DAG 227-230 Ma 10 juli – Do 13 juli 2017 Kingston

Het is (helaas) alweer zondagavond 16 juli 2017 en een regenachtige avond in Ottawa. Een avond om uit te rusten van de tientallen kilometers die we in de afgelopen week gelopen hebben en een goed moment om een begin te maken met tekst typen, foto’s uit te zoeken en filmpjes te monteren. In de afgelopen week heb ik opnieuw ontzettend veel mooie en indrukwekkende dingen gezien. Het is maar de vraag of ik zoveel informatie überhaupt nog zo gedetailleerd terug kan halen? Natuurlijk is het veel verstandiger om meteen dezelfde dag mijn belevenissen op te schrijven, maar wanneer je met zijn tweeën reist is het niet echt gezellig dat iemand in de avonduren steeds achter zijn laptop of op het tablet aan het kijken is.

Maandag 10 juli 2017, de grote dag is aangebroken en de drie hotels waar we gezamenlijk verblijven zijn geboekt en betaald :-). Als eerst verblijven we in Kingston, dan in Ottawa en tot slot in Montreal. Vanaf 21 juli reis ik weer alleen verder maar wat, waar, wanneer en hoe lang weet ik op dit moment nog niet. Er zijn namelijk een aantal bureaucratische zaken waar ik eerst 100% zekerheid over moet hebben alvorens ik vervolgplannen kan gaan maken.
Op 27 augustus loopt namelijk mijn wereldreisverzekering met volledige dekking af en die kan ik niet opnieuw met 90 dagen verlengen, omdat ik niet in Nederland woon. Daarnaast moet ik officieel op 31 augustus (na 90 dagen) Canada weer verlaten. Achteraf gezien is het absoluut niet handig dat ik sinds 2016 als emigrant en inwoner van de Verenigde Arabische Emiraten geregistreerd sta. Dan heb ik het nog niet eens over de nadelige gevolgen als ik langer dan 12 maanden niet in Nederland woon, want ook daar zijn weer allerlei regeltjes voor, maar daar wil ik me nu nog niet in verdiepen.
Toekomstige wereldreizigers adviseer ik om er vooral voor te zorgen dat je te allen tijde ergens op een adres in Nederland nog ingeschreven staat al is het op een camping. Hoe ik het heb gedaan is absoluut niet handig en ik heb er op allerlei manieren meer last als gemak van. Een hele diepe zucht wat al die bureaucratische rompslomp betreft :-(.



Maar dat terzijde en door naar mijn leuke reisverslag :-). Anke en ik vertrekken rond 9.00 uur en John zwaait ons uit. Hij heeft het rijk voor zich alleen de komende twee weken. Wij besluiten om de gps in te stellen op ‘highway ontwijken’. Zoals ik al eerder vertelde rijden de meeste Canadezen als een stel ‘racecoureurs’. Ik voel me op de highway absoluut niet veilig als die ‘coureurs’ zowel links als rechts met hoge snelheid aan mij voorbij komen ‘scheuren’. Wij rijden met een grote boog om de stad Toronto heen en rijden door allerlei kleine, gezellige dorpen en veel mooie natuur. Dat kost weliswaar de nodige tijd en kilometers extra, maar we hebben vakantie dus tijd genoeg.

Onze eerste stop is na twee uurtjes en ongeveer 180 km rijden in het dorp Uxbridge. Uiteraard is het daar ‘koffietijd’. De route die we rijden is vergelijkbaar met een provinciale weg in Nederland, maar de weg heeft veel hoogteverschillen en ik zie een bijzonder mooie en gevarieerde natuur. Onderweg kom ik natuurlijk weer de mooiste huizen, scholen en andere gebouwen tegen en slechts enkele daarvan zie je in het fotofilmpje terug. Het lastige is en blijft dat ik maar 150 foto’s tegelijkertijd kan plaatsen. Per dag maak ik al minimaal 150 foto’s dus jullie begrijpen wel dat je in een verslag van zeven dagen maar een fractie ziet van de meer dan duizend foto’s die ik in de afgelopen zeven dagen alweer gemaakt heb.

