DAG 10: Vr 11 Nov ’16 Cape Reinga
Door: Raymond
Blijf op de hoogte en volg Raymond
11 November 2016 | Nieuw Zeeland, Matakohe
DAG 10: Vr 11 Nov ’16 Cape Reinga
‘De rust’ in mijzelf is weer terug en mijn dagritme blijkbaar ook, want om 6.15 uur was ik klaarwakker en waarom zou ik blijven liggen? Ik de camper uit, mijn stapeltje kleding en toilettas mee en douchen maar. Of de andere camper-gasten blij zijn met mijn vroege activiteiten weet ik niet hihi, maar pech voor hun. Daarna ontbijten en zo kon ik mooi de eerste ferry van 7.30 uur nemen, helemaal perfect!
Helaas schijnen de wolken vandaag niet los te breken, waardoor ik voor de eerste keer toch maar de verwarming aan heb gezet. De overtocht met de ferry duurt 20 minuten en op dit vroege tijdstip staan er maar vier voertuigen op de ferry en gaan er wat schoolkinderen in hun uniform (typisch Engeland) mee naar de overkant. Ik denk dat er zo 20 auto’s op de ferry kunnen en je kan met ongeveer 35 mensen binnen zitten.
Eenmaal van de ferry gaat de route eigenlijk door zoals die gisteren eindigde. Met veel bochtenwerk en hoogteverschillen en prachtige natuur. In veel bochten staan weer borden met de adviessnelheid en die ligt over het algemeen ergens tussen de 45 en 65 kilometer. Uiteindelijk gaat de ‘State Highway’ dan over in een vlakkere weg. Het blijft een tweebaansweg, maar je kan er grotendeels wel 100 km/u rijden en dan heb je nog 100 kilometer te gaan tot aan Cape Reinga.
Als je er dan eenmaal bent is het wel een bijzonder moment. Klokslag 12.00 uur kwam ik de parkeerplaats oprijden, waar al tientallen auto’s en bussen stonden. Het is echt een toeristische trekpleister, ze hebben het mooi aangelegd en er waren gelukkig toiletten :-). Als je eenmaal onder een soort van ‘brug’ door bent gelopen, zie je een kronkelend voetpad met een stevige afdaling van een minuut of vijftien naar de vuurtoren toe. Daar stond me dan toch een wind joh! Het was opnieuw lastig om foto’s te maken en om mijn Smartphone stil te kunnen houden. Nou, dan weet je het wel, windkracht 8 of zo?
In ieder geval komen de ‘Tasman Sea’ en de ‘Pacific Ocean’ daar bij elkaar. De Nederlander Abel Tasman heeft in 1643 voor het eerst deze kust ontdekt. Pas in 1679 kwamen de eerste Europese expedities op gang die contact maakten met de lokale bevolking, waarna uiteraard de handel op gang kwam en de rest is uiteraard geschiedenis. Overal staan borden met allerlei informatie en ook dat hebben ze top gedaan!
Nu ik er geweest ben moet ik eerlijk zeggen dat hetgeen je ziet zeker bijzonder is en je kan inderdaad zeggen dat je ooit op het meest noordelijke puntje van Nieuw-Zeeland stond. Om dat in kilometers uit te drukken: ik stond 6211 km van de Zuidpool, 18029 km van London, 1975 km van Sydney, 10479 km van Los Angeles en 8475 km van Tokyo. Maar als ik eerlijk ben en minder tijd zou hebben om rond te reizen en bepaalde keuzes moeten maken, dan zou ik er niet helemaal naar toe zijn gereden.
Het is namelijk niet alleen de tijd en de 100 km erheen, maar diezelfde tijd en 100 km moet je over dezelfde weg dus ook weer terug rijden. Ik kan niet anders zeggen dan dat het een vrij saaie weg en omgeving is. En als ik dan zie dat daar toch mensen in ‘the middle of nowhere’ wonen, kan ik mij daar maar weinig bij voorstellen. Dat is zelfs mij een beetje te afgelegen en te eenzaam.
