DAG 235-240 Di 18 - Zo 23 juli Montreal-Becancour

Gisterenavond hebben we, na ons vastzit avontuurtje in de lift, extra genoten van ons etentje bij het Italiaanse restaurant in de wijk ‘Little Italy’. Ik heb gekozen voor één van mijn favoriete gerechten: lasagne :-). Bij een écht Italiaans restaurant proef je gewoon het verschil tussen vers gemaakte lasagne of een ‘kant en klare’ lasagne. Het was dus smullen geblazen en het Italiaanse Peroni biertje maakte het feestje helemaal compleet :-).

Ik heb vannacht prima geslapen. Na het wakker worden snel douchen en daarna in het hotel ontbijten. Ik ben niet dol op een Engels ontbijt dus ik probeer het Franse toastbrood, dat ze op een speciale manier in de pan bakken, maar eens uit. Als ik het niet probeer weet ik natuurlijk nooit hoe het smaakt :-). Voor een keertje is het okay, maar ik zou het niet nog een keer bestellen want het ligt nogal ‘zwaar op de maag’ zal ik maar zeggen. Ik ben en blijf een kaaskop, doe mij maar gewoon een bruine boterham met kaas of vleeswaren of de superlekkere cruesli die ik bij de Costco heb ontdekt. Toevallig hebben we, als we ergens geen ontbijt hebben of in geval van nood, daar ook twee zakken van in de auto liggen ha haha.

Na het ontbijt heeft Anke contact met de manager van het hotel vanwege ons vastzit avontuurtje in de lift. Ook hij maakt zijn excuses en hij biedt ons vanwege het ongemak een gratis nacht in het hotel aan. Ik vind het een supertof en zeer coulant gebaar van hem. Niemand kan er immers iets aan doen dat een lift opeens weigert om zijn werk goed te doen. Aangezien we de kamer al betaald hebben mag ik deze gratis nacht ook op de terugweg gebruiken. Later in de ochtend bedenk ik mij dat ik liever deze week een dag langer in het hotel blijf. Ik plaats van vrijdag vertrek ik nu op zaterdag en dat komt mij een stuk beter uit gezien de leuke feesten en festivals die er in de stad zijn :-).

De tientallen kilometers lopen van de afgelopen week hebben Anke definitief ‘de das’ om gedaan. Ze heeft meerdere kleine en grote blaren op haar voeten die deels kapot zijn gegaan en ze zijn te pijnlijk om op door te lopen. Ze wil mij de komende drie dagen niet belemmeren in mijn reis door Montreal en daarom kiest ze er liever voor om terug te gaan naar Kitchener. Een rit van ongeveer 632 km en met een paar pauzes een uurtje of acht rijden. Gezien de omstandigheden denk ik dat het een verstandig besluit is. Voor mij is dit even een lastig moment, want hoe ga ik mijn dag invullen zonder auto. Ons hotel bevindt zich namelijk vlakbij een knooppunt van verschillende ‘highways’ en maar liefst 11 km van het centrum. Ik besluit om deze dag dan maar te gebruiken om wat rust te nemen, de buurt te verkennen, wat boodschappen te doen, een huurauto te regelen en tot slot mijn vervolgreis te plannen. Zogezegd, zo gedaan.

Eerst informeer ik bij de receptie naar een taxi, want ook de eerste metrohalte is nog steeds te ver lopen van het hotel. Zij vertelt mij echter dat het openbaar vervoer prima geregeld is en vele malen goedkoper dan een taxirit. Ze geeft mij tekst en uitleg hoe ik met de bus bij de metro kom en ik moet zorgen dat ik klein geld bij me heb voor de geldautomaat van de bus. Merci beaucoup :-).
Daarna loop ik mijn buurtje in en kom ik toevallig langs een kapsalon. Dat komt mooi uit, dus ik loop maar eens naar binnen. Ondanks dat de dames geen woord Engels en ik nauwelijks Frans spreek kunnen ze mij wel knippen. Volgens mij begrijpt ze alleen de woorden ‘holiday’ en ‘Amsterdam’ :-). Na Tokio ben ik wel wat gewend, dus ik pak haar tondeuse en wijs aan wat ze met de tondeuse moet doen en wat ze met de schaar moet doen ha haha. De dames in de salon vinden het volgens mij wel hilarisch dat ik dat op die manier uitleg. Tijdens mijn knipbeurt ben ik volgens mij onderwerp van gesprek bij de ‘kwekkende’ en lachende dames, maar dat maakt mij niets uit ik versta er toch niets van :-).

In het winkelcentrum kom ik de Subway tegen, dus mijn lunch is bij deze geregeld. Daarna loop ik de winkel ‘Canadian Tire’ in, waar ik een koeltas en twee koelelementen koop voor mijn vervolgreis. Terug naar het hotel om mijn huurauto te regelen en mijn motels te boeken voor de volgende week. De rest van de dag doe ik niet zoveel zinvols als tekst typen, internetten en meerdere filmpjes monteren. S’ avonds eet ik in het restaurant van het hotel en daar is het nog steeds een drukte van belang. Ondanks dat het vakantie is zijn er nog genoeg werkende mensen, vooral veel stoere bouwvakkers die in dit hotel overnachten. Zij hebben niet alleen honger, maar ook bierdorst en veel lol met elkaar. Toch wel jammer dat ik er niets van verstaan kan :-).



Als ik de dag daarna op pad ga, hoef ik inderdaad maar 500 meter naar de bushalte te lopen. De bus zet mij voor de ingang van de metro af en met de metro ben ik in 25 minuten voor het luttele bedrag van $ 3,25 (€2,20) in het centrum van Montreal. Helemaal perfect! Als ik uit het metrostation kom sta ik in ‘Le Village’ een erg leuk uitgaansbuurtje. Er stopt vrijwel direct een hopp on-hop off bus voor mijn neus. Ik spreek de chauffeur aan en ondanks dat ik nog geen kaartje heb mag ik meerijden tot aan het volgende verkooppunt, supertof! Inmiddels weten jullie van andere steden die ik bezocht heb wel dat ik groot fan ben van deze bus, dus ik koop meteen een ticket voor twee dagen. Montreal is best groot en de bezienswaardigheden liggen te ver uit elkaar om dat allemaal lopend te doen.

Inmiddels ben ik erachter dat ik bij bushalte vier ben ingestapt en in totaal zijn er negen stops. Het eerste deel gaat, zoals je op de foto’s kan zien, door de stad heen. Daarna rijden we de berg op richting de enorm grote kerk: St. Joseph’s Oratory of Mount Royal’. De bussen in Montreal hebben een ‘tourguide’ aan boord. Hij of zij vertelt van alles over de stad en tussendoor kan je vragen stellen. Hij vertelt dat hoe hoger je op de berg komt, hoe duurder de huizen en de appartementen worden. In het complex dat uitzicht heeft op de rivier en de United States of America bevinden zich enorm grote appartementen en de prijzen daarvan variëren tussen de 10 en 25 miljoen dollar. Uiteraard noemt hij een aantal filmsterren die hier een 2de appartement hebben. Ik denk: ‘lekker belangrijk’ :-). De kerk is wel ontzettend gaaf om te zien en volgens hem moet je daar wel een uurtje of twee voor uittrekken. Een goed plan om dat later deze week dan maar eens te doen, want deze kerk wil ik absoluut van binnen zien.

De bus rijdt verder en we komen eerst langs de militaire kazerne van Montreal met iets verderop het grootste kerkhof dat Canada kent. We stoppen bij het park ‘Mont Royal’ en de ‘lookout’ over de stad en hebben vijf minuten de tijd om evt. drinken te kopen en onze foto’s te maken, waarna we weer terugrijden naar de stad. Bij stop nummer 1 stap ik uit, want het is zo mooi zonnig weer dat ik eerst meer van de stad wil zien. De zonnige foto’s spreken voor zich denk ik :-). Twee foto’s wil ik even toelichten: de elektrische stadsbus met zijn bijzondere oplaadpaal en de foto van de blauwe tekening is een straattekening. Die tekening was echter zo groot dat die niet volledig in mijn beeld paste.

Ik loop door naar ‘Old Montreal’ en daar staat de ‘Basilique Notre-Dame’. In de provincie Quebec is blijkbaar niets voor niets, want als je deze kerk van binnen wilt bekijken kost je dat $ 6 dollar. Tja, dat is dan maar zo, zeker als ik maar eens in mijn leven in Montreal ben. Nadat ik de kerk gezien heb hobbel ik nog wat verder door de straten van de oude stad en loop ik naar het uitgaansbuurtje ‘Le Village’. Ik heb daar veel leuke kroegen en restaurants gezien, dus daar moet wel iets tussen zitten waar ik lekker kan eten en een terrasje kan pakken. Voor vandaag heb ik genoeg gelopen vind ik, dus nu eerst tijd voor een lekker koud biertje en wat ontspanning :-).

