DAG 60: Za 31 Dec ’16 Oudejaarsdag in Sydney

Grappig dat oudejaarsdag mijn 60ste reisdag is. Dat bereken je van tevoren niet, maar toch is het leuk. Gezien de lange dag, het aantal kilometers lopen, staan en hangen van vandaag wordt de ochtend een boodschap- en rustochtend. Wel een beetje vervelend voor de ‘roomservice’, want zij beginnen om 8.30 uur al met hun service en ze zijn zo op de 2de verdieping.
Pech voor hun, er zijn 117 kamers in het hotel, dus ze gaan eerst maar ergens anders poetsen. Ik hang standaard al ‘do not disturb’ aan de deur, want de vriendelijke Aziatische dames kloppen gerust om 8.30 al op de deur. Nou, alles op zijn tijd, maar ik laat me niet op dat tijdstip al uit de hotelkamer ‘jagen’. Als ik ze op de gang hoor, vraag ik ze soms zelf om schone handdoeken en anders komen ze maar terug als ik weg ben. Ze hoeven ook niet iedere dag hun ‘riedeltje’ te doen, vies worden doet de kamer niet in één dag.

Het is afgekoeld naar 28 graden en voor vanavond voorspellen ze 24 graden, dat lijkt mij een perfecte temperatuur voor een feestelijke nacht. Op tv is veel te zien van de voorbereidingen van het vuurwerk voor vanavond. Naast dat er op bepaalde plaatsen betonblokken op de weg worden gezet, komen daarvoor ook nog eens vuilniswagens of bussen dwars over de weg te staan. Daarmee willen ze voorkomen dat, net zoals in Europa, er met vrachtwagens op mensen in kan worden gereden. Eergisteren hebben ze op het vliegveld een 40-jarige man uit Engeland opgepakt die blijkbaar dat soort plannen had.

Op de plek waar ik wil gaan staan is om 10.00 uur de toegangspoort geopend en op tv zie ik vooral jongeren rennen om de beste plek te bemachtigen. Later die dag begrijp ik waarom, want er is het een en ander veranderd ten opzichte van 2008, daar vertel ik later meer over.
Uiteindelijk besluit ik vanwege het nieuws toch maar om wat eerder te gaan. Gelukkig is het niet ver van mijn hotel en als ik de hoek om kom zie ik de rijen met mensen als staan. Om jullie mee te laten genieten heb ik een aantal foto’s gemaakt. In een zogenaamde, ik denk, 15-delige ‘slangenrij’ loop je over het grasveld en uiteindelijk kom je bij de enige ingang naar het terrein, waar je streng gecontroleerd wordt. Om het park heen is alles hermetisch afgesloten en overal staan beveiligers. Als er 16.500 mensen geteld zijn dan kom je er niet meer in, tenzij dat er iemand vertrekt.

Om tot de ingang te komen heb ik 1,5 uur in de rij moeten staan en lopen. Maar het is echt zo leuk en gezellig sfeertje. Zodra je in de rij staat, kom je al in gesprek met mensen om je heen en het leuke is dat iedereen echt overal vandaan komt en men zoveel lol heeft. Van mensen die muziek draaien, zingen, gitaar spelen tot gewoon ‘dom ouwehoeren’ of groepen mensen die met liedjes meezingen.
Zodra je in de rij aansluit krijg je al te horen, en met pictogrammen te zien, dat alle tassen doorzocht worden. Alle vloeistoffen in glazen flessen mogen niet mee naar binnen. Alcohol mag niet naar binnen en plastic flessen die al open zijn geweest mogen ook niet mee naar binnen. Je moet kunnen zien dat de plastic flessen bij de dop nog gesloten zijn.

Ondanks dat in werkelijk iedere folder de regels en pictogrammen staan, ben ik verbaasd hoeveel mensen het toch weer proberen. Het grappige is wel dat je vervolgens ziet dat mensen de drank ter plekke opmaken en/of uitdelen aan de mensen om hen heen. Dat verhoogt de stemming alleen maar ha haha. De drie jongens uit Mexico die naast mij staan hebben ook een sixpack bier en dat moet dus ook in die 1,5 uur opgedronken worden. Maar op dit tijdstip in de zon en met deze temperatuur sla ik het aanbod toch maar af. Desondanks zijn de zes flesjes snel leeg. Dat ze streng controleren dat hebben we daarna gemerkt, want al heb je drie tassen en koelboxen bij je, ze gaan allemaal open en hetgeen ze eruit halen zien we in de containers ernaast. Tja, moet je het maar niet proberen denk ik dan maar.
Op het terrein zelf is allerlei eten, drinken en ook alcohol te koop en tegen de normale prijzen. Maar alles is alleen maar te koop in blikjes en ik persoonlijk vind dat perfect geregeld. Vanaf een uur of 22.00 is het overal grotendeels donker en is iedereen echt niet meer nuchter. Zou je glas toestaan op dit terrein dan weet je ook wat de gevolgen later in de avond en nacht zijn.

