ex-collega, vriend en meest trouwe reageerder op mijn reiswebsite Cor :-). Als Cor in het verleden een dagje naar Amsterdam kwam, kwamen we ook altijd al tijd te kort, dat zal dus nu helemaal wel het geval zijn. Maar deze keer gaan we weinig wandelen en veel in de Amsterdamse kroegjes en op de Amsterdamse terrasjes zitten waar we in alle rust volop bij kunnen kletsen :-). Aan het eind van de middag of aan het begin van de avond gaan we naar ons favoriete restaurantje in Amsterdam. Ik kan je vertellen dat ik nu al uitkijk naar deze leuke dag en ik verheug me al op de Nederlandse spareribs in de avonduren :-).

Woensdagmiddag brengt Jeroen mij, voordat zijn late dienst begint, naar het NS-station en ga ik met de trein naar de Achterhoek. Daar word ik opnieuw met open armen ontvangen door mijn beste vriendin Lionne. Bij haar kan en mag ik wat langer logeren en vandaaruit zal ik vast en zeker nog wel wat leuke uitstapjes maken en verschillende mensen ontmoeten. Verder vind ik het nog wel leuk om te vertellen dat wij eindelijk eens samenzijn met alle twee onze verjaardagen! Ik ben de 12de mei jarig en Lionne de 14de mei, dus ik val meteen met de neus in de boter. Vrijdagavond gaan we, nadat ze van haar werk terug is, met zijn tweetjes gezellig uit eten en zaterdag de 13de viert zij haar feestje :-). Zoals je leest heb ik dus meteen een hele leuke week voor de boeg.

Iets eerder schreef ik: ik ben ‘even’ in Nederland. Ik zei ‘even’ omdat ik op woensdag 31 mei via Reykjavik alweer naar Canada vlieg, om precies te zijn naar Toronto. Eigenlijk was de planning om in juli of augustus naar Canada te gaan, maar omdat ik niet naar China kan ben ik nu al tijdens de prachtige lentemaanden in Canada. Ik kom om 5.30 pm (het is daar zes uur vroeger) in Toronto aan, waar ik word opgehaald door mijn familie uit Kitchener.
De stad Kitchener ligt ± 95 km ten westen van Toronto. Ik ben uitgenodigd door Anke (de dochter van de zus van mijn moeder) en haar man John. Zij hebben aangeboden dat ik, zo lang ik wil, in Canada kan blijven. Ik heb dus ook alleen maar een ticket voor de heenreis geboekt. Ik zie dan wel of en wanneer ik weer naar Nederland kom, want wellicht kom ik in Canada wel de liefde van mijn leven tegen of ontdek ik een nieuwe carrière ha haha. Dromen moet je altijd blijven koesteren :-).

Dit is opnieuw een reis waar ik mij enorm op verheug, want inmiddels is het al bijna 16 jaar geleden dat wij elkaar voor het laatst gezien hebben en sindsdien is er best veel gebeurd en veranderd in onze levens. In 2001 was ik al eens bij hun in Canada en eindigde die fantastische vakantie met het drama van de aanslag op de ‘Twin Towers’ in New York. Twee dagen na die aanslag moesten wij vanuit Toronto terug naar Nederland. Dat was de meest onplezierige vlucht die ik ooit in mijn leven gemaakt heb. Ondanks dat de beveiliging natuurlijk superstreng was, stonden de beelden van 11 september nog vers op mijn netvlies. Ik vond het op dat moment niet echt prettig om in een vliegtuig te moeten stappen en naar Nederland te vliegen. Helaas lopen er nog altijd veel te veel van dat soort mafkezen op onze wereld rond en dat zal helaas ook nooit meer veranderen ben ik bang.

Natuurlijk ga ik van mijn verblijf in Canada een reisdagboek bijhouden. Deels ga ik allerlei dingen ‘alleen’ ondernemen en deels doen we natuurlijk dingen samen. Hoe, waar en wanneer ik wat ga doen weet ik op dit moment nog niet. Ik heb nog niets aan informatie opgezocht of iets gepland en alleen nog maar de wens uitgesproken om in ieder geval naar Toronto te gaan, naar een houten ‘cottage’ aan een groot meer en ik wil dolgraag nog een keer naar de Niagara Falls.

