DAG 90: Ma 30 Jan ’17 Brisbane – Mooloolaba

Wow wow wow, wat een geweldig mooie reis maak ik toch. Vandaag ben ik opnieuw overdonderd en flabbergasted tegelijk door de indrukwekkende schoonheid van moeder natuur en het feit dat ik dit allemaal kan en mag zien. Door al mijn gevoelens en gedachten kan ik mij op dit moment totaal niet concentreren of überhaupt tekst typen, dus voor vandaag stop ik daar ook gewoon mee. Inmiddels is het woensdagavond en ik heb drie fantastische dagen in en rondom Mooloolaba gehad, alleen de naam van de stad is al geweldig. Tijd om weer verder te typen.

Afgelopen maandag ben ik op tijd uit Brisbane vertrokken na een hele leuke week in een fantastische stad. Zo mooi, schoon, opgeruimd en de mensen zijn er supervriendelijk. Eerst heerst wat mij betreft een aangenaam sfeertje, ondanks dat het een stad is waar maar liefst twee miljoen mensen wonen. Het duurt even voor ik de stad uit ben en het is een kunst om de tolwegen te ontwijken. De drukte in het verkeer op de vroege ochtend, de gebouwen met al die reclame en de vele verkeersborden maken het voor mij als toerist niet overzichtelijk. Maar volgens mij is het gelukt en heb ik de tolweg rechts van mij laten liggen.

Het eerste deel van de route ga ik de ‘motorway’ op en niet de ‘highway’. Onderweg kom ik bij Beerburrum een ‘Visitor Information Center’ tegen en dat zijn de beste plaatsen om de juiste informatie te krijgen. Ik word meteen te woord gestaan door een gepensioneerde dame en zij overlaad mij werkelijk met informatie en allerlei folders tot aan Cairns toe. Als ik vertel hoeveel tijd ik heb en waar ik uiteindelijk naar toe ga vraagt ze mij of ik zin in koffie heb, ha haha ik altijd. Al zittend aan een ‘soort eethoek’ vertelt ze mij vervolgens wat ik waar kan zien en ik maak aantekeningen op de landkaart van Queensland. Na 45 minuten gaat mijn reis pas weer verder en ik hoef nog geen 20 minuten te rijden om in de buurt van de ‘Glass House Mountains’ te komen. Zie de foto voor extra informatie.

Ik kom al vrij snel een eerste ‘lookout’ tegen en dat is meteen een les voor de rest van de dag. Met de auto moet ik al behoorlijk steil omhoog en het is ook nog eens een zandkiezelstenenweg. Dit zijn eigenlijk wegen die je met een 4WD auto moet doen en niet met de auto die ik heb. Ik moet dan ook slalommen om de gaten in de weg te ontwijken en om boven te komen, niet heel relaxed rijden en ook niet voor herhaling vatbaar wat mij betreft.
Eenmaal boven loop ik meteen enthousiast het bospad omhoog, maar het is best steil. Na een meter of 150 wordt het nog steiler en steiler en zo steil dat het met mijn simpele schoenen en conditie zelfs een beetje eng is, want ik moet straks ook weer naar beneden met deze ‘gladde zolen’. Na nog eens 50 meter moet ik ‘happen’ naar adem en ik zie het alleen nog maar steiler worden en nog steeds geen traptreden. Ik kan niet meer en besluit om eerst op adem te komen en dan ga ik terug naar beneden. Tja, als ik daar dan op het informatiebord kijk zie ik dat het een categorie vier berg is. Categorie vier is voor ‘gevorderden’ en zeker niet voor mensen zoals ik ha haha. Categorie een en twee is prima te doen en bij drie lukt het mij ook nog wel om ergens te komen. Maar aan categorie vier moet ik niet eens beginnen, laat staan aan categorie vijf. Tja Ray, die borden staan er niet voor niets, dus de wijze les van vandaag is ‘eerst op het informatiebord kijken’.