In vergelijking met 2008 doen ze een aantal zaken anders. Er is een ‘eerste ring’ gecreëerd en daar mag je alleen maar in- en uitlopen als je voor een bepaalde tijd binnen bent. Dat wordt streng gecontroleerd door twee beveiligers die af en toe met ‘twee maten meten’ en dat was wel hilarisch om mee te maken. Op een bepaald moment lieten ze drie leuke blonde meiden door, die niet eerder binnen waren geweest. Kort daarna loopt een van de twee beveiligers naar ze toe, om ze alsnog ‘stiekem’ een toegangskruis te geven. Daarna kregen ze te maken met een hele boze jongen die ze kort daarvoor geweigerd hadden. Die discussie liep zo hoog op dat ‘de baas’ erbij moest komen.
Ha haha, wat blonde leuke meiden al niet kunnen veroorzaken bij twee niet zo slimme beveiligers.
Later die avond werd het nog leuker en ik moest zo om ze lachen. Terwijl zij met zijn tweeën, alleen maar bij de ingang aan het controleren waren, gingen er achter mij veel mensen in het donker over de te lage hekken heen. Voordat zij eindelijk eens doorhadden waarom dat hun vak opeens zo val zat was het echter te druk en te laat om iedereen binnen die hekken te controleren. Ik denk niet dat deze twee beveiligers er volgend jaar ook weer staan.

De sfeer in de rij is ook de sfeer op het terrein. Op bepaalde plekken zitten mensen echt handdoek aan handdoek, maar er zijn ook nog plekken waar je meer ruimte hebt. Daar staan echter meer bomen, dus zie je het vuurwerk minder goed. De grootste groep concentreert zich echter richting de ‘Harbour Bridge’. Je ziet en hoort van alles. Zowel wat muziek betreft als ook van de mensen zelf. De een slaapt, de ander zingt, leest een boek, doet spelletjes met anderen of kletst met mensen om zich heen. Ik zat tussen de Mexicanen en twee jongens uit Azerbeidzjan en dat was zeker gezellig.

Daarnaast is het programma uitgebreider. Ieder uur is er nu iets te doen. Om 18.00 en 20.00 uur vermaken twee stuntvliegtuigen het publiek, om 19.00 uur blusboten en om 21.00 uur is er een kindervuurwerk. Vanaf 22.00 uur varen er met lichtslangen gehulde boten heen en weer onder de Harbour Bridge door.
Toen het richting 24.00 uur ging ben ik tegen een dranghek aan gaan staan met zicht op de Harbour Bridge. Gelukkig heb ik dat op tijd gedaan, want daarna volgden er al snel meer mensen. Als het dan eenmaal 24 uur is zie je, in het maar twee minuten durende filmpje, waarom het zo fantastische ervaring is om hier te staan. Het hele filmpje duurt maar liefst 15 minuten en dan heb ik maar twee van de zeven plekken gefilmd vanwaar het vuurwerk de lucht in gaat. Daarnaast zijn er nog vier andere plekken in het water en 22 daken van hoge gebouwen in de stad vanwaar het vuurwerk de lucht in gaat. Dat zie ik helaas niet vanaf de plek waar ik sta.



Is het vuurwerk eenmaal voorbij dan zie je binnen een mum van de tijd de mensen in lange rijen weer verdwijnen. Dankzij de perfecte organisatie en de inzet van veel extra treinen en bussen merk je er niets van dat er 1,5 miljoen mensen naar het vuurwerk hebben staan kijken in de stad. Ik kan gelukkig lopend terug en aangezien mijn wijk een uitgaanswijk is, is het geen probleem om nog een leuk terras te vinden, want als ik ergens zin in heb is het wel in een koud biertje. Daarna terug naar het hotel, douchen en heerlijk mijn bed in.