Donderdagochtend gaat de reis opnieuw met de bus en de metro naar het centrum. Deze keer stap ik op bij halte 1 van de hopp on - hop off bus. Het grootste deel van de route heb ik gisteren al lopend gezien, maar dat kan de pret niet drukken :-). Naast de historische gebouwen in de stad zie je steeds meer moderne gebouwen tevoorschijn komen. Ik ben geen fan van dat soort zwartgrijze glazen blokkendozen, geef mij maar de prachtige uitstraling van de historische gebouwen. Bij stop 5 stap ik uit om het winkelgebied, het straatfestival en het ondergrondse winkelcentrum maar eens te bekijken. Het winkelcentrum loopt onder maar liefst zes kantoorgebouwen en diverse straten door, dus er is genoeg te bekijken en te koop. Vooral leuk voor de dames die graag shoppen met de creditcard van …… hi hihi.

Later in de middag stap ik weer op de hopp on - hop off bus, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Het begint namelijk zachtjes te regenen, maar daarna steeds harder. De meeste mensen vluchten meteen naar het ‘benedendek’. Daar is het niet alleen erg vol, maar ook nog eens hartstikke warm. Onze vrouwelijke tourguide heeft echter ook aan de kans op regen gedacht en we krijgen een regenponcho van haar. Daar blijven wij ‘achterblijvers’ mooi droog onder, maar foto’s maken kan ik nu wel vergeten en mijn bezoek aan de kerk stel ik ook maar een dagje uit.
Er zit niets anders op dan deze deels natte busrit vol te maken en daarna het winkelcentrum in te vluchten. Daar bevindt zich ook de afhaallocatie van mijn huurauto, dus dat komt mooi uit. De auto staat in een grote parkeergarage en een vriendelijke dame regelt de papieren rompslomp, geeft mij de sleutels en een uitrijkaart voor de parkeergarage.

Huurauto’s, het is en blijft een verhaal apart. Deze keer heb ik de huurauto van verhuurbedrijf ‘Dollar’, want de welbekende namen zijn natuurlijk weer duurder. Deze keer is niet het verhuurbedrijf de verassende factor, maar de provincie Quebec zelf. Zij brengen maar liefst drie verschillende belastingen in rekening: Veh Lic Fee and Air Tax, Goods and Services Tax en Quebec Sales Tax en dat voor het leuke bedrag van $ 433,22 dollar (€ 298,86). Tja, wat zal ik daar nu eens op zeggen ‘ratten zijn het gewoon’ en niet echt toerist-vriendelijk.
Blijkbaar vinden ze de inkomsten van de toeristenbelasting onvoldoende en op deze manier kunnen ze mooi dubbelop cashen. Het is helaas niet anders en hier kunnen de verhuurders ook niets aan doen. Het zou wel prettig zijn dat ze dit soort ‘malafide toestanden’ ook op de diverse websites vermelden en niet alleen maar de basisprijzen van een auto. Dit soort extra kosten zijn in mijn beleving geen ‘kattenpis’ en ik kan me voorstellen dat andere mensen er dan voor kiezen om geen auto te huren in de provincie Quebec.
Ik mag kiezen uit drie auto’s en daar is ook een Hyundai Elantra GL bij. Daar heb ik in Australië ook in gereden en die is niet alleen erg zuinig, maar rijdt ook nog eens zeer comfortabel. Met maar 1903 kilometers op de teller is deze auto zo goed als nieuw, dus ik ben een tevreden klant.

Inmiddels is het buiten weer opgeklaard en is de avondzon gaan schijnen. Mijn uitrijkaart voor de parkeergarage is tot 24.00 uur geldig, dus ik kan de auto laten staan en de stad weer in. Je begrijpt natuurlijk wel dat ik weer richting ‘Le Village’ loop, want daar is genoeg te zien en te beleven :-). Ondanks de drukte is het er gezellig toeven en de vele straatartiesten en allerlei optredens van individuele en groepsmuzikanten maken het sfeertje compleet. Tegen 23.00 uur loop ik terug naar de auto en moet ik mij door het drukke verkeer van Montreal heen bewegen. Ik ben qua rijden best wel wat gewend, maar wat ben ik blij dat ik qua verkeer niet in Montreal woon. Wat een gekkenhuis is het hier met vier rijbanen door de straten en de vele op- en afritten naar de highway. Moe maar voldaan kom ik bij het hotel aan en duik meteen mijn bed in.

Vrijdagochtend heb ik de keus tussen de auto of de metro en ik kies natuurlijk voor de auto. Op die manier kan ik toch wat meer zien dan alleen de binnenstad van Montreal. Als eerst rij ik natuurlijk naar de ‘St. Joseph’s Oratory of Mount Royal’. Wat een ongelooflijk grote kerk en voor het eerst in mijn leven ben ik in een kerk met twee roltrappen en twee liften erin :-). Het is onmogelijk om alles te fotograferen of goed in beeld te kunnen brengen, maar ik heb een poging gedaan. Rondom de kerk bevindt zich ook nog een park met daarin de kruistocht van Jezus uitgebeeld, prachtig gedaan moet ik zeggen.

Nu ik toch met de auto ben rij ik maar eens over het immens grote kerkhof heen. Je weet niet wat je ziet, het is inderdaad enorm groot en het is goed te zien waar de ‘arme’ en de ‘rijke’ mensen begraven liggen. Niet alleen ik ben aan het rondtoeren over het kerkhof, maar ik kom ook diverse hardlopers en wielrenners tegen. Het kerkhof blijkt niet alleen een kerkhof te zijn, maar is ook een favoriete plek voor mensen die hun favoriete sport uitoefenen en daar kan ik mij alles bij voorstellen gezien het drukke stadsverkeer.

Vanuit ‘Mount Royal’ rij ik naar ‘Old Montreal’. Daar wil ik nog een stukje van de stad bekijken waar ik nog niet was. Eenmaal daar aangekomen is er natuurlijk geen vrije parkeerplaats meer te vinden. Op twee plekken is er een terrein met extra parkeerplekken, maar deze parkeerplekken kosten $ 25 dollar per dag. Ik wil maar 1 of 2 uurtjes parkeren en toch moet ik $ 25 dollar betalen. Hun ‘logische redenering’ is dat ik een parkeerplek voor de hele dag bezet hou, wat natuurlijk een belachelijke redenering is. Zo kan je nog eens snel geld verdienen, maar aan mij verdien je op deze manier dus niets. Ik vind de Fransen in Europa altijd al aparte, arrogante en zelfingenomen mensen, maar de Canadese Fransen zijn al geen haar beter. Er zit dus niets anders op als gewoon even te parkeren waar het niet mag en alsnog mijn foto’s te maken :-).

Daarna rij ik de stad uit en ga ik naar ‘Parc Jean-Drapeau’. Als ik op de brug rij aan de overkant van de oude stad, heb ik de mooiste uitzichten op de skyline van Montreal en op de wijk ‘Old Montreal’. Aan de waterkant loopt een hele mooie en kilometerslange fiets- en wandelroute, maar met de auto kan ik nergens stoppen, zo jammer! Ik overweeg om de auto ergens even aan de kant te zetten, maar het ontbreekt mij aan lef om dat te doen. Als de politie toevallig langskomt heb ik meteen een vette bekeuring te pakken. Ik rij door en nadat ik op een andere brug foto’s heb gemaakt sta ik opeens voor een wachtershuisje met een jongen erin.

Ik heb de verkeerde afslag genomen en sta bijna op het ‘Circuit Gilles Neuves’, een stratencircuit. Het 4,5 km lange circuit is aangelegd op een kunstmatig eiland in de rivier Saint Lawrence en is onderdeel van de Expo 67. Het circuit loopt langs de roeibaan die gebruikt werd voor de Olympische Spelen van 1976. Een van de meest karakteristieke beelden is het paviljoen dat er uitziet als een enorme golfbal. De jongen spreekt gelukkig goed Engels en via het circuit dat gesloten is kan en mag ik richting het park rijden, supertof van hem. In het park zelf zijn 90% van de parkeerplaatsen niet bezet en er staan natuurlijk parkeerautomaten. Verrassing, ik kan hier alleen maar parkeren voor het vaste bedrag van $ 28 dollar per dag. Ha haha, inmiddels word ik wel heel nieuwsgierig naar de parkeerinkomsten van de stad Montreal :-).