Als we het dan toch over wonen hebben, valt mij op dat de meeste mensen best wel ‘klein’ wonen. De meeste huizen heb alleen maar een begane grond en qua onderhoud van het huis en de tuin ziet het er niet heel verzorgd uit. Sommige huizen zien er zelfs zo belabberd uit dat ik denk: ‘afbreken die handel’. Wat verder opvalt is dat er bij veel huizen, veel auto’s in de tuin staan en over het algemeen altijd wel een SUV, een JEEP of Range Rover. Daar kunnen ze dan de boot achter koppelen die ook ergens in de tuin staat. Zonder auto kan je, afhankelijk van waar je woont natuurlijk, ook maar weinig in NZ. Sommige mensen wonen echt wel een heel eind van de bewoonde wereld, waarbij ik me dan afvraag hoe dat gaat als je bv. plotsklaps een arts nodig hebt? Tot slot zie je overal enorme watertanks in de tuin staan. Ze zien er bijna uit als de ‘biertanks’ bij ons in Nederland, maar dan in het groen en net een ander modelletje. Ik vermoed dat ze daar het vele regenwater mee opvangen en dat weer gebruiken voor bv. de toilet door te spoelen, de wasmachine en misschien zelfs wel voor het douchen? Omgekeerd denk ik dat een 2de tank dienst doet als septic-tank? Daar kom ik nog wel achter de komende weken :-).
Op de terugweg ben ik bij de supermarkt een paar boodschappen gaan doen. Daar zie je dat de meeste mensen grote inkopen doen. Waarschijnlijk doen ze dat niet wekelijks en zodoende schuiven er ‘karren vol’ boodschappen aan mij voorbij. De verpakkingen zelf zijn over het algemeen groter als in NL en als je van ver moet komen, is dat begrijpelijk. Wat de prijzen betreft is NZ denk ik wel te vergelijken met NL, maar sommige dingen zoals bv. alcohol zijn juist een stuk duurder. De benzine kost hier rond de € 1,30 en dat is volgens mij minder dan in NL. Aangezien ik nog maar zelden benzine tank, weet ik dat eigenlijk niet.
Nu het avondeten en het ontbijt weer binnen is op naar de Doubtless Bay waar je dolfijnen kan spotten. Maar of dat vandaag zal lukken betwijfel ik, want het is inmiddels zwaar bewolkt en het miezert een beetje. De bossen heb ik achter me gelaten en de Highway slingert deze keer relaxed omhoog en omlaag door de natuur heen. Waar je ook maar kijkt of komt, overal om mij heen zie ik bergen en dalen en dat is en blijft overal zo denk ik?
Eenmaal aangekomen heb je weer zo ‘awesome en overwhelming’ gevoel. Wat een uitzicht en wat een baai zeg, zo mooi! Je zal hier maar wonen en dit uitzicht hebben als je in de woonkamer zit. Nou daar ruil ik Amsterdam en NL meteen voor in hoor! Het is er zo mooi, dat ik mijn GPS uit heb gezet en maar gewoon rondjes ben gaan rijden en foto’s maken. Het ene stukje dorp is nog mooier dan de andere. Veel huizen zijn rondom de baai gebouwd en door de behoorlijke hoogteverschillen hebben veel mensen dus dit prachtige uitzicht. Sommige huizen zijn juist daarom op palen gebouwd en/of hebben de woonkamer op de ‘2de verdieping’. Tja, wie wil dit uitzicht nu niet?
Onderaan de baai vind ik dan eindelijk de dolfijnen-tour, maar helaas is het weer te slecht om uit te varen. Aangezien de voorspellingen voor morgenochtend ook niet al te best zijn denkt ze dat ze dan ook niet uitvaren, maar ik mag het altijd proberen. Dat is wel een beetje balen en een teleurstelling, maar er komen vast en zeker nog wel meer kansen ergens in NZ. Gelukkig was er een kleine boulevard, waar ik genietend van het uitzicht nog een cappucino kon drinken.
