DAG 137: Za 18 Maart ’17 Geraldton ‘outback’
Door: Raymond
Blijf op de hoogte en volg Raymond
18 Maart 2017 | Australië, Geraldton
Heerlijk om ergens twee nachtjes achter elkaar te zijn, dat geeft wat meer rust en mogelijkheden. Na het welbekende ritueeltje ga ik natuurlijk eerst naar het ontbijtbuffet :-). Het komt maar zelden voor dat het ontbijt bij de prijs van de overnachting in zit. Het is wel lekker om eens een keer dingen te eten die ik niet mee kan nemen in de auto zoals melk, yoghurt en muesli.
Maar de Australiërs zitten soms vol verrassingen, want bij binnenkomst krijg ik te horen dat het intercontinentale ontbijt wel gratis is, maar wil ik een ontbijt inclusief gebakken eieren, spek, witte bonen en van die vette worstjes :-) dan moet ik bijbetalen. Voor mij niet van belang, want ik moet er niet aan denken om dat op de vroege ochtend te eten. Doe mij maar gewoon een getoaste boterham met beleg, koffie, yoghurt met muesli en vers fruit.
Met een goed gevulde maag ga ik de stad in. Als eerst ga ik nog even langs de ‘tourist information’. Ik heb vergeten om naar een brochure van de stad Carnarvon te vragen en ik kan nergens op de kaart of op mijn Smartphone ‘Mills lookout’ vinden. Juist daar moet je zo mooi over de vallei heen kunnen kijken en richting de stad en de zee. Dezelfde vriendelijke dame staat mij weer te woord en ik krijg nog meer folders van het hoge noorden mee dan gedacht en een kaart met waar de lookout precies is. Helemaal top, dank u wel vriendelijke mevrouw :-).
De foto’s van de stad spreken voor zich en ik vind de St Francis Xavier Cathedral echt supermooi. Vlak daarnaast staat de highschool (foto 194) en net zoals bij alle scholen is er ontzettend veel ruimte en groen om de school heen. Ook dit gebouw heeft een mooie uitstraling net zoals het courthouse op foto 212. Vandaar rij ik een stukje richting de haven waar je aan de linkerkant een mooi uitzicht hebt op de Esplanade (boulevard) van de stad en aan de rechterkant op de industriële haven. De haven van deze stad is niet alleen belangrijk voor de visserij, maar ook voor het toerisme en het transport van granen, schapen en de opbrengsten uit de mijnindustrie.
Natuurlijk ga ik vervolgens kijken bij het Hmas Sydney II Memorial ter herinnering aan de 645 bemanningsleden die op 19 november 1941 voor de kust de strijd verloren en met hun boot ten onder gingen. Het is en blijft indrukwekkend om te zien hoe ze overal in dit land zoveel waarde hechten aan hun helden en het verhaal vertellen van de ellende van oorlogen. Ook hier zijn het allemaal vrijwilligers die het monument onderhouden. Dagelijks geven ze om half 11 een rondleiding en vertellen zij het verhaal van de verloren strijd. Vandaag vertelt een gepensioneerde mevrouw met passie dat verhaal, al duurt het wel wat langer dan ik verdacht had :-). Het mooie beeld van die dame stelt een van de vrouwen voor die steeds kwam kijken of de mannen al terugkwamen van de zee.
Van het prachtige monument op het hoogste punt van de stad rij ik de heuvel af naar het historische ‘Victoria District Hospital’ dat heden ten dage helaas leeg staat. Ze zijn er volop bezig met een jarenlange restauratie. Als ik dichterbij kom is die restauratie ook zeker geen overbodige luxe. Wat ontzettend jammer dat ze dat niet met meer regelmaat en beter onderhouden hebben.
Vanuit de stad ga ik de ‘outback’ in. Het plan is om naar het 98 kilometer verderop liggende dorpje Mullewa te rijden waar slechts 800 mensen wonen, maar wel twee erg mooie historische gebouwen staan. Eenmaal onderweg is het in mijn beleving een kale en grote dorre vlakte met hier en daar een heuvel waar ik wat omlaag en omhoog ga. Eigenlijk vind ik het jammer van mijn kostbare tijd om voor twee historische gebouwen zover te rijden. Halverwege draai ik mij alsnog om en ga toch liever richting de ‘Mills lookout’. Er is nog een tweede historisch dorp, Greenough genoemd, daar ben ik al aan voorbij gereden en dat bezoek ik op mijn weg terug naar Perth.
