DAG 114: Do 23 Feb ’17 Port Douglas – Yorkeys Knob
Door: Raymond
Blijf op de hoogte en volg Raymond
23 Februari 2017 | Australië, Yorkeys Knob
Na de zeer indrukwekkende dag van gisteren, tevens een van de hoogtepunten van mijn reis, gaat de reis vandaag weer verder. Ik hoef me niet te haasten, want ik heb de huur van de auto verlengd tot aan de dag dat ik naar Perth vertrek. Deze laatste zeven dagen ga ik wel wat meer rust nemen, geen echt grote afstanden meer rijden en misschien een aantal attracties bezoeken.
Of dat gaat gebeuren is nu nog moeilijk in te schatten want in het noordoosten van Queensland is op dit moment een ‘tropische cycloon’ actief. De uitlopers daarvan bereiken vrijdag en zaterdag de oostkust. Ze verwachten dat het morgen 90% van de dag regent en zaterdag 80%. Een goed moment om uit te rusten, bij te slapen en om aan de reisvoorbereidingen voor het westen te beginnen.
Op advies van Julie, de eigenaresse van dit complex, heb ik niet iets in Cairns geboekt. De stad Cairns, schijnt op het centrum en de drukke boulevard na, niet zo hele mooie stad te zijn. Ik ga nu naar Yorkeys Knob. Dat is nog kleiner en rustiger dan Port Douglas, niet ver van Cairns Noord en niet ver van een groot winkelcentrum . Vanuit daar naar Cairns centrum is het ook maar 20 kilometer rijden. Ik had moeite om een geschikt appartement te vinden, dus ik dacht laat ik Julie maar eens vragen. ‘Locals’ weten sowieso beter wat de mogelijkheden zijn dan een website of de tourist information.
Van de meeste appartementen die ik in Cairns zie is de locatie niet prettig, zijn de reviews niet goed of vind ik het te duur. De prijzen liggen over het algemeen, om welke reden dan ook, minimaal 25% hoger dan elders. Bij het centrum en de boulevard staan vooral complexen met 150 kamers of meer en daar wil ik zeker niet zitten. Daarnaast wil ik graag een appartement met alles erop en eraan, dan kan ik voordat ik naar Perth vertrek alle kleding nog even fris en fruitig wassen.
Ik bedank Julie nog maar eens extra, want zij is tot nu toe de leukste, vriendelijkste en meest behulpzame gastvrouw die ik tegen ben gekomen. Wellicht heeft dat toch te maken met het feit dat ze van oorsprong uit Nieuw-Zeeland komt :-). Geen vraag is haar teveel en ze neemt echt de tijd om mij de juiste informatie te geven. Ik vind haar een toppertje!
Rond 10.00 uur vertrek ik, onderweg maak ik nog een foto van de weg met de vele palmbomen als je Port Douglas in of uit komt rijden. De brochure van ‘Mossman Gorge’had ik wat beter moeten lezen. Het is een berggebied met regenwouden waar je, eventueel onder begeleiding van een gids, korte en langere wandelingen kan maken en verschillende presentaties bij kan wonen. Er is een lookout, picnic area en een mooie brug over de ‘Mossman River’. Eenmaal daar aangekomen is de weg naar de berg afgesloten met slagbomen. Je kan en mag dus alleen maar naar boven met een shuttlebus van het ‘Mossman Gorge Centre’ en daar moet je uiteraard voor betalen. Je kan alleen maar met een grotere groep de berg op. Daar hoef ik niet eens over na te denken, omdraaien en wegwezen.
Niet getreurd, want naast deze berg ligt iets verderop ‘Mount Molly’ en twee leuke dorpen. Eigenlijk zou ik daar later vandaag pas heen gaan. De route gaat eerst tegen de berg op en dan over de berg heen. Daarna rij ik een stuk het binnenland in richting de plaats Mareeba, maar liefst 417 meter boven zeeniveau. Ook deze route is weer prachtig om te rijden. Het eerste deel gaat vooral de hoogte in en ik krijg weer mooie vergezichten te zien. Er staan zelfs bananenbomen langs de weg waar ik de bananen in kan zien rijpen. Onderweg kan ik op het informatiebord al zien dat de route naar het noorden afgesloten is, de cycloon heeft die weg blijkbaar al onder water gezet.
Daarna volgt een vooral vlak en nat landschap in het gebied ‘Atherton Tablelands’, zij noemen het ook wel de ‘wetlands’. Het lijkt net een moeras, want alle struiken, bomen en planten staan in het water. De weg ligt zeker een meter hoger en er is geen berm, dus hier moet je wel heel goed opletten dat je niet met je wielen naast de weg komt :-).