De volgende stop is in het dorp Belleville waar opnieuw een geweldig mooie school staat en er bevindt zich ook een grote militaire basis en een militair museum. Ik denk dat zo ongeveer de helft van de inwoners een militaire achtergrond heeft, want het is een enorm groot terrein dat aan weerskanten van het dorp ligt. Inmiddels hebben we al een flink aantal kilometers langs Lake Ontario gereden en je weet niet wat je ziet wat de huizen en het uitzicht daarvan betreft. Je raakt gewoon niet uitgekeken en er gaan heel wat oohh’s en aahh’s door de auto heen tussen al onze gesprekken door. Het ene huis of gebouw is nog mooier dan het andere, maar we kunnen onmogelijk steeds stoppen om foto’s te maken, want dan komen we vandaag zeker niet in Kingston aan. In Lake Ontario ligt een groot eiland en we besluiten om met een omweg en vervolgens met een ferry richting Kingston te gaan waar we aan het begin van de avond arriveren. Spullen in het hotel en natuurlijk meteen de stad in om te wandelen, de eerste indrukken op te doen en uit te gaan eten. Moe maar voldaan vallen we die avond in slaap.

De volgende ochtend is het feest, want Anke is vandaag jarig: Hiep Hiep Hoera alweer 61 jaar. De dag start natuurlijk met een felicitatie van mij, maar verder heeft Anke (net als ik) niet zoveel op met het vieren van haar verjaardag of verjaardagen in het algemeen. Wij zijn niet zo van die verplichte nummertjes ha haha :-). We gaan op tijd de stad in om onze K-Pass op te halen. Daarmee kunnen we naar allerlei musea, andere bezienswaardigheden en drie uur lang twee fietsen gebruiken.

We beginnen natuurlijk met een kop koffie op het terras en daarna gaan we de boot op voor een informatieve rondvaart over de ‘Saint Lawrence’ rivier. Een Engels sprekende gids met een bijzonder mooiklinkende oude stem vertelt over de geschiedenis van Kingston en zijn bijzondere inwoners. De meest bijzondere bezienswaardigheden zijn toch wel het huis van de 1ste premier van Canada, de vele universiteitsgebouwen, Fort Henry en de Kingston Penitentiary. De laatste was de zwaarst beveiligde gevangenis van Canada en deze is vier jaar geleden gesloten na 175 jaar in gebruik te zijn geweest.

Het kost mij te veel tijd om alles gedetailleerd te beschrijven, veel foto’s plaatsen lukt ook niet, dus als je interesse hebt kopieer dan even de hyperlinks in je webbrowser of kijk naar de filmpjes van deze indrukwekkende bezienswaardigheden op YouTube. Via deze sites kan je meer lezen en vooral veel meer zien van hetgeen ik gezien heb. De hyperlinks van de sites zijn: http://www.forthenry.com de site: http://www.penitentiarymuseum.ca en tot slot de site: http://www.kingstonpentour.com/

Na de boottocht over de rivier lunchen we bij de Subway en daarna stappen we meteen op de Hopp On – Hop Off bus die ons nog veel meer moois laat zien van de historierijke stad Kingston. Ik was gisteren bij aankomst al onder de indruk, maar na het rijden van de bus route door de stad zie je pas echt hoeveel geschiedenis hier geschreven is en nog belangrijker hoeveel van die geschiedenis bewaard is gebleven. Nadat we de bus route gereden hebben weten we natuurlijk precies waar we moeten zijn en halen we onze fietsen op. Die hebben we drie uur tot onze beschikking en dat geeft ons de gelegenheid om meer van de stad te zien en vooral te fotograferen. Ik persoonlijk vind de universiteitsgebouwen en de campus eromheen ‘een plaatje’ om te zien. Om zes uur brengen we de fietsen terug en trakteer ik Anke op een verjaardag diner van haar keuze bij een van de vele restaurants die de stad rijk is. Daar genieten we van een heerlijke Italiaanse maaltijd, wandelen we aansluitend nog een stuk door de stad en de haven en sluiten we de dag af met een Italiaans ijsje.