Deels moet ik dezelfde weg terugrijden, maar zodra er een mogelijkheid is om rechtsaf te slaan doe ik dat gewoon. Daar krijg ik o.a. te zien hoe het hier gaat met de communicatie voor de stad, zo groot heb ik de schotels nog niet eerder gezien. Onderweg kom ik eindelijk eens een keer een shop met tankstation tegen en daar ben ik best blij mee, want ik heb echt zin aan een bakkie echte koffie. Het klinkt misschien gek, maar ik ben al meerdere keren zo blij geweest, omdat ik eindelijk eens een kopje koffie kon kopen ha haha.
Uiteindelijk kom ik bij mijn lang verwachte lookout aan en dat is wat ze noemen een echt baalmoment, want de weg is afgesloten. Grrr …….. echt zo jammer, als ik dat geweten had zeg. Dan maar terug naar de stad en de zee en als je foto 84 goed bekijkt weet je meteen wat mij en de stad s’ avonds te wachten staat. Op het moment dat ik die foto maakte had ik nog niet in de gaten hoe de avond zou worden, want met 28 graden is het een heerlijke herfstdag. Deze keer was het geen ‘thunderstorm’, maar stevige regenbuien met een grote windkracht. Als je de palmbomen bij mijn motel om zag buigen zou je denken dat ze op ieder moment af kunnen breken, maar blijkbaar zijn dit soort bomen met veel flexibiliteit ‘gebouwd’. Het is jammer dat het donker is, want anders ging ik bij de zee kijken, want het kan niet anders dan dat daar prachtige hoge golven te zien zijn.
Gisteravond heb ik al een tijdje zitten zoeken naar motels voor mijn vervolgreis. Vanavond moet de knoop worden doorgehakt waar ik mijn reis voort ga zetten en dat is aan de westkust best lastig. Het aanbod van accommodaties is veel minder, de prijs hoger en dat terwijl de meeste motels ook nog eens erg gedateerd zijn. Het kost even wat tijd, maar dankzij de reviews op de websites en dankzij Google Earth weet je wel wat je vooral niet moet boeken en wat wel.
Je zou denken dat de kwalitatief mindere motels de goedkoopste zijn, maar zelfs dat is dus niet zo. Daarmee komen we meteen bij de vele auto’s met caravans, jeeps met dak bepakking en campers die ik tegen kom, want er zijn hier veel Holiday Parken. Motels/hotels zijn in het noordwesten minder populair onder de toeristen en in vergelijking met andere delen van Australië ook duurder. Tja, als het aanbod schaars is dan stijgt de prijs. Dat is niet alleen zo bij de motels/hotels, maar ook in de restaurants, bij de bakker, de supermarkt en aan de benzinepomp. Ik durf wel te beweren dat het leven in Noordwest Australië over het algemeen duurder is dan ergens anders.
Ik kan goed merken dat West-Australië qua toerisme of kan ik beter zeggen qua aantal toeristen een achterstand heeft op Oost-Australië. Ondanks dat ik juist hier veel auto’s met caravan, jeeps en campers tegen kom. Daar zijn in mijn beleving meerdere redenen voor. De belangrijkste is denk ik toch de grotere afstanden die je hier moet rijden om op een volgende bestemming te komen. Zeker als je zoals ik met de auto gaat, dan ben je verplicht om op een dag de gehele afstand af te leggen. Ik kan na 250 km niet zeggen, nu ben ik het auto rijden zat en ga ik ergens overnachten.
Daarnaast moet West-Australië je qua landschap ook echt aanspreken, want als je van de ene naar de andere bestemming gaat is het onderweg toch een stuk minder inspirerend. Je moet hier zeker niet komen als je dol bent op grote steden en shoppen. Maar als je een natuurliefhebber bent, dol op kamperen, wonderschone natuurparken wilt zien, witte stranden, adembenemende kusten en helderblauw water dan moet je hier zeker wel naar toe gaan. Mijn volgende bestemming is een van die prachtige bestemmingen en daar vertel ik morgen meer over. Sweet dreams :-).
Maar de Australiërs zitten soms vol verrassingen, want bij binnenkomst krijg ik te horen dat het intercontinentale ontbijt wel gratis is, maar wil ik een ontbijt inclusief gebakken eieren, spek, witte bonen en van die vette worstjes :-) dan moet ik bijbetalen. Voor mij niet van belang, want ik moet er niet aan denken om dat op de vroege ochtend te eten. Doe mij maar gewoon een getoaste boterham met beleg, koffie, yoghurt met muesli en vers fruit.
Met een goed gevulde maag ga ik de stad in. Als eerst ga ik nog even langs de ‘tourist information’. Ik heb vergeten om naar een brochure van de stad Carnarvon te vragen en ik kan nergens op de kaart of op mijn Smartphone ‘Mills lookout’ vinden. Juist daar moet je zo mooi over de vallei heen kunnen kijken en richting de stad en de zee. Dezelfde vriendelijke dame staat mij weer te woord en ik krijg nog meer folders van het hoge noorden mee dan gedacht en een kaart met waar de lookout precies is. Helemaal top, dank u wel vriendelijke mevrouw :-).
De foto’s van de stad spreken voor zich en ik vind de St Francis Xavier Cathedral echt supermooi. Vlak daarnaast staat de highschool (foto 194) en net zoals bij alle scholen is er ontzettend veel ruimte en groen om de school heen. Ook dit gebouw heeft een mooie uitstraling net zoals het courthouse op foto 212. Vandaar rij ik een stukje richting de haven waar je aan de linkerkant een mooi uitzicht hebt op de Esplanade (boulevard) van de stad en aan de rechterkant op de industriële haven. De haven van deze stad is niet alleen belangrijk voor de visserij, maar ook voor het toerisme en het transport van granen, schapen en de opbrengsten uit de mijnindustrie.
Natuurlijk ga ik vervolgens kijken bij het Hmas Sydney II Memorial ter herinnering aan de 645 bemanningsleden die op 19 november 1941 voor de kust de strijd verloren en met hun boot ten onder gingen. Het is en blijft indrukwekkend om te zien hoe ze overal in dit land zoveel waarde hechten aan hun helden en het verhaal vertellen van de ellende van oorlogen. Ook hier zijn het allemaal vrijwilligers die het monument onderhouden. Dagelijks geven ze om half 11 een rondleiding en vertellen zij het verhaal van de verloren strijd. Vandaag vertelt een gepensioneerde mevrouw met passie dat verhaal, al duurt het wel wat langer dan ik verdacht had :-). Het mooie beeld van die dame stelt een van de vrouwen voor die steeds kwam kijken of de mannen al terugkwamen van de zee.
Van het prachtige monument op het hoogste punt van de stad rij ik de heuvel af naar het historische ‘Victoria District Hospital’ dat heden ten dage helaas leeg staat. Ze zijn er volop bezig met een jarenlange restauratie. Als ik dichterbij kom is die restauratie ook zeker geen overbodige luxe. Wat ontzettend jammer dat ze dat niet met meer regelmaat en beter onderhouden hebben.
Vanuit de stad ga ik de ‘outback’ in. Het plan is om naar het 98 kilometer verderop liggende dorpje Mullewa te rijden waar slechts 800 mensen wonen, maar wel twee erg mooie historische gebouwen staan. Eenmaal onderweg is het in mijn beleving een kale en grote dorre vlakte met hier en daar een heuvel waar ik wat omlaag en omhoog ga. Eigenlijk vind ik het jammer van mijn kostbare tijd om voor twee historische gebouwen zover te rijden. Halverwege draai ik mij alsnog om en ga toch liever richting de ‘Mills lookout’. Er is nog een tweede historisch dorp, Greenough genoemd, daar ben ik al aan voorbij gereden en dat bezoek ik op mijn weg terug naar Perth.
