DAG 35: Di 6 Dec ’16 Westport, Greymouth, Hokiti

‘Oh my god’ wat verblijf ik in een onvoorstelbaar mooi en bijzonder land! Ik begrijp nu wel waarom sommige mensen niet meer weggaan of hun eigen land de rug toekeren. Je hebt weleens momenten in je leven dat je niets kan of hoeft te zeggen, vandaag had ik zo dag. Ik kon alleen maar stilzwijgend en vol verbazing genieten van wat ik allemaal aan natuurschoon voorgeschoteld kreeg. Het overstijgt al mijn verwachtingen en het geeft zo intens bijzonder en blij gevoel. Ik zit het grootste deel van de route met een ‘big smile’ achter het stuur te genieten. Wat een enorm goed besluit om eindelijk in Nieuw-Zeeland te zijn.

De eerste kilometers moet ik eerst landinwaarts rijden en daarna gaat de weg richting het zuiden. Vanaf het moment dat ik uit Westport weg rij zie ik van links naar rechts alleen maar tientallen kilometers aan bergen. Onvoorstelbaar mooi, ondanks dat het een bewolkte ochtend is. Daarna buigt de weg langzaam richting de kust af en dan begint het fantastische schouwspel pas echt.
Bijna honderd kilometer lang rij ik alleen maar langs de kust met rechts van mij de Tasman Zee. De weg stijgt, daalt en kronkelt door de enorme bergen heen. Onderweg zie ik kleine watervalletjes uit de berg komen, ik zie prachtige huizen op de berg gebouwd of vlak aan de kustlijn met tientallen meters daaronder de Tasman Zee.
Kilometers ver kan ik al verder kijken en zien wat er nog aan gaat komen. Er zijn gedeeltes dat je zogezegd ‘eerst links om de berg heen moet rijden, na 100 meter rechts een smalle brug over moet om vervolgens na de brug weer rechtsom langs de berg bij de kustlijn te komen’. Onderweg zijn er uiteraard superleuke en idyllische cafés, restaurantjes en allerlei Holiday Parks en tientallen motels en velen daarvan uiteraard met zeezicht. Wow, wow, wow!!

Ik blijf maar stoppen, uitstappen en foto’s/video maken. Het ene deel van de route is nog mooier dan het andere deel en ik ben niet de enige die dat steeds doet. Op een bepaald moment rij ik zelfs weer vijf kilometer terug naar Westport, omdat ik zoveel moois per se ook vanaf de andere kant moet zien! Eigenlijk zou je deze hele route twee keer moeten rijden, want ik weet zeker dat alles achter mij minstens zo mooi moet zijn om te zien als je de route omgekeerd rijdt. Eigenlijk zou ik gewoon een camera op mijn auto en mijn hoofd moeten hebben, zodat ik al mijn beelden live kan streamen op internet ha haha.

Onderweg kom ik bij ‘fotoplekken’ steeds hetzelfde Duitse stelletje tegen. We moeten op een bepaald moment gewoon lachen. De ene keer ben ik gestopt en de andere keer zij weer. Ik tref ze opnieuw bij het restaurantje waar ik al zit, maar helaas is er op het buitenterras geen plek meer. Ze vragen ze of ze er misschien bij mogen komen zitten. Tuurlijk mag dat, ik kan moeilijk nee zeggen als er nog drie stoelen leeg zijn toch? Altijd gezellig, want je komt toch weer in een leuk gesprek terecht.
Na een heerlijke lunch met ‘bacon en eggs’ door naar Greymouth en het bovenstaande verhaal gaat gewoon op dezelfde voet verder. Wat een reis!

Eenmaal in Greymouth aangekomen is het helaas gaan regenen. Ik moet besluiten wat ik nu ga doen. Of hier in de buurt blijven of nu meteen doorrijden. Om nu nog naar Franz Jozef/Waiau te rijden is te ver, dat is volgens de planner 507 km en 6:31 uur rijden. Of ik moet via de ‘Arthurs Pass’ al richting Christchurch gaan rijden en dat is 249 km en 3:46 uur rijden. Ik besluit om hier te blijven, anders ga ik toch op ‘resterende tijd/dagen’ rijden dan dat ik relaxed ga rijden. Ik ga op zoek naar het Holiday Park, regel alvast een ‘kitchen cabin’ en hier zijn ook genoeg highlights om te bekijken.

Eerst rij ik naar Hokitika om daar de bezienswaardigheden te bekijken en voor zover mogelijk wat foto’s te maken in de regen. Dat is en blijft toch altijd een zeer vervelend iets die regen. Deels fotografeer ik vanuit de auto en deels stap ik uit. Het dorp is in ieder geval de moeite waard om te zien. Vervolgens rij ik de toeristische route door de bergen en de bossen en ik ga een oude kolenmijn bezoeken.
Wat een geschiedenis is daar bewaard gebleven en wat hebben ze alles mooi tentoongesteld en uitgestald, inclusief de nodige informatie en foto’s uit die jaren. En dan te bedenken dat ik het over de periode van eind 1890 tot 1906 heb. De mijn is nl. in 1906 gesloten, nadat er een groot ongeluk gebeurd was en er 65 mijnwerkers en leerling-mijnwerkers verongelukt zijn. Na daar een uurtje doorgebracht te hebben bezoek ik Greymouth nog.

In het centrum was ik al geweest, dus ik rij langs het strand en de dure strandhuizen en rij de berg op alwaar je een mooi uitzicht over de stad hebt. Inmiddels is het gelukkig ook gestopt met regenen en is het tijd om terug te gaan, boodschappen te doen voor het avondeten en te koken. Dan maak ik er een relaxte typ en tv-avond van en duik vroeg mijn bed in, want ik wil morgenochtend echt vroeg vertrekken. Jullie een fijne werkdag :-) of anderszins :-).

P.s. Het filmpje van gisteren houden jullie nog tegoed. Het lukt deze keer niet om hem te uploaden op de website. Het filmpje heeft nog steeds teveel MB’s of ik moet net als met de foto’s eerst oudere filmpjes verwijderen. Jullie zien het dan vanzelf of misschien ook niet!?!?!