Nu de tijd verstrijkt en het tijd is om een Holiday Park op te zoeken rij ik helaas nog steeds in de miezerregen verder. Je merkt meteen dat de mensen binnen blijven, het is een stuk rustiger dan voorheen. Dan kom ik opeens in het plaatsje ‘Mangonui’ dat direct aan het water ligt. Klein, idyllisch en zo mooi zeg. Ken je die plaatjes uit de reisgidsen waarvan je denkt ‘dat kan niet waar zijn?’ Nou dit is zo plaatsje en dat moet ik van dichterbij bekijken om er wat foto’s van te maken.
Eenmaal beneden zie ik een motel direct aan het water en ik stel me zo voor hoe het is om daar op de veranda direct aan het water te zitten met een ‘beugelfles’ uut Grolle :-) Om dan vervolgens het bed in te duiken en s’ morgens met dat uitzicht weer wakker te worden. Ik denk: ‘doe eens gek Raymond’ gun je dat toch gewoon. Zo gezegd, zo gedaan.
Een erg vriendelijk oud baasje staat me te woord. Hij ziet er een beetje uit als de ‘kerstman’ met zijn vrolijke koppie, rode wangen en zijn mooi verzorgde witte en lange baard. Hij verteld me dat ze net in een verbouwing zitten, twee kamers bijna klaar, maar het voor de rest nog een zooitje is, vooral aan de achterkant van het gebouw. Hij laat me de kamer zien en ik denk ‘wow’! Alles is gewoon opnieuw gerenoveerd op de ietwat gedateerde meubels na. Maar omdat het nog zo zooitje is, mag ik tegen gereduceerd tarief overnachten, helemaal top en dat ga ik natuurlijk meteen doen!
Inmiddels is de avond gevallen, regent het buiten alweer en zit ik achter mijn laptop met een biertje deze tekst te typen. Voor mijn appartementje is er alleen een weg van twee rijbanen en voor de rest kijk ik van links tot rechts honderden meters uit over de Doubtless Bay, echt fantastisch! En daarmee sluit ik de dag van vandaag af.
‘De rust’ in mijzelf is weer terug en mijn dagritme blijkbaar ook, want om 6.15 uur was ik klaarwakker en waarom zou ik blijven liggen? Ik de camper uit, mijn stapeltje kleding en toilettas mee en douchen maar. Of de andere camper-gasten blij zijn met mijn vroege activiteiten weet ik niet hihi, maar pech voor hun. Daarna ontbijten en zo kon ik mooi de eerste ferry van 7.30 uur nemen, helemaal perfect!
Helaas schijnen de wolken vandaag niet los te breken, waardoor ik voor de eerste keer toch maar de verwarming aan heb gezet. De overtocht met de ferry duurt 20 minuten en op dit vroege tijdstip staan er maar vier voertuigen op de ferry en gaan er wat schoolkinderen in hun uniform (typisch Engeland) mee naar de overkant. Ik denk dat er zo 20 auto’s op de ferry kunnen en je kan met ongeveer 35 mensen binnen zitten.
Eenmaal van de ferry gaat de route eigenlijk door zoals die gisteren eindigde. Met veel bochtenwerk en hoogteverschillen en prachtige natuur. In veel bochten staan weer borden met de adviessnelheid en die ligt over het algemeen ergens tussen de 45 en 65 kilometer. Uiteindelijk gaat de ‘State Highway’ dan over in een vlakkere weg. Het blijft een tweebaansweg, maar je kan er grotendeels wel 100 km/u rijden en dan heb je nog 100 kilometer te gaan tot aan Cape Reinga.