Deels moet ik dezelfde weg terugrijden, maar zodra er een mogelijkheid is om rechtsaf te slaan doe ik dat gewoon. Daar krijg ik o.a. te zien hoe het hier gaat met de communicatie voor de stad, zo groot heb ik de schotels nog niet eerder gezien. Onderweg kom ik eindelijk eens een keer een shop met tankstation tegen en daar ben ik best blij mee, want ik heb echt zin aan een bakkie echte koffie. Het klinkt misschien gek, maar ik ben al meerdere keren zo blij geweest, omdat ik eindelijk eens een kopje koffie kon kopen ha haha.
Uiteindelijk kom ik bij mijn lang verwachte lookout aan en dat is wat ze noemen een echt baalmoment, want de weg is afgesloten. Grrr …….. echt zo jammer, als ik dat geweten had zeg. Dan maar terug naar de stad en de zee en als je foto 84 goed bekijkt weet je meteen wat mij en de stad s’ avonds te wachten staat. Op het moment dat ik die foto maakte had ik nog niet in de gaten hoe de avond zou worden, want met 28 graden is het een heerlijke herfstdag. Deze keer was het geen ‘thunderstorm’, maar stevige regenbuien met een grote windkracht. Als je de palmbomen bij mijn motel om zag buigen zou je denken dat ze op ieder moment af kunnen breken, maar blijkbaar zijn dit soort bomen met veel flexibiliteit ‘gebouwd’. Het is jammer dat het donker is, want anders ging ik bij de zee kijken, want het kan niet anders dan dat daar prachtige hoge golven te zien zijn.
Gisteravond heb ik al een tijdje zitten zoeken naar motels voor mijn vervolgreis. Vanavond moet de knoop worden doorgehakt waar ik mijn reis voort ga zetten en dat is aan de westkust best lastig. Het aanbod van accommodaties is veel minder, de prijs hoger en dat terwijl de meeste motels ook nog eens erg gedateerd zijn. Het kost even wat tijd, maar dankzij de reviews op de websites en dankzij Google Earth weet je wel wat je vooral niet moet boeken en wat wel.
Je zou denken dat de kwalitatief mindere motels de goedkoopste zijn, maar zelfs dat is dus niet zo. Daarmee komen we meteen bij de vele auto’s met caravans, jeeps met dak bepakking en campers die ik tegen kom, want er zijn hier veel Holiday Parken. Motels/hotels zijn in het noordwesten minder populair onder de toeristen en in vergelijking met andere delen van Australië ook duurder. Tja, als het aanbod schaars is dan stijgt de prijs. Dat is niet alleen zo bij de motels/hotels, maar ook in de restaurants, bij de bakker, de supermarkt en aan de benzinepomp. Ik durf wel te beweren dat het leven in Noordwest Australië over het algemeen duurder is dan ergens anders.
Ik kan goed merken dat West-Australië qua toerisme of kan ik beter zeggen qua aantal toeristen een achterstand heeft op Oost-Australië. Ondanks dat ik juist hier veel auto’s met caravan, jeeps en campers tegen kom. Daar zijn in mijn beleving meerdere redenen voor. De belangrijkste is denk ik toch de grotere afstanden die je hier moet rijden om op een volgende bestemming te komen. Zeker als je zoals ik met de auto gaat, dan ben je verplicht om op een dag de gehele afstand af te leggen. Ik kan na 250 km niet zeggen, nu ben ik het auto rijden zat en ga ik ergens overnachten.
Daarnaast moet West-Australië je qua landschap ook echt aanspreken, want als je van de ene naar de andere bestemming gaat is het onderweg toch een stuk minder inspirerend. Je moet hier zeker niet komen als je dol bent op grote steden en shoppen. Maar als je een natuurliefhebber bent, dol op kamperen, wonderschone natuurparken wilt zien, witte stranden, adembenemende kusten en helderblauw water dan moet je hier zeker wel naar toe gaan. Mijn volgende bestemming is een van die prachtige bestemmingen en daar vertel ik morgen meer over. Sweet dreams :-).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
