DAG 19: Zo 20 Nov ’16 Wanganui naar New Plymouth
Door: Raymond
Blijf op de hoogte en volg Raymond
20 November 2016 | Nieuw Zeeland, New Plymouth
Al de hoogteverschillen in een stad als deze zijn prachtig en helemaal daar waar de huizen ‘min of meer’ over elkaar heen de rivier op kijken. Het verschil tussen ‘oud en nieuw’ of moet ik misschien zeggen ‘het verschil tussen arm en rijk’ is enorm. Het verbaasd me hoe sommige mensen wonen en of er misschien een reden is dat ze hun huis zo dramatisch slecht hebben onderhouden. Veel van de huizen die ik zie hebben hoognodig een schilderbeurt nodig en voor sommige huizen is zelfs dat al te laat! En dan heb ik het nog niet eens over de tuintjes …… daar geeft de Nieuw Zeelander over het algemeen weinig geld aan uit, op enkele uitzonderingen daargelaten.
Daarna ben ik de stad ingelopen richting het museum en het oorlogsmonument. Indrukwekkend hoe zij hun overleden soldaten eren. Prachtige gebouwen en dit alles op een prominente plek in de stad en zelfs uitkijkend over de stad. Aangezien het zondag en dus rustdag is, zijn er maar enkele winkels open. Ik kan ze op twee handen tellen. Gelukkig zijn er wel allerlei cafés en lunchrooms open, zelfs ééntje met een mooi terras, dus tijd voor een cappuccino en iets lekkers. Vervolgens op zijn Amsterdams genieten van de langskomende mensen die aan het wandelen, de hond uitlaten of aan het sporten zijn. Wat vooral opvalt is dat er ontzettend veel hardlopers en groepen wielrenners voorbij komen die de heuvels en/of de bergen in gaan.
Daarna ben ik richting de rivier gelopen waar rond 11.00 uur een oude stoomboot vertrekt voor een tochtje over de rivier. Daar wil ik natuurlijk ook foto’s en een filmpje van hebben. Daarna laat ik het mooie Wanganui achter me en zoek ik de highway op om door te rijden naar New Plymouth.
Ook vandaag rij ik grotendeels mee met de kustlijn. Wat ik zo wonderbaarlijk mooi vind is dat je bijna geen verschil ziet tussen de blauwe lucht en de intens blauwe ‘Tasman Zee’. Ik doe een poging om dit op beeld vast te leggen, maar toch zie je dat op de foto niet zo terug zoals mijn ogen het zien. Aangezien er een beste wind staat is het zaak om beide handen aan het stuur te houden. De highway gaat zoals op de meeste plekken in NZ continue omlaag en weer omhoog en af en toe komen er verraderlijke rukwinden om de hoek zetten. Ik moet dan echt tegensturen om de camper op de linker weghelft te houden.
Dan komt het moment dat ik ‘Mountain Taranaki’ zie, die midden in het Egmont National Park staat. Opnieuw ‘overwhelming’. Jeetje, wat is dit supergaaf om te zien zeg! Als je toch eenmaal in NZ bent geweest, kan je alleen nog maar concluderen dat Nederland maar een saai, vlak en slecht bedeeld land is wat ‘moeder natuur’ betreft. Wat ik hier in 15 dagen heb gezien, staat totaal niet in verhouding met de natuur die we in ons kikkerlandje hebben. Ik kan me maar al tegoed voorstellen dat mensen die dol op de natuur zijn en ook nog eens sportief, hier nooit meer weg willen! Overal waar ik daarna ook maar rijd, torent de immense berg met zijn besneeuwde bergtop er bovenuit, totdat ik in New Plymouth ben. Eindelijk ….. een grotere stad met 60.000 inwoners en dat merk je meteen. ‘Leven in de brouwerij’ dat past beter bij mij. Vrolijk fluitend stuur ik mijn campertje de stad door en kom ik mijn favoriete supermarkt tegen. Vol in de remmen :-) en nog even inkopen doen.
Daarna door naar mijn volgende TOP 10 Holiday Park en aangezien ik aan zee zit wil ik natuurlijk zo snel mogelijk die kant op. Deze keer zit ik opnieuw op een klein park middenin een woonwijk, zo grappig! Op nog geen 10 minuten lopen van mijn Holiday Park begint er een 10 kilometer wandel- en fietsroute die direct langs de kustlijn van New Plymouth gaat. De receptionist legt mij vriendelijk uit waar wat te doen is, hoe ik er moet komen en geeft me een boekje met de ‘highlights’ van de stad en zijn omgeving mee. Helemaal perfect! Ik ben van plan om één nachtje te blijven, maar misschien gaan het er toch wel twee worden, want ik wil absoluut meer van de stad, het strand en natuurlijk ‘Mountain Taranaki’ in het Egmont National Park zien.
Eerst de camper op zijn plek gezet en vol enthousiasme op weg richting de Tasman zee. Ik neem meteen de eerste afslag i.p.v. de 2de en aan het eind van de doodlopende straat zie ik het park. Dat park ziet er wel heel erg netjes en strak gemaaid uit zeg. Ik over een ketting tussen twee paaltjes gestapt, heuvel op en heuvel af en opeens zie ik vlaggetjes wapperen en hoor ik iemand naar mij schreeuwen hi hi. Ja hoor blond en 50+, ik loop dus op mijn gemakje uitgebreid over de golfbaan heen i.p.v. door het park. Ik denk: ‘je schreeuwt maar mijnheertje, ik versta nu gewoon even geen Engels en loop in een iets sneller tempo ‘gewoon’ door. Zo grappig moment, die mensen zullen wel gedacht hebben ‘wat een sukkel’. Aan de andere kant van ‘de green’ moet ik vervolgens ook nog over een hekwerk klimmen om überhaupt weer van de golfbaan af te komen. Maar, via deze weg was ik wel een stuk sneller bij de Tasman zee en daar heb ik mijn volgende wandeling van vandaag gemaakt. O.a. over een architectonische brug met op de achtergrond nog steeds ‘Mountain Taranaki’. Om nu meteen 10 kilometer te gaan lopen met windkracht 8 dat zie ik voor vandaag niet meer zitten :-).
Het is mooi geweest en Raymond’s accu moet vannacht eerst weer opgeladen worden. Tot morgen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley