DAG 63: Di 3 Jan ’17 Sydney
Door: Raymond
Blijf op de hoogte en volg Raymond
03 Januari 2017 | Australië, Sydney
Voor mij begint de 3de dag van het nieuwe jaar alweer, terwijl het bij jullie in Nederland nog maandagavond is :-). Zoals wel vaker ben ik op tijd wakker, dus als eerst zet ik een muziekje op, maak ik een Nescafé ‘hot water’ cappuccino, smeer ik mijn boterhammen, typ ik wat tekst en zoek ik de juiste foto’s bij mijn verhaal. Zoals gisterenavond afgesproken met de receptionist ga ik na mijn ritueeltje meteen naar de receptie om mijn ‘verhuizing’ naar de andere kamer te regelen.
Misschien herkennen jullie wat ik nu ga schrijven? Af en toe kom je in je leven weleens iemand tegen dat je meteen denkt en/of voelt: ‘ik weet niet waarom, maar dit voelt niet goed’. De receptioniste die mij nu te woord staat heb ik nu enkele keren iets gevraagd en zij geeft mij dat gevoel en wellicht ik haar ook? Of ze heeft geen plezier in haar werk of een vervelende relatie of ze heeft een hekel aan toeristen en aan Nederlanders in het bijzonder. Mij staat ze in ieder geval alleen maar ‘kort en bondig’ te woord, maar iets meer informatie geven naar aanleiding van een vraag of een vriendelijk woordje of lachje kan er niet een keer vanaf.
Zonder dat ze mij überhaupt de kans geeft om iets te zeggen gaat zij er al meteen vanuit dat ik kom uitchecken. Ze komt meteen met haar bakje ‘uit-checkers’ op de proppen. Ik vertel haar dat ik niet uit kom checken, maar nog zes nachten blijf. Als ik haar vervolgens vertel dat ik dat gisterenavond in overleg met de receptionist via de website bijgeboekt heb, kijkt ze mij aan of ze het in ‘Keulen hoort donderen’. Meteen gaat ze dat controleren in haar computer en in haar bakje ‘in-checkers’, maar ze wordt er niet vriendelijker van. Wellicht heeft dat te maken met de situatie van gisterenavond?
Toen werd ik heel vriendelijk te woord gestaan door de receptionist en hij waardeerde het juist dat ik nog zes nachten langer wil blijven. Dat is toch min of meer ook een compliment voor het hotel lijkt mij? Hij heeft voor mij gekeken en uitgerekend wat ik moest betalen als ik de zes nachten via de receptie bij zou boeken. De prijs van de kamer is door de week immers goedkoper dan in het weekend. Toch is het in totaliteit 145 dollar duurder dan via de website ‘Hotels.com’. Hij zegt dat hij ‘vast’ zit aan de prijzen die het systeem hem geven, dus hij kan mij geen betere prijs bieden. Dus uiteraard adviseert hij mij om het via de website bij te boeken.
Deze ‘receptioniste’ beweert nu, dat ze mij nog niet kan vertellen in welke van de 117 kamers ik kom. Dus van haar mag ik ook niet eerder inchecken dan om 14.00 uur. Volgens haar is de kamer niet eerder beschikbaar en ondanks dat ik er alleen maar mijn koffer, spullen en tas neer wil zetten geeft ze toch geen toestemming. Zucht, stomme trut, dan moet ik dus alles in gaan pakken. Ze wil wel regelen dat zij mijn spullen van mijn ‘oude’ kamer naar de andere kamer brengen. Tja, en moet ik nu ‘dank je wel’ zeggen of zo? Of denkt ze dat ik tot 14.00 uur met mijn spullen in de stad ga rondsjouwen? Ik vertel haar dat ik dit totaal niet als klantvriendelijk ervaar, maar als dat de regels zijn dan moet het maar zo. Maar zelfs die opmerking boeit haar blijkbaar niet gezien haar stoïcijnse houding. Om 10.00 uur lever ik het pasje van de kamer bij haar in en vertrek ik maar snel de stad in. Mocht ik de komende dagen nog eens vragen hebben, dan stel ik aan haar nog maar één vraag: “Hoe laat komt je collega vandaag werken” ha haha :-).