Als je er dan eenmaal bent is het wel een bijzonder moment. Klokslag 12.00 uur kwam ik de parkeerplaats oprijden, waar al tientallen auto’s en bussen stonden. Het is echt een toeristische trekpleister, ze hebben het mooi aangelegd en er waren gelukkig toiletten :-). Als je eenmaal onder een soort van ‘brug’ door bent gelopen, zie je een kronkelend voetpad met een stevige afdaling van een minuut of vijftien naar de vuurtoren toe. Daar stond me dan toch een wind joh! Het was opnieuw lastig om foto’s te maken en om mijn Smartphone stil te kunnen houden. Nou, dan weet je het wel, windkracht 8 of zo?
In ieder geval komen de ‘Tasman Sea’ en de ‘Pacific Ocean’ daar bij elkaar. De Nederlander Abel Tasman heeft in 1643 voor het eerst deze kust ontdekt. Pas in 1679 kwamen de eerste Europese expedities op gang die contact maakten met de lokale bevolking, waarna uiteraard de handel op gang kwam en de rest is uiteraard geschiedenis. Overal staan borden met allerlei informatie en ook dat hebben ze top gedaan!
Nu ik er geweest ben moet ik eerlijk zeggen dat hetgeen je ziet zeker bijzonder is en je kan inderdaad zeggen dat je ooit op het meest noordelijke puntje van Nieuw-Zeeland stond. Om dat in kilometers uit te drukken: ik stond 6211 km van de Zuidpool, 18029 km van London, 1975 km van Sydney, 10479 km van Los Angeles en 8475 km van Tokyo. Maar als ik eerlijk ben en minder tijd zou hebben om rond te reizen en bepaalde keuzes moeten maken, dan zou ik er niet helemaal naar toe zijn gereden.
Het is namelijk niet alleen de tijd en de 100 km erheen, maar diezelfde tijd en 100 km moet je over dezelfde weg dus ook weer terug rijden. Ik kan niet anders zeggen dan dat het een vrij saaie weg en omgeving is. En als ik dan zie dat daar toch mensen in ‘the middle of nowhere’ wonen, kan ik mij daar maar weinig bij voorstellen. Dat is zelfs mij een beetje te afgelegen en te eenzaam.
Als we het dan toch over wonen hebben, valt mij op dat de meeste mensen best wel ‘klein’ wonen. De meeste huizen heb alleen maar een begane grond en qua onderhoud van het huis en de tuin ziet het er niet heel verzorgd uit. Sommige huizen zien er zelfs zo belabberd uit dat ik denk: ‘afbreken die handel’. Wat verder opvalt is dat er bij veel huizen, veel auto’s in de tuin staan en over het algemeen altijd wel een SUV, een JEEP of Range Rover. Daar kunnen ze dan de boot achter koppelen die ook ergens in de tuin staat. Zonder auto kan je, afhankelijk van waar je woont natuurlijk, ook maar weinig in NZ. Sommige mensen wonen echt wel een heel eind van de bewoonde wereld, waarbij ik me dan afvraag hoe dat gaat als je bv. plotsklaps een arts nodig hebt? Tot slot zie je overal enorme watertanks in de tuin staan. Ze zien er bijna uit als de ‘biertanks’ bij ons in Nederland, maar dan in het groen en net een ander modelletje. Ik vermoed dat ze daar het vele regenwater mee opvangen en dat weer gebruiken voor bv. de toilet door te spoelen, de wasmachine en misschien zelfs wel voor het douchen? Omgekeerd denk ik dat een 2de tank dienst doet als septic-tank? Daar kom ik nog wel achter de komende weken :-).
Op de terugweg ben ik bij de supermarkt een paar boodschappen gaan doen. Daar zie je dat de meeste mensen grote inkopen doen. Waarschijnlijk doen ze dat niet wekelijks en zodoende schuiven er ‘karren vol’ boodschappen aan mij voorbij. De verpakkingen zelf zijn over het algemeen groter als in NL en als je van ver moet komen, is dat begrijpelijk. Wat de prijzen betreft is NZ denk ik wel te vergelijken met NL, maar sommige dingen zoals bv. alcohol zijn juist een stuk duurder. De benzine kost hier rond de € 1,30 en dat is volgens mij minder dan in NL. Aangezien ik nog maar zelden benzine tank, weet ik dat eigenlijk niet.