In de auto de kaart erbij en op naar de lookout waar ik wel met de auto kan komen. Daar zie ik op een prachtige locatie alle bergen en dat zijn: Mt Beerwah 556 meter, Mt Coonowrin 377 meter, Coochin Hills 235/230 meter, Mt Ngungun 253 meter, Cooee Hill 177 meter, Mt Tibrogargan 364 meter, Mt Tibberoowuccum 220 meter en tot slot Mt Beerburrum 278 meter hoog. Hoe indrukwekkend is dit om te zien en dan te bedenken dat ik hierna tussen en rondom deze bergen heen ga rijden via twee prachtige touristdrives, nummer 23 en 24. Het is onmogelijk om te beschrijven wat ik allemaal zie, maar het is voor mij een aaneenschakeling van hoogtepunten. Waar ik ook rij, steeds opnieuw heb ik ergens wel een keer uitzicht op een van de bergen en soms staan ze op plekken achter huizen of bossen dat ik wel 100 keer uit kan stappen om weer een foto te maken, maar dat ga ik maar niet doen.



Naast de bergen zijn er op beide touristdrives ook ‘watervallen’ en meren te zien waar je naar toe kan rijden. Vervolgens moet ik een stuk door de bossen en/of over de heuvels lopen om op bepaalde plekken te komen. Bij het eerste meer is het ondanks dat de scholen weer zijn begonnen alsnog best druk. In het bos is een groot meer met watervallen die ik niet kan zien, tenzij dat ik over allerlei rotsen ga klimmen. Daar zijn echter allerlei jongeren die via touwen die in de bomen hangen het meer inspringen, dus die uitdaging om daarheen te klimmen ga ik maar niet aan :-). Tja, de foto’s en de video zegt genoeg. Superleuk om daar een tijdje te zitten kijken en genieten van zoveel waterpret.

Terug naar de auto en weer verder. Er is geen enkel deel van de route ‘gelijkvloers’ en op sommige plaatsen gaat de weg enorm steil omhoog en omlaag zoals je op de foto’s kan zien. Het is erg lastig om de juiste plek te vinden om op de foto het effect te krijgen dat ik met mijn ogen zie, maar volgens mij is het deze keer redelijk gelukt om dat vast te leggen toch?
Naast dat ik prachtige uitzichten en onderweg de meeste indrukwekkende lookouts heb zie ik zoveel mooie huizen. Veel huizen hebben een prachtig uitzicht op de vallei en de bergen. De manier waarop die huizen gebouwd zijn is al net zo indrukwekkend. Een groot gedeelte van die huizen is namelijk op een bepaalde constructie gebouwd, omdat ze dicht aan de rand van de berg staan. Best gewaagd om op een plek als dat een huis te bouwen.

Deze twee routes zijn zo enorm mooi en zo indrukwekkend dat ik zeer zeker terugga. Dan kan ik naast deze twee routes, route 22 ook rijden en nog verder landinwaarts gaan. Aan het eind van de middag rij ik richting mijn hotel. Opnieuw een hotel met een wat gedateerde inrichting, maar een ruime kamer met een prima bed en de noodzakelijke apparatuur zoals airconditioning, koelkast, waterkoker en strijkplank met strijkijzer :-). De tuin is volop begroeid, er staan palmbomen en er is ook nog eens een zwembad.
Ook deze keer zit ik niet ver van de winkels en nog belangrijker maar 250 meter lopen van het strand. Op de foto’s zie je een deel van de haven, het rustige strand en de perfecte schaduwplekken aan het strand waar ik morgen mooi gebruik van kan maken. Tja, en als ik dan die surfers met hun surfplanken onder hun arm de zee in zie lopen, wat kan er dan mooier zijn dan ergens aan de oostkust van Australië te wonen? De avond is perfect om een wandeling langs de boulevard te maken en ergens een terrasje te pakken.