Tja, ik moet zeggen dat de overgang van Nieuw-Zeeland naar Australië op dit gebied wel goed merkbaar is. Ik weet natuurlijk nog niet hoe het buiten de stadsgrenzen van Sydney is, maar de mensen zijn hier minder vriendelijk en minder sociaal dan in Nieuw-Zeeland. Het meest merk ik dit in de metrotrein, op de stations en in de supermarkt aan de overkant. Bepaalde zaken herken ik natuurlijk ook vanuit Amsterdam, daar is ook niet iedereen altijd even vriendelijk of sociaal, maar hier doen ze er nog ‘een schepje’ bovenop.
De reisbureaus in mijn wijk zijn vooral gericht op de jongere backpackers waar ze bus-, trein en bootreizen aan verkopen of de meer gedateerde campervans aan verhuren. Ze willen mij ook wel informatie geven, maar zodra ze merken dat ik vooral informatie wil en niets wil boeken, verwijzen ze mij vrij snel door naar hun website. Tot nu toe heb ik helaas nog geen enkel reisbureau gevonden die mij wel allerlei informatie en/of brochures mee wil geven zonder dat ik meteen iets bij ze boek. Wellicht moet ik eens bij de ‘VVV’ informeren, waar ik het best terecht kan met al mijn vragen. Ik vind een persoonlijk advies toch prettiger dan dat ik alles via internet op moet zoeken en boeken.
Maar goed, ik ga het vanzelf wel merken de komende maanden.
Vandaag maak ik eerst maar eens wat foto’s van het hotel en het wijkje waar ik zelf verblijf. Zoals je ziet van alles wat en niet veel grote terrassen. Alhoewel er in de avonduren wel wat meer terrasjes staan als op dit vroege tijdstip. Ik vind zelf de fontein erg mooi. Daarnaast kan ik goed zien welk koffiezaakje het goed doet, want daar staan de meeste mensen buiten. Helaas hebben zij ook maar 2, 3 of soms 4 tafeltjes buiten staan en meer niet, dus de rest van de mensen ‘hangt’ er maar een beetje omheen.
Ik stap de metrotrein in en op naar Circular Quay en het Opera House, want daar ben ik nog steeds niet dichterbij geweest. Binnen heb ik het al eens gezien, dus ik ga er wel even een cappuccino drinken, maar geen rondleiding doen. Het is ook erg leuk om er omheen te lopen en er zijn veel mogelijkheden om buiten te zitten en wat te eten en/of te drinken met uitzicht op het water of op de botanische tuin. Daar rijden tegenwoordig trouwens ook treintjes rond, zodat je niet de hele tuin door hoeft te lopen. Ik kan me niet meer herinneren dat deze hier destijds ook rondreden, maar wellicht ligt dat aan mijn geheugen :-).
Wat wel leuk is om te vertellen, is dat ze in het Opera House nu een film laten zien van de bouw van het Opera House in de jaren zestig. Veel meer ga ik er niet over te vertellen, maar het is zeker de moeite waard om zelf eens een keer te gaan kijken en genieten van de bijzondere architectuur en het geweldige uitzicht :-). Te veel kilometers wil ik vandaag niet maken, dus ik ga niet de botanische tuin in en hou mijn stappenteller beter in de gaten als de voorgaande dagen.
Rond 16.00 uur ga ik terug naar mijn hotel en de kamer van 22 vierkante meter is prima. Wetende wat deze kamer gekost heeft rond de feestdagen, had ik dat er echter niet voor over gehad. Ik kan nu wel goed zien dat het hotel opgedeeld is in een ‘goedkoper’ en een ‘duurder’ deel, want deze kamer is moderner en beter geoutilleerd dan mijn vorige kamer. Maar daar is het prijsverschil ook naar. Ik heb nu zelfs een kledingkast en nachtkastjes, dus ik kan mijn koffer weer uitpakken en vervolgens boodschappen gaan doen om mijn koelkast weer te vullen.
