Dag 188-196 Do 1 t/m Wo 7 juni 2017 Kitchener

Inmiddels is het alweer dinsdag 6 juni 2017. Helaas is het een regenachtige dag vandaag, dus een goed moment om tussen het wandelen en fietsen door wat foto’s uit te zoeken en iets te schrijven over de afgelopen dagen. Maar voordat ik dat ga doen is het misschien wel leuk om eerst wat meer te vertellen over Canada zelf en ‘Mister Wikipedia’ en ‘Mister Google’ helpen mij daar graag bij :-).

Canada is met zijn 9.984.670 km², na Rusland, het grootste land op de wereld. Na Canada volgt op nummer drie de Verenigde Staten, China, Brazilië, Australië, India, Argentinië, Kazachstan en als tiende Algerije. Nederland staat pas op plaats 133 van deze wereldranglijst :-). Canada is een land in het noorden van Noord-Amerika. In het zuiden wordt het door de Verenigde Staten begrensd en in het oosten door de Atlantische Oceaan. De westelijke grens wordt gevormd door de Amerikaanse staat Alaska en de Grote Oceaan, en in het noorden ligt de Noordelijke IJszee. De hoofdstad van Canada is Ottawa en de grootste steden zijn Toronto, Montreal, Vancouver en Calgary.

De naam Canada is afgeleid van het indiaanse woord kanata, wat nederzetting betekent. Het land werd al duizenden jaren bewoond door indianen en Inuit voordat het vanaf de 15e en 16e eeuw door de Europeanen, met name Fransen en Engelsen, werd verkend en gekoloniseerd. Frankrijk raakte in 1763 zijn kolonie Nieuw-Frankrijk kwijt aan de Engelsen. In 1867 vormden vier Engelse koloniën de Canadese Confederatie. Met het Statuut van Westminster in 1931 kreeg Canada meer autonomie binnen het Britse Rijk en pas in 1982 werd het land door de Canada Act ook formeel geheel onafhankelijk van het Verenigd Koninkrijk. Canada is een federale staat met 10 provincies en 3 territoria en een parlementaire constitutionele monarchie (een Commonwealth realm). Het staatshoofd van Canada is koningin Elizabeth II, die in Canada wordt vertegenwoordigd door de gouverneur-generaal terwijl het hoofd van de regering de premier is. Het is een tweetalig land waar zowel Engels als Frans een officiële status hebben.

Ik verblijf op dit moment in Kitchener. Deze stad telt ± 273.000 inwoners en ligt in het zuidwesten van de provincie Ontario en 95 km ten westen van Toronto. Het grootstedelijk gebied van Kitchener omvat ook de stad Waterloo en telt ± 451.000 inwoners. Op de plaats waar zich al de nederzetting Township of Waterloo bevond, stichtte men een vestiging in 1833. De aanvankelijke naam in 1833 was Berlin, mede omdat er veel Duitse mennonieten bij de eerste bewoners werden geteld. In 1912 werd Berlin een city met een eigen stadsbestuur. In 1916 werd, vanwege anti-Duitse sentimenten in de Eerste Wereldoorlog, de naam, na veel discussie, veranderd in Kitchener, vernoemd naar Horatio Kitchener, een veldmaarschalk in het Britse leger. Voordat jullie nu afhaken met mijn verhaal lezen stop ik hier maar met het stukje geschiedenis over Canada :-).

Zoals ik jullie al verteld had was onze eerste avond een hele sfeervolle en gezellige avond samen. We hebben er heel wat afgekletst en de komende weken gaan we wat verschillende onderwerpen betreft vast en zeker ‘de diepte’ nog wel in, want er is nog zoveel te vertellen en met elkaar te delen. Na bijna 16 jaren is dat natuurlijk ook niet zo heel gek en dan kom je in het begin altijd tijd te kort. Als ik dan tot 4.45 uur Nederlandse tijd nog zit te kletsen na een 20-urige dag waarvan ik 12 uren heb gereisd, dan is het niet zo gek dat vroeg of laat mijn oogleden vanzelf wel dichtvallen. Ondanks dat het tijdsverschil met Nederland maar zes uurtjes (vroeger) is, heb ik nog dagenlang geworsteld met een hele ‘irritante’ jetlag en ik voel me nog steeds niet fit en fruitig.