De volgende dag staan we al om 9.00 uur voor de deur van het Kingston Penitentiary Museum en om 10.00 uur zijn we bij het ‘Bellevue House’ iets verderop. Een huis dat in Italiaanse stijl gebouwd is en waar de eerste premier van Canada woonde, al werd hij dat pas jaren later en woonde hij inmiddels niet meer in Kingston. Wij hebben daar een 45 minuten durende rondleiding gehad en dat was qua timing precies goed, want om 10.45 moesten we naar de Kingston Penitentiary. Heb je meer interesse in het ‘Bellevue House’ kijk gerust op de website :-).

Het ‘Kingston Penitentiary Museum’ en de ‘Kingston Penitentiary’ hebben de meeste indruk op mij gemaakt. Daar kregen we een ander halfuur durende rondleiding en hebben we veel kunnen zien en horen over het leven in een zwaarbewaakte gevangenis. We hadden niet alleen een groepsgids, maar op de verschillende afdelingen stonden ook mannen en vrouwen die hun hele leven daar gewerkt hebben. Zij vertelden het verhaal van hun afdeling, hun werk en wij konden allerlei vragen stellen of zelf zien en ervaren hoe het is om opgesloten te zitten in een cel. Het lijkt mij echt vreselijk!

Nadat we weer buiten staan kan ik het eerste uur niet zoveel zeggen. Het is zo enorm confronterend en indrukwekkend dat ik er stil van ben en de vele indrukken en verhalen moeten even bezinken. Daarnaast roepen dit soort justitiële systemen ook allerlei vragen bij mij op. Je kan jezelf bv. afvragen of iedereen wel gebaat is met deze manier van ‘straffen’? De gevangenen kunnen dan wel geen ‘lieverdjes’ zijn, maar een deel van de bewakers zijn ook zeker geen ‘lieverdjes’. Sommigen slaan er maar al te graag op los als ze de kans krijgen. Dat er in 1971 een enorme opstand is geweest die dagenlang duurde vind ik dan ook niet zo gek. Hoe weerloos en kwetsbaar ben je immers als gevangene in de boeien?

Na deze rondleiding is het eerst tijd om rustig wat te eten en te drinken. Aansluitend rijden we door naar het volgende museum, het ‘Pump House Steam Museum’. Leuk om te zien, maar het valt totaal in het niet door mijn eerdere ervaring. Het is niet groot, maar toch is het leuk om te zien hoe ze in die jaren al de kennis en kunde hadden om dit soort dingen te ontwikkelen. Vandaar rijden we naar ‘Fort Henry’ en dat is echt prachtig om te zien. Doordat er allerlei studenten rondlopen in de ‘originele kledij’ en ze met kinderen allerlei sketches en ‘militaire marsen’ lopen komt ‘Fort Henry’ echt tot leven. Voor ons als volwassenen is het al genieten puur en voor kinderen is het nog vele malen leuker om op die manier betrokken te worden bij de geschiedenis van dit fort.

