DAG 136: Vr 17 Maart ’17 Cervantes - Geraldton

Zoals jullie waarschijnlijk al gemerkt hadden, had ik enkele dagen geen internet, ik zat in de 'middle of nowhere'. Nu even de schade inhalen.

Goedemorgen trouwe lezers en lezeressen en een extra welkom aan mijn creatieve ex-collega Dorien :-). Dorien en ik kennen elkaar van heel lang geleden ha haha. Zesentwintig jaar geleden werden wij namelijk collega’s bij een dagcentrum van stichting Festog, inmiddels heet deze stichting Zozijn. Dorien, wat leuk dat je mijn site ook gevonden hebt en er zelfs een reactie hebt geplaatst!

Ik neem jullie nog even mee terug naar de dag van gisteren. Ik vertelde al dat hoe verder ik richting het noorden rij, hoe rustiger het onderweg is. Wat wel opvalt is dat ik meer auto’s met caravans, jeeps met ‘dak bepakking’ en campers in allerlei soorten en maten tegen kom. Op enkele foto’s van gisteren heb jullie qua natuur al een beetje kunnen zien wat ik onderweg zag :-). De weg gaat vooral recht toe, recht aan en het natuurschoon om mij heen is over het algemeen hetzelfde. Af en toe zie ik wat in hoogte verschillende heuvels of wat hogere struiken of boompjes, maar voor de rest is het uitzicht veelal hetzelfde. Totaal anders als op alle andere plekken waar ik tot nu toe was. Ik kan het uitzicht niet spectaculair noemen, maar het is wel een bijzondere omgeving. Af en toe kom ik grote heuvels met wit zand tegen en die heuvels liggen zomaar midden tussen het groen. Later zie ik dat al dat groen zelf ook in diezelfde witte grond staat. Tja, niets is in dit land onmogelijk volgens mij.

Cervantes is een heel klein dorp, heeft maar liefst 467 inwoners ha haha en heeft zijn naam te danken aan een scheepswrak dat vlakbij het dorp ligt. Het dorp ligt net als zoveel van dit soort dorpen aan een prachtig strand en natuurlijk aan de oh zo mooie en diepblauwe Indian Ocean. Er staat een rijtje gebouwen naast elkaar en in een daarvan zit een soort van supermarkt, eigenlijk is het meer een buurtsuper in een fabriekshal. Je kan er de meest noodzakelijke dingen kopen zou ik zeggen. Verder is er nog een tankstation, een postkantoor, een paar restaurants en enkele andere motels en ‘thats it’. Wel kom ik onderweg een grote camping tegen en ik sta versteld van de drukte op die camping, dat heb ik nog niet eerder gezien. Het dorp staat bekend om zijn kreeftenvangst en dat is tevens hun grootste bron van inkomsten, de visserij. Uiteraard kan je gaan kijken hoe en waar de vis en kreeften binnen komen en hoe ze daarna verwerkt worden, maar ik hoef dat niet te zien. Uiteraard kan je ze diezelfde avond nog opeten in het restaurant van het dorp :-).

Vanochtend rij ik als eerst naar Lake Thetis. Daar leven en groeien diverse microbiologische organismen die al miljoenen jaren oud zijn en ze heten stromatolites. Kolonies van cyanobacteria hebben deze stromatolites gevormd en ze staan bekend om het produceren van zuurstof voor levende organismen. Als ik het zie denk ik ‘wat een rare stenen’, maar het zijn dus eigenlijk levende wezens en zeer belangrijk voor moeder natuur en dus voor ons. Daarna ga ik nog bij de baai kijken vanwaar je een prachtig uitzicht hebt op het dorp Cervantes, de baai en de zee om vervolgens door te rijden naar een volgend hoogtepunt van mijn reis, namelijk Pinnacles Desert.

Vanaf de highway gezien moet ik eerst 6 kilometer richting het oosten rijden en dan staat er opeens een soort van ‘schuurtje’ waar een ranger in zit. Ze vragen entree om dit Nationaal Park te bezoeken, zodat zij het in stand kunnen houden en onderhouden. Kom je voor 8am of na 17pm dan hangt er een brievenbus en gaan zij ervan uit dat je het entreegeld daarin achterlaat. Hoe cool is dat, want ze hadden er ook gewoon hekken neer kunnen zetten en de boel afsluiten. Het schijnt hier namelijk nog mooier te zijn als je komt kijken bij zonsopgang of zonsondergang en die kans willen ze mensen niet ontnemen. Ik vind dat een groot compliment waard en hopelijk zijn mensen zo attent om entreegeld achter te laten, want het is zeer zeker de moeite waard gezien je aan natuurschoon te zien krijgt.