Het park is erg groot, groen en rustig. Er is echter niet meer te zien als het circuit, twee strandjes, twee kinderspeelplaatsen, een casino en de beroemde golfbal. Dat alles hoef ik voor $ 28 dollar niet van dichtbij te zien, dus ik toer mooi door met de auto. Voor iedereen die ooit een bezoek wil brengen aan Montreal en dit park: Inmiddels weet ik dat je voor $ 2,95 dollar de ferry vanuit de stad naar het eiland kan nemen. Dat verklaart meteen waarom bijna niemand hier dus de auto parkeert. Wat dat betreft promoot Montreal het goedkope openbaar vervoer prima en ‘verafschuwen’ ze blijkbaar het gebruik van de auto. Ik vermoed dat ze een deel van de enorme parkeeropbrengsten gebruiken voor een goedkoper openbaar vervoer? Via de enorm grote groene brug, waar ik helaas alleen van afstand een foto van kan maken, rij ik door allerlei buurtjes van de stad.

Op enkele foto’s kan je zien hoe de meeste woonhuizen er hier uit zien. De meeste huizen hebben trappen voor de gevel waarmee je naar de 2de, 3de en soms zelfs 4de verdieping kan lopen, maar dat laatste paste helaas niet op de foto. In de grotere straten liggen twee linker en twee rechter rijbanen met aan weerszijden een rijstrook met parkeerplekken en deze zijn over het algemeen allemaal bezet. Pffff, wat een stad zeg. Zeker niet een stad waar ik zou willen wonen met al die vieze uitlaatgassen, bah! Tot slot rij ik nog naar een gebouw dat ik al vanuit mijn hotel kon zien en dat is het ‘Olympic Stadium’ van Montreal. Wellicht is dit stadion nog een bezoek waard als ik de tijd heb om op de terugweg Montreal nog een keer te bezoeken. Er zijn nog genoeg leuke plekken die ik nog niet heb kunnen zien.



Zaterdagochtend vertrek ik uit het hotel en ik besluit om eerst nog naar de botanische tuin te rijden. Het zal niemand meer verbazen dat ik $ 12 dollar per dag af moet rekenen om de auto te parkeren. Ik besluit eerst maar eens te gaan kijken bij de entree tot de botanische tuin en tot mijn verbazing moet je als niet-inwoner van Montreal dubbelop betalen. Om het park te zien kost $ 20,25 dollar, dus inclusief parkeren is de entree $ 32,25. De botanische tuin van Montreal heeft bij deze pech gehad, want dat heb ik er niet voor over. Dan ga ik mooi genieten van mijn ‘scenic drive’ langs de oever van de Saint Lawrence richting het dorp Becancour, mijn volgende bestemming.

De ‘scenic drive’ gaat inderdaad voor 80% langs het water en opnieuw zie ik zoveel mooie huizen met zoveel ruimte eromheen. Ik denk dat hier meer mensen direct aan het water wonen dan in de dorpen zelf. Mijn eerste stop op weg naar Becancour is in het dorpje Saint-Sulpice. Daar strek ik even mijn benen, bezichtig ik de kerk en zie ik hoe ze een boot het water in rijden. Ik kom zelfs de kerstman tegen die ook nog eens vriendelijk naar mij zwaait ha haha.
Als ik vlakbij Becancour ben moet ik opnieuw over een immens grote en lange groene brug rijden. Die brug wil ik dolgraag van dichtbij op de foto hebben, maar wat ik ook probeer het lukt me niet om daar dichterbij te komen. Alle grond naar de wegen toe is privéterrein of de dure huizen met het mooie uitzicht staan mij in de weg. Dan zit er niets anders op als een foto van afstand te maken en van de brug tussen de dure huizen in :-). In ieder geval kan je toch goed zien dat die brug honderden meters lang is en best een bijzondere ervaring om er overheen te rijden.

Zondag = deels rustdag. In de ochtend doe ik het lekker rustig aan, typ wat tekst, zoek foto’s uit en lees de honderden reacties op mijn laatste reisupdate :-). S’middags rij ik naar de stad Trois-Rivières. Daar doe ik een paar boodschappen in het winkelcentrum, pin ik Canadese dollars en bezoek ik de foodcourt om vervolgens weer met een gevulde buik naar het motel terug te keren. Wat ik nu in ieder geval al zeggen kan: ‘hoe verder ik naar het noorden rij, hoe mooier de omgeving! Tot de volgende reisupdate!