Nu het avondeten en het ontbijt weer binnen is op naar de Doubtless Bay waar je dolfijnen kan spotten. Maar of dat vandaag zal lukken betwijfel ik, want het is inmiddels zwaar bewolkt en het miezert een beetje. De bossen heb ik achter me gelaten en de Highway slingert deze keer relaxed omhoog en omlaag door de natuur heen. Waar je ook maar kijkt of komt, overal om mij heen zie ik bergen en dalen en dat is en blijft overal zo denk ik?
Eenmaal aangekomen heb je weer zo ‘awesome en overwhelming’ gevoel. Wat een uitzicht en wat een baai zeg, zo mooi! Je zal hier maar wonen en dit uitzicht hebben als je in de woonkamer zit. Nou daar ruil ik Amsterdam en NL meteen voor in hoor! Het is er zo mooi, dat ik mijn GPS uit heb gezet en maar gewoon rondjes ben gaan rijden en foto’s maken. Het ene stukje dorp is nog mooier dan de andere. Veel huizen zijn rondom de baai gebouwd en door de behoorlijke hoogteverschillen hebben veel mensen dus dit prachtige uitzicht. Sommige huizen zijn juist daarom op palen gebouwd en/of hebben de woonkamer op de ‘2de verdieping’. Tja, wie wil dit uitzicht nu niet?
Onderaan de baai vind ik dan eindelijk de dolfijnen-tour, maar helaas is het weer te slecht om uit te varen. Aangezien de voorspellingen voor morgenochtend ook niet al te best zijn denkt ze dat ze dan ook niet uitvaren, maar ik mag het altijd proberen. Dat is wel een beetje balen en een teleurstelling, maar er komen vast en zeker nog wel meer kansen ergens in NZ. Gelukkig was er een kleine boulevard, waar ik genietend van het uitzicht nog een cappucino kon drinken.
Nu de tijd verstrijkt en het tijd is om een Holiday Park op te zoeken rij ik helaas nog steeds in de miezerregen verder. Je merkt meteen dat de mensen binnen blijven, het is een stuk rustiger dan voorheen. Dan kom ik opeens in het plaatsje ‘Mangonui’ dat direct aan het water ligt. Klein, idyllisch en zo mooi zeg. Ken je die plaatjes uit de reisgidsen waarvan je denkt ‘dat kan niet waar zijn?’ Nou dit is zo plaatsje en dat moet ik van dichterbij bekijken om er wat foto’s van te maken.
Eenmaal beneden zie ik een motel direct aan het water en ik stel me zo voor hoe het is om daar op de veranda direct aan het water te zitten met een ‘beugelfles’ uut Grolle :-) Om dan vervolgens het bed in te duiken en s’ morgens met dat uitzicht weer wakker te worden. Ik denk: ‘doe eens gek Raymond’ gun je dat toch gewoon. Zo gezegd, zo gedaan.
Een erg vriendelijk oud baasje staat me te woord. Hij ziet er een beetje uit als de ‘kerstman’ met zijn vrolijke koppie, rode wangen en zijn mooi verzorgde witte en lange baard. Hij verteld me dat ze net in een verbouwing zitten, twee kamers bijna klaar, maar het voor de rest nog een zooitje is, vooral aan de achterkant van het gebouw. Hij laat me de kamer zien en ik denk ‘wow’! Alles is gewoon opnieuw gerenoveerd op de ietwat gedateerde meubels na. Maar omdat het nog zo zooitje is, mag ik tegen gereduceerd tarief overnachten, helemaal top en dat ga ik natuurlijk meteen doen!
Inmiddels is de avond gevallen, regent het buiten alweer en zit ik achter mijn laptop met een biertje deze tekst te typen. Voor mijn appartementje is er alleen een weg van twee rijbanen en voor de rest kijk ik van links tot rechts honderden meters uit over de Doubtless Bay, echt fantastisch! En daarmee sluit ik de dag van vandaag af.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