De dag daarna sta ik om 6.30am alweer naast mijn heerlijk liggende en grote bed. Canada is wat dat betreft precies het tegenovergestelde van Tokyo, hier zijn heel veel dingen namelijk ‘erg groot’ en zelfs nog groter dan in Nederland. In het bed waarin ik slaap en rust kan je zonder probleem ook met zijn drieën liggen, dus ik heb volop de ruimte :-) Het is ook nog eens een luxe bed, want ik kan de matrassen zo zacht of zo hard ‘opblazen’ als ik zelf wil, want binnenin de matras zit namelijk een luchtkussen. Kortom, het is een zeer ontspannend bed met twee bijzondere en ‘luxe’ liggende matrassen :-). De ochtend start uiteraard met vers gezette koffie, veel geklets en een gezond ontbijt. Ik wil de komende tijd het brood eens achterwege laten en met havermout, cruesli, melk, allerlei zaden en fruit proberen of mijn lijf daar beter op reageert en ik mij wat minder ‘opgeblazen’ voel.

Na het ontbijt gaan Anke en ik op zoek naar een andere auto. Wat ik namelijk nog niet verteld had is dat een ‘domme’ dame de dag voordat ik kwam achterop hun auto is geknald. Op de andere rijbaan was een aanrijding gebeurd en i.p.v. op de weg te letten knalde ze in volle vaart achterop de auto van Anke en John die nu dus total loss is. Op dit moment rijden ze voor bepaalde tijd in een huurauto, dus moet er op korte termijn een andere auto uitgezocht worden.

Aangezien John veel kennis van auto’s heeft weet hij precies wat ze willen hebben en waar de auto aan moet voldoen. Allerlei getallen zijn dus belangrijker dan het uiterlijk van de auto. Deze keer kopen ze meteen een pick-up truck, zodat daar een trailer (caravan) achter kan en ze er mee kunnen rondreizen. Voor mij was het erg leuk om bij verschillende dealers eens te ervaren hoe ze in Canada auto’s verkopen :-). Van vier dealers hebben we alle informatie gekregen die we wilden hebben en nog diezelfde avond zijn we naar een dealer teruggegaan en hebben ze een Toyota Tacoma gekocht. Een leuke bijkomstigheid is natuurlijk dat ook ik in deze stoere auto rond mag rijden als zij overdag aan het werk zijn :-).

Aansluitend rijden Anke en ik door naar Wellington om in het Victoria Park een wandeling te maken. Daar hebben we vlakbij de Grand River, zittend bovenop een muurtje en in het zonnetje heel wat uurtjes bij zitten kletsen over allerlei onderwerpen. Wat dat betreft kan je wel merken dat wij familie zijn, want het is maar zelden stil als wij samenzijn ha haha. Eenmaal weer thuis koken, eten en terug naar de autodealer om te onderhandelen en de auto te kopen. Thuis nog even kletsen en op tijd mijn bed in, want ik kan wel wat extra uurtjes slaap en rust gebruiken.

De vrijdag heeft Anke ook nog vrij en toeren we wat rond in de buurt met de auto. Er moeten wat regelzaken gedaan worden voor de nieuwe auto en we doen boodschappen bij ‘Costco Wholesale’. Als Nederlander kijk ik er mijn ogen uit, want het is meer een groothandel dan een supermarkt. Ze verkopen er echt van alles: vooral eten en drinken, maar ook speelgoed, huishoudelijke artikelen, automaterialen, tuingereedschap tot aan allerlei elektronica. Je kan het zo gek niet bedenken of ze hebben het wel. Ik denk dat je het een beetje kan vergelijken met de Makro in Nederland. Wat wel een groot verschil is, is dat bijna alles in een grootverpakking zit zoals bv. een pot pindakaas van 2 kg, 30 blikjes cola in een tray, 30 rollen toiletpapier in een pak, 4 liter ijs in een doos en ga zo maar door.

Zoals ik het tot nu toe in kan schatten is het leven in Canada een stuk goedkoper dan in Nederland, want een blikje Coca-Cola uit een tray kost omgerekend maar € 0,35 eurocent. Om met elkaar uit eten te gaan is goedkoper, het bezoeken van het terras ook en een liter benzine voor de prijs van maar € 0,72 eurocent is in Nederland helemaal ondenkbaar. Tot slot is het belastingtarief in Canada een stuk lager als in Nederland, 5 of 8% op eten en drinken en 15% op alle andere zaken.
Daarna kijken we nog even bij het treinstation, maar dat valt mij wel tegen. Er vertrekt maar twee keer per dag een trein naar Toronto, een in de ochtend en een in de avond. Een enkele reis kost maar liefst € 25,23 p.p. dus er is een betere en een snellere optie, namelijk de auto :-). De auto is in dit deel van Canada in ieder geval en stuk populairder dan het openbaar vervoer.