Vanavond ga ik in mijn eigen wijkje op stap in de ‘Victioriastreet’. Blijkbaar zitten daar allerlei leuke kleine kroegjes en restaurantjes en daar heb ik afgesproken met een paar andere toeristen die ik in het uitgaansleven tegen ben gekomen, dus ik laat mij verrassen. Wel grappig dat ik dit via hun moet horen, terwijl het eigenlijk bij mij om de hoek is en nog geen 10-15 minuten lopen. Dus tot morgen!
Misschien herkennen jullie wat ik nu ga schrijven? Af en toe kom je in je leven weleens iemand tegen dat je meteen denkt en/of voelt: ‘ik weet niet waarom, maar dit voelt niet goed’. De receptioniste die mij nu te woord staat heb ik nu enkele keren iets gevraagd en zij geeft mij dat gevoel en wellicht ik haar ook? Of ze heeft geen plezier in haar werk of een vervelende relatie of ze heeft een hekel aan toeristen en aan Nederlanders in het bijzonder. Mij staat ze in ieder geval alleen maar ‘kort en bondig’ te woord, maar iets meer informatie geven naar aanleiding van een vraag of een vriendelijk woordje of lachje kan er niet een keer vanaf.
Zonder dat ze mij überhaupt de kans geeft om iets te zeggen gaat zij er al meteen vanuit dat ik kom uitchecken. Ze komt meteen met haar bakje ‘uit-checkers’ op de proppen. Ik vertel haar dat ik niet uit kom checken, maar nog zes nachten blijf. Als ik haar vervolgens vertel dat ik dat gisterenavond in overleg met de receptionist via de website bijgeboekt heb, kijkt ze mij aan of ze het in ‘Keulen hoort donderen’. Meteen gaat ze dat controleren in haar computer en in haar bakje ‘in-checkers’, maar ze wordt er niet vriendelijker van. Wellicht heeft dat te maken met de situatie van gisterenavond?
Toen werd ik heel vriendelijk te woord gestaan door de receptionist en hij waardeerde het juist dat ik nog zes nachten langer wil blijven. Dat is toch min of meer ook een compliment voor het hotel lijkt mij? Hij heeft voor mij gekeken en uitgerekend wat ik moest betalen als ik de zes nachten via de receptie bij zou boeken. De prijs van de kamer is door de week immers goedkoper dan in het weekend. Toch is het in totaliteit 145 dollar duurder dan via de website ‘Hotels.com’. Hij zegt dat hij ‘vast’ zit aan de prijzen die het systeem hem geven, dus hij kan mij geen betere prijs bieden. Dus uiteraard adviseert hij mij om het via de website bij te boeken.
Deze ‘receptioniste’ beweert nu, dat ze mij nog niet kan vertellen in welke van de 117 kamers ik kom. Dus van haar mag ik ook niet eerder inchecken dan om 14.00 uur. Volgens haar is de kamer niet eerder beschikbaar en ondanks dat ik er alleen maar mijn koffer, spullen en tas neer wil zetten geeft ze toch geen toestemming. Zucht, stomme trut, dan moet ik dus alles in gaan pakken. Ze wil wel regelen dat zij mijn spullen van mijn ‘oude’ kamer naar de andere kamer brengen. Tja, en moet ik nu ‘dank je wel’ zeggen of zo? Of denkt ze dat ik tot 14.00 uur met mijn spullen in de stad ga rondsjouwen? Ik vertel haar dat ik dit totaal niet als klantvriendelijk ervaar, maar als dat de regels zijn dan moet het maar zo. Maar zelfs die opmerking boeit haar blijkbaar niet gezien haar stoïcijnse houding. Om 10.00 uur lever ik het pasje van de kamer bij haar in en vertrek ik maar snel de stad in. Mocht ik de komende dagen nog eens vragen hebben, dan stel ik aan haar nog maar één vraag: “Hoe laat komt je collega vandaag werken” ha haha :-).