Pinnacles Desert is echt ‘amazing’ om te zien. Het lijkt wel alsof ik op een andere planeet terecht ben gekomen. Het doet mij denken aan een maanlandschap. Hoe is het mogelijk dat iets als dit al miljoenen jaren bestaat en tot op de dag van vandaag er nog steeds zo bij staat. Ze hebben met behulp van stenen een 4 km lange route door de desert heen gelegd. Op verschillende plekken zijn er inhammen waar je de auto kan parkeren om in de desert rond te lopen. Dan nog moet je goed opletten, want hier kan je zomaar verdwalen. Alles lijkt op elkaar en het is zo enorm groot. Waar ik ook kijk overal om mij heen zie ik kleine, grote, dunne en dikke pinnacles. Dit is echt weer iets ongelooflijks moois om te zien en te ervaren, alweer een bijzonder mooi hoogtepunt.

Met een ‘big smile’ rij ik een tijdje later weer richting de highway en kom ik een tijd later in het dorp ‘Jurien Bay’. Hier is het iets groter en er is zelfs een klein winkelcentrum waar ik wat eet en drink. Daarna kan ik het natuurlijk niet laten om ook hier even aan het strand te gaan kijken. Net als ik daar sta te kijken komen er medewerkers van de skydive aan. Zij markeren een deel van het strand, want hier gaan zo meteen parachutisten landen. Ha haha, helemaal leuk dan blijf ik mooi nog even een tijdje zitten kijken. Geweldig hoe ze uit de lucht komen vallen en hoe zachtjes ze vervolgens hun landing op het strand maken. Daarna is het tijd om door te rijden naar Geraldton en daarvoor heb ik nog 192 kilometer te gaan. Ik moet eerlijk bekennen dat het een lange, saaie en weinig inspirerende weg is. Als ik 100 kilometer zo moet rijden is het niet zo erg, maar als ik 1000 kilometer zo moet rijden dan is het best wel een opgave. Ik weet dat mijn uiteindelijke bestemming te mooi is om niet te bezoeken, dus heb ik het er ook voor over om die vele saaie kilometers te rijden. Wellicht zijn er zelfs mensen die een route en de rust van deze omgeving juist heel mooi en prettig vinden.

Geraldton ligt 425 km ten noorden van Perth en is het middelpunt van de ‘rock lobster industry’ en de hoofdplaats van de ‘local government Area city’ met ongeveer 40.000 inwoners. Aan de westkant prachtige stranden en aan de oostkust ligt de landbouw in een apart uitziende, bijzonder gekleurde en heuvelachtige omgeving. Het is een favoriete vakantiebestemming voor watersporters, visliefhebbers, maar ook voor gezinnen. Met name de ‘Esplanade’ (boulevard) die langs het gehele strand van de stad ligt is geliefd bij de kinderen en de jongeren. Niet alleen vanwege de gratis wifi die je daar hebt, maar ook vanwege het waterpark en het skatepark dat je er kan vinden.

Ik rij eerst even langs de ‘tourist information’ en ik word vriendelijk te woord gestaan en voorzien van de nodige brochures en informatie. Niet alleen van de stad Geraldton, maar ook voor mijn reis verder naar het noorden. De informatie daarover zet mij wel aan het denken, maar daar vertel ik later deze week nog wel wat meer over. Daarna rij ik naar het winkelcentrum, ga eerst wat eten in de ‘foodcourt’ om daarna wat boodschappen te doen voor de komende dagen.

Op naar het Best Western motel, die kwam qua reviews als een van de betere uit de test. Dankzij mijn lidmaatschap via de website krijg ik 20% extra ledenkorting en dat is zelfs inclusief ontbijt, daardoor is het meteen het minst dure motel in de stad. Het is, op de groene kleuren van het meubilair na, een redelijk moderne kamer en hij is van alle gemakken voorzien en voldoet aan mijn wensen. De rest van de avond doe ik niet veel meer als deze tekst typen, kijken wat ik morgen ga doen en uitzoeken hoe ik deze reis ga vervolgen gezien de grote afstanden die je hier toch moet rijden. Tot morgen :-).