Wij krijgen dit fort niet alleen in de middag te zien, maar ook in de avonduren omdat we kaarten voor de ‘Sunset Ceremony’ hebben. Helaas kan ik jullie van het fort niet zo heel veel laten zien, het zijn maar een paar foto’s en een klein stukje video. Daarmee komen we (nogmaals) bij het onderwerp: koop nooit een Asus tablet! Even kort door de bocht gezegd: ik ben alle foto’s en video’s van de ‘Sunset Ceremony’, ons bezoek aan ‘Upper Canada Village’ en het parlementsgebouw in Ottawa kwijtgeraakt.
Ondanks dat ik het touchpad op het toetsenbord nog maar zelden gebruikt heb is het al kapot. Helaas heeft het toetsenbord maar één USB aansluiting, dus als ik de foto’s en video’s via mijn Smartphone op mijn laptop en daarna op de externe harde schijf wil zetten moet dat via het touchpad gebeuren. Nu het touchpad niet meer werkt moet ik al die handelingen dus via het beeldscherm van het tablet doen. Met de vele kleine lettertjes, de vele handelingen en het overzetten van alle beeldmateriaal van mijn Smartphone naar de tablet heb ik blijkbaar iets niet helemaal goed gedaan.
In plaats van kopiëren naar mijn Asus tablet werd opeens alle beeldmateriaal van mijn Smartphone gewist. Doordat ik de kabel er meteen uittrok heb ik nog iets kunnen redden, maar het ging zo snel dat de helft van het beeldmateriaal al gewist was. Aangezien een Smartphone geen ‘Prullenbak’ heeft en ik niets op wil slaan in een ‘externe Cloud’ kan ik dus ook niets terughalen. Je kan programmaatjes downloaden om beeldmateriaal terug te halen, maar op het moment dat er iets moet gaan gebeuren moet ik natuurlijk eerst betalen. De garantie dat je het beeldmateriaal daadwerkelijk terug krijgt kunnen ze je echter niet geven. Ja ja, dat klinkt mij niet betrouwbaar genoeg. Jammer maar helaas, dit soort dingen gebeuren en ik moet dit verlies maar accepteren. Wellicht is er op internet nog wat leuk beeldmateriaal te vinden. Maar het is en blijft natuurlijk altijd jammer en een baalmomentje, want er zaten erg leuke foto’s en filmpjes tussen.

Op weg vanuit Kingston naar Ottawa rijden we langs de ‘1000 Islands’. De hele route gaat dus langs het water en je ziet ontelbaar veel kleine eilandjes waar ook nog eens huizen op staan. Sommige huizen kan je gerust villa’s op zelfs kastelen noemen joh. Het leuke is en blijft dat in het midden van de rivier de grens ligt, dus aan de overkant zie je de huizen van een dorp in de Verenigde Staten staan. Helaas zijn ook al deze foto’s gewist, maar wellicht kan ik die nog een keer maken als ik van mijn rondje Nova Scotia terugkom.
S ’middags zijn we naar http://www.uppercanadavillage.com geweest. Een origineel historisch dorp waar veel gebouwen staan die uit de omgeving komen en gerestaureerd zijn. Er lopen kinderen en volwassenen in klederdracht door het dorp, ze rijden er met paard en wagen en in ieder gebouw staat iemand in klederdracht het verhaal van het huis, het bedrijf of het beroep te vertellen. De boer, de bakker, de smid, de kaasmaker en nog vele, vele anderen. Ik vond het ontzettend leuk om te zien en al die verhalen te horen. Het historisch dorp is zo groot dat wij aan vier uur tijd nog niet eens genoeg hadden.

Aan het begin van de avond arriveren we in Ottawa en je merkt meteen dat je in de grote stad bent. Wat een drukte, wat een verkeer en wat een ongeduldige mensen zeg. Als toerist zijnde moet je af en toe toch echt even rustig kijken of je wel op de juiste weg rijdt. Daar hebben ze hier echter niet zoveel begrip voor, dus meteen maar weer toeteren en tekeer gaan. Nu denk ik wel eens: ‘ik moet er niet aan denken om mij dagelijks door deze drukte heen te moeten wurmen’. Best een vreemde gedachte aangezien Amsterdam natuurlijk geen haar beter is wat dat betreft.

We brengen onze spullen naar de kamer en ondanks de vermoeidheid kunnen we het niet laten om toch de stad in te gaan. Wij zitten met ons hotel vlakbij het parlement en het centrum van de stad en vooral ‘Parliament Hill’ is een geweldig stukje Ottawa om te zien. Hoe leuk het daar en in Ottawa zelf is, daar vertel ik jullie in mijn volgende verhaal graag meer over, tot dan en toedeledokie :-).