Op dit moment weet ik nog niet of, en in welke frequentie, ik reisupdates ga uploaden. Als ik dat al ga doen, dan ga ik dat sowieso niet dagelijks doen. Daarnaast vind ik dit toch een andere reis dan mijn reis van de afgelopen zes maanden. Deels is dit een reis om een ietsepietsie meer van Canada te zien, maar deels is mijn reis ook een privéaangelegenheid waarbij ik bij mijn familie woon.
Wat het ‘World Wide Web’ betreft ben ik van nature een zeer wantrouwend mens. Daarom wil ik bepaalde informatie of foto’s van mij, van hun, van ons, van andere familieleden of van waar zij wonen niet op het internet zetten en daar heb ik meerdere goede redenen voor.
Ik ben er namelijk van overtuigd dat van de informatie, foto’s of filmpjes die wij op internet zetten, er altijd een deel op plekken terecht komt waar wij niets van afweten. Vervolgens gaan allerlei bedrijven en organisaties met die informatie aan de haal en/of ze koppelen deze informatie weer aan andere databases. Voor mij een belangrijke reden dat ik bv. geen Facebook of een Instagram account heb of een Smartphone met tientallen apps die toegang eisen tot bv. mijn contacten, mijn bestanden of mijn foto’s/filmpjes. Waarom hebben bepaalde apps al die persoonlijke informatie van mij nodig, terwijl er geen enkel logisch verband is tussen de werking van die app en mijn persoonlijke gegevens? Al die informatie gaat hen wat mij betreft helemaal geen bal aan :-).

Een andere reden is dat ik van allerlei mensen die mijn reiswebsite bekijken en/of lezen niet eens weet wie dat zijn, dus met wie deel ik al mijn informatie en beeldmateriaal uiteindelijk? Ik heb zeer bewust gekozen voor de website van ‘waar ben jij nu’, omdat het daar niet mogelijk is om de foto’s en filmpjes die ik plaats te downloaden.
Daarmee kom ik ook bij de vraag, het verzoek of de opmerking van Kees en Margreet inzake de selfie-gekte. Iedereen die mij goed kent weet natuurlijk al dat ik geen ‘kuddeschaap’ ben en dat ik dat ook nooit zal worden :-). Natuurlijk zie ik tijdens mijn reis ook allerlei mensen ontzettend druk zijn met zichzelf en de vele selfies, die vervolgens meteen op hun Facebook of Instagram account gezet worden. Gelukkig mag iedereen die keus zelf maken, maar ik doe aan al die gekkigheid niet mee :-). Daarnaast vind ik foto’s van mijzelf en/of van mijn naaste vrienden iets zeer persoonlijks. Wat mij betreft is dat geen informatie om via internet met de onbekende digitale wereld te delen. Daarbij kom ik ook weer terecht bij al die onbekende mensen die wel mijn reiswebsite bekijken en/of lezen, maar waarvan ik niet eens weet wie dat zijn :-).

Om onder anderen bovenstaande redenen zie je tussen mijn vakantiefoto’s dus geen selfies, geen foto’s van mensen die ik tijdens mijn reis ontmoet, mensen die ik al ken of foto’s van mij en/of anderen in het altijd weer gezellige uitgaansleven. Niet iedereen hoeft alles van mijn leven te zien en te weten. Bepaalde informatie kan vroeg of laat zelfs tegen je gebruikt worden weten we inmiddels uit het nieuws. Mijn reissite heb ik vooral aangemaakt om mijn reisverhaal te delen, foto’s te laten zien van het land dat ik bezoek en van hetgeen ik daar te zien krijg. Ik heb totaal niet de behoefte om mijzelf met de rest van de wereld te delen, dat doe ik vele malen liever ‘face to face’ in het dagelijkse en echte leven :-). Daarmee eindigt mijn voorlopig laatste reisupdate en ik hoop dat jullie met veel plezier meegelezen en een beetje meegenoten hebben :-).