Op zaterdag rijden we naar de grootste markt in de provincie Ontario, namelijk de ‘Farmer Market’ van het dorp St. Jacobs. St. Jacobs is een grote publiekstrekker in de Waterloo-regio vanwege de mennonietengemeenschap. De mennonieten wonen in grote boerderijen op het platteland, waar ze vee houden en het land bewerken. De gemeenschap staat bekend om zijn strenge levenswijze, waarbij luxeproducten als auto's en telefoons vaak uitgesloten zijn. Leden dragen dezelfde sobere kleding als hun negentiende-eeuwse voorvaderen en vervoeren zich op traditionele wijze: met paard en wagen. Kinderen gaan na de basisschool meteen aan het werk op de boerderij en verlaten deze zelden. In St. Jacobs staan veel musea in het teken van deze gelovigen en er zijn tours waarbij je een kijkje kunt nemen op een mennonieten-boerderij.

Op de markt staan buiten tientallen kraampjes en er zijn twee grote overdekte hallen waar je allerlei producten kan kopen en iets te eten of drinken. Voor één kraam staan heel veel mensen te wachten, want daar verkopen ze namelijk de populaire ‘Apple fritter’. Ze halen het klokhuis uit de appel, snijden deze in plakken, doen er een bakproduct omheen en dan worden ze in de frituur gebakken. Het proces is te vergelijken met het bakken van oliebollen. Op de buitenmarkt staat ook een Nederlandse vishandelaar, dus wij genieten in een heerlijk schijnend zonnetje van een heerlijk bakje kibbeling en een ‘lekkerbekje’.

Na ons bezoek aan de markt rijden we nog wat rond in het dorp, de omgeving en maken we nog een tussenstop bij de winkel ‘Bulk Bar’. Zoals je op de foto’s kan zien koop je daar dus allerlei producten in bulk. Ongelooflijk hoe groot ‘de bulk’ is en het aantal producten dat ze op voorraad hebben. Van tientallen verschillende zaden en noten tot aan allerlei snoepgoed, chocola en benodigdheden om thuis zelf cake en taart te kunnen bakken.

Na het eten rijden we in ± 40 minuten naar de stad Hamilton. Hier bevindt zich een prachtige ‘rollerskatebaan’ alwaar Anke en John hun favoriete hobby beoefenen, namelijk rolschaatsen en skeeleren. Eigenlijk ontmoet ik daar één grote ‘rollerskate family’, want veel van de mensen zijn in de loop der jaren hun vrienden geworden. Erg leuk om al die enthousiaste mensen te zien en te ontmoeten. Ikzelf ga de uitdaging om te skeeleren niet meer aan met mijn fysieke conditie, dus ik mag in een van de luxe campingstoelen zitten en toekijken. Het is zo gaaf om de kunsten van al die rollerskaters te zien en er zitten echt hele goede en snelle skaters bij, ondanks dat sommigen de leeftijd van 60 jaar al gepasseerd zijn. Een dame is maar liefst 72 jaar en ‘vliegt’ over de baan heen.

De dagen daarna probeer ik vooral te gebruiken om wat langer te slapen en wat meer uit te rusten dan gebruikelijk, want ik voel me nog steeds moe. Zes maanden aan een stuk rondreizen heeft toch zijn sporen achtergelaten. Naast het vele ‘klessebessen’ met elkaar besluit ik om wat te lezen in mijn reisboek, zit ik in het zonnetje in de tuin, surf ik op internet om wat reisinformatie op te zoeken en kijk ik foto’s terug van mijn reis van de afgelopen maanden. Daarnaast wandel, fiets en rij ik met de auto wat rond om de buurt te verkennen en die is echt prachtig om te zien.

Tijdens mijn wandeling door de buurt komt er een mevrouw naar buiten die toch wel graag wil weten waarom ik foto’s van hun huis maak. Ik vertel haar dat ik met vakantie ben en dat ik bij mijn familie logeer. Vervolgens volgt er zo leuk gesprek dat ze mij zelfs uitnodigt om ook in hun achtertuin te komen kijken. Zij is geboren in Duitsland en voordat ik het weet ken ik haar familiegeschiedenis en de samenstelling van haar gezin. Ontzettend leuk en zoiets als dit kan je zomaar vaker gebeuren, want de mensen die ik hier tegenkom zijn tot nu toe erg vriendelijk.