Tja, ik moet zeggen dat de overgang van Nieuw-Zeeland naar Australië op dit gebied wel goed merkbaar is. Ik weet natuurlijk nog niet hoe het buiten de stadsgrenzen van Sydney is, maar de mensen zijn hier minder vriendelijk en minder sociaal dan in Nieuw-Zeeland. Het meest merk ik dit in de metrotrein, op de stations en in de supermarkt aan de overkant. Bepaalde zaken herken ik natuurlijk ook vanuit Amsterdam, daar is ook niet iedereen altijd even vriendelijk of sociaal, maar hier doen ze er nog ‘een schepje’ bovenop.
De reisbureaus in mijn wijk zijn vooral gericht op de jongere backpackers waar ze bus-, trein en bootreizen aan verkopen of de meer gedateerde campervans aan verhuren. Ze willen mij ook wel informatie geven, maar zodra ze merken dat ik vooral informatie wil en niets wil boeken, verwijzen ze mij vrij snel door naar hun website. Tot nu toe heb ik helaas nog geen enkel reisbureau gevonden die mij wel allerlei informatie en/of brochures mee wil geven zonder dat ik meteen iets bij ze boek. Wellicht moet ik eens bij de ‘VVV’ informeren, waar ik het best terecht kan met al mijn vragen. Ik vind een persoonlijk advies toch prettiger dan dat ik alles via internet op moet zoeken en boeken.
Maar goed, ik ga het vanzelf wel merken de komende maanden.
Vandaag maak ik eerst maar eens wat foto’s van het hotel en het wijkje waar ik zelf verblijf. Zoals je ziet van alles wat en niet veel grote terrassen. Alhoewel er in de avonduren wel wat meer terrasjes staan als op dit vroege tijdstip. Ik vind zelf de fontein erg mooi. Daarnaast kan ik goed zien welk koffiezaakje het goed doet, want daar staan de meeste mensen buiten. Helaas hebben zij ook maar 2, 3 of soms 4 tafeltjes buiten staan en meer niet, dus de rest van de mensen ‘hangt’ er maar een beetje omheen.
Ik stap de metrotrein in en op naar Circular Quay en het Opera House, want daar ben ik nog steeds niet dichterbij geweest. Binnen heb ik het al eens gezien, dus ik ga er wel even een cappuccino drinken, maar geen rondleiding doen. Het is ook erg leuk om er omheen te lopen en er zijn veel mogelijkheden om buiten te zitten en wat te eten en/of te drinken met uitzicht op het water of op de botanische tuin. Daar rijden tegenwoordig trouwens ook treintjes rond, zodat je niet de hele tuin door hoeft te lopen. Ik kan me niet meer herinneren dat deze hier destijds ook rondreden, maar wellicht ligt dat aan mijn geheugen :-).
Wat wel leuk is om te vertellen, is dat ze in het Opera House nu een film laten zien van de bouw van het Opera House in de jaren zestig. Veel meer ga ik er niet over te vertellen, maar het is zeker de moeite waard om zelf eens een keer te gaan kijken en genieten van de bijzondere architectuur en het geweldige uitzicht :-). Te veel kilometers wil ik vandaag niet maken, dus ik ga niet de botanische tuin in en hou mijn stappenteller beter in de gaten als de voorgaande dagen.
Rond 16.00 uur ga ik terug naar mijn hotel en de kamer van 22 vierkante meter is prima. Wetende wat deze kamer gekost heeft rond de feestdagen, had ik dat er echter niet voor over gehad. Ik kan nu wel goed zien dat het hotel opgedeeld is in een ‘goedkoper’ en een ‘duurder’ deel, want deze kamer is moderner en beter geoutilleerd dan mijn vorige kamer. Maar daar is het prijsverschil ook naar. Ik heb nu zelfs een kledingkast en nachtkastjes, dus ik kan mijn koffer weer uitpakken en vervolgens boodschappen gaan doen om mijn koelkast weer te vullen.
Vanavond ga ik in mijn eigen wijkje op stap in de ‘Victioriastreet’. Blijkbaar zitten daar allerlei leuke kleine kroegjes en restaurantjes en daar heb ik afgesproken met een paar andere toeristen die ik in het uitgaansleven tegen ben gekomen, dus ik laat mij verrassen. Wel grappig dat ik dit via hun moet horen, terwijl het eigenlijk bij mij om de hoek is en nog geen 10-15 minuten lopen. Dus tot morgen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