Een compilatie van de tientallen foto’s die ik in de buurt gemaakt heb vind je terug in het filmpje. Hierdoor krijg je misschien een beetje de indruk hoe mijn familie woont en hoe mooi en verzorgd hun buurt eruitziet. Ik ben echt dol op de architectuur van de Canadese huizen en dat ieder huis in de straat anders is als dat van de buren. Het feit dat ook iedereen voor en rondom zijn huis het gras maait, de tuin, de oprit, het trottoir en de straat schoonhoudt maakt dat de buurt er verzorgd en netjes uit blijft zien. Tot slot wonen ze aan de rand van de stad, waardoor ik niet ver hoef te lopen om een prachtig uitzicht te hebben op de ‘Grand River’ in de zeer heuvelachtige en groene omgeving.

Als dank voor hun enorme gastvrijheid heb ik Anke en John uitgenodigd om ergens te gaan eten. Nadat we uitgewisseld hebben waar we qua eten dol op zijn besluiten we om naar een restaurant te gaan dat beroemd geworden is vanwege zijn spareribs. Dit restaurant heeft de naam ‘Camp 31’ in het dorp Paris http://www.camp31.com/gallery.html Het heeft niet alleen een ontzettend leuk sfeertje en vriendelijke bediening, maar ik heb nog niet eerder in mijn leven zulke lekkere spareribs gegeten. Het verschil met Nederland zit hem niet alleen in het feit dat het vlees bijna van het bot afvalt, maar ook dat de spareribs enorm lekker ‘gerookt’ en daarna gekruid zijn met een heerlijke saus. Op zijn Hollands gezegd: ‘je likt je vingers erbij af’. Je moet er, net als met veel andere dingen in Canada, een half uurtje voor rijden, maar dat is wat mij betreft de moeite meer dan waard. Voor zulk lekkere spareribs zou ik zelfs nog een uur willen rijden. Tja, ik ben en blijf natuurlijk een echte Bourgondiër :-).

Ook bezoek ik de stad Guelph, waar Anke’s moeder en mijn tante woonde. Helaas is zij vorig jaar overleden. Natuurlijk rij ik als eerst naar het huis waar ze altijd gewoond hebben. Al is het 16 jaar geleden dat wij bij haar logeerden, er zijn nog altijd een aantal herkenbare omgevingsfactoren aanwezig en dat maakt dat ik mooie herinneringen op kan halen uit die tijd. Daarna rij ik de stad in en parkeer de auto bij de prachtige ‘Church of our Lady Immaculate’. Helaas is de kerk gesloten, want ik had hem ook graag van binnen willen bekijken.

Daarna bezoek ik het gemeentehuis voor wat informatiefolders van Ontario, maar zij sturen mij door naar het ‘Guelph Civic Museum’ waar ik net vandaan kom. Dat museum staat namelijk direct naast de kerk en dat kan ik dan op de terugweg doen. Ik loop door naar het treinstation en vandaar naar het winkelcentrum waar het nog erg rustig is vanwege het vroege tijdstip. Voor mij een goed moment om een cappuccino te bestellen en daarna loop ik terug naar de auto om vervolgens het ‘Goldie Mill Park’ en de universiteit van Guelph met een bezoek te vereren. De foto’s spreken voor zich en als je nog meer informatie wilt weten verwijs ik je graag naar ‘Mister Google’ :-).

Om 16.15 uur haal ik Anke op bij haar werk waarna we samen John van zijn werk ophalen. Vandaag koken we gemakkelijk, want Anke en ik gaan vanavond naar een toneelvoorstelling in St. Jacobs. Via een leverancier van haar werk heeft ze, net als heel veel andere klanten, deze gratis uitnodiging gekregen. Het bedrijf heeft zowel voor de voorstelling betaald als ook voor de welkomstdrankjes en de drankjes en versnapering tijdens de pauze. Het is een Alfred Hitchcock-achtige voorstelling met de nodige comedy waarin maar vier mensen meerdere rollen spelen. Helaas wordt er veel en erg snel in een Engels accent met elkaar gesproken waardoor ik niet alles goed kan volgen. Daarnaast vinden we het beiden niet echt een leuke voorstelling, dus tijdens de pauze besluiten we om deel twee niet meer te bekijken. In plaats daarvan stappen we in de auto en zoeken we in Kitchener een terrasje op voor een volgend goed gesprek en onder het genot van een heerlijk koud biertje :-). Daarmee komt er ook een eind aan dit reisverslag, dus tot de volgende keer maar weer :-).