Mareeba, een dorp zoals zoveel andere dorpen, maar met drie grote verschillen. Vanuit de omgeving van Mareeba vertrekken de meeste ballonvaarten over de ‘Atherton Tablelands’, het dorp staat bekend om zijn jaarlijkse rodeo en 70% van de koffieplantages van Australië bevinden zich in de omgeving van Mareeba. Ze verbouwen maar liefst 42 verschillende soorten koffiebonen en naast koffie maken ze ook likeuren en chocola. Daarnaast vind je hier veel wijn-, noten en fruitplantages. Fruit zoals mango, ananas en bananen en noten zoals de paw paw en cashewnoten. Eindelijk weet ik nu wat er aan die bomen hangt waar ik een tijdje terug al eens een foto van geplaatst had, mango’s dus. De grote weg gaat uiteraard dwars door het dorp heen met links en rechts de winkels. Direct voor de deuren van de winkels zijn natuurlijk weer volop parkeerplaatsen met auto’s, dus er valt helaas weinig leuks te fotograferen. Dan komt er even een ‘baal-momentje’. Als ik een aantal kilometers buiten het dorp aankom bij de koffieplantage waar ze de rondleidingen geven is deze wegens omstandigheden gesloten. Jammer, maar helaas.
Dan rij ik maar door naar Kurunda. Dat is een klein, maar zeer toeristisch dorp. Ze hebben er een kleine Koala Garden, Butterfly Sanctuary en een Bird World. Maar het meest bekend staat het dorp om de ‘Barron Falls’, de ‘Skyrail Rainforest Cableway’ en de ‘Scenic Railway Experience’. Eenmaal daar gearriveerd is meteen duidelijk hoe toeristisch het is, want het wemelt er van de toeristen, de welbekende winkeltjes en de horeca. Ik kom allerlei busjes en bussen tegen die toeristen heen en weer vervoeren tussen de attracties en de dorpen en steden in de omgeving. Ik besluit om maar eens wat informatie op te halen bij de Tourist Information.
De Skyrail is 7,5 km lang, gaat over het regenwoud heen en heeft twee haltes. Bij de eerste halte kan je een stukje van het regenwoud zien en bij de 2de halte kan je de ‘Barron Falls’ zien. Zie de foto van de brochure dat zegt meer dan mij tekst. Inclusief de twee tussenstops zit je met vijf andere mensen 1,5 uur in een gondel. Een retourtje kost 75 dollar p.p. Je kan ook met een historische trein een soortgelijke route afleggen en dat kost je 76 dollar p.p. Ik vind het prijzig en aangezien ik met de auto ook bij de ‘Barron Falls’ kan komen ga ik dat eerst maar eens doen.
Om bij de ‘Barron Falls’ te komen moet ik eerst een eindje door het regenwoud lopen en dat is wel even zweten geblazen met deze temperatuur en de hoge luchtvochtigheid, maar ik ben toch blij dat ik het gedaan heb. Het is, zoals ik al een beetje verwacht had, in dit jaargetijde geen echte waterval. Net als op andere locaties tijdens mijn reis zie ik wel water naar beneden komen, maar zoveel is dat nu ook weer niet. Toevallig stond er in het boek in mijn appartement een foto van de waterval in het regenseizoen. Als je die foto naast de mijne ziet dan weet je precies wat ik bedoel :-).
Terug naar de auto, ander shirtje aan en op naar Cairns. De route van de berg af is geweldig om te rijden met de vele bochten en de snelle dalingen, er is zelfs nog een ‘lookout’ onderweg. Je kan de stad Cairns niet in zijn geheel zien, maar slechts een klein stukje en natuurlijk de zee. Ik ben benieuwd of Julie gelijk heeft en ik rij eerst maar eens richting de stad. De stad heeft een horizontale en verticale indeling en wat ik in de eerste straten zie zijn vooral appartementscomplexen, huizen, winkels, veel kleurrijke bedrijven en ontzettend veel parkeerplaatsen met auto’s. Wat ik helemaal opvallend vind is dat het ziekenhuis, en dat is geen klein ziekenhuis, direct aan het strand staat met daaromheen uiteraard weer volop parkeerplaatsen.
Uiteindelijk parkeer ik de auto maar eens langs de weg en ik loop een stuk heen en weer. Naast het stelletje dat aan het barbecueën is kom ik niet veel mensen tegen. De zee is hier inderdaad niet mooi. Er is geen strand en door het lage water ziet ‘de zee’ er ‘vies en bruin’ uit. Later deze week ga ik terug om te kijken hoe het er dan in het centrum en aan de boulevard zelf uit ziet. Eerst maar eens op naar mijn appartement in Yorkeys Knob en ik zeg, tot morgen!
Of dat gaat gebeuren is nu nog moeilijk in te schatten want in het noordoosten van Queensland is op dit moment een ‘tropische cycloon’ actief. De uitlopers daarvan bereiken vrijdag en zaterdag de oostkust. Ze verwachten dat het morgen 90% van de dag regent en zaterdag 80%. Een goed moment om uit te rusten, bij te slapen en om aan de reisvoorbereidingen voor het westen te beginnen.
Op advies van Julie, de eigenaresse van dit complex, heb ik niet iets in Cairns geboekt. De stad Cairns, schijnt op het centrum en de drukke boulevard na, niet zo hele mooie stad te zijn. Ik ga nu naar Yorkeys Knob. Dat is nog kleiner en rustiger dan Port Douglas, niet ver van Cairns Noord en niet ver van een groot winkelcentrum . Vanuit daar naar Cairns centrum is het ook maar 20 kilometer rijden. Ik had moeite om een geschikt appartement te vinden, dus ik dacht laat ik Julie maar eens vragen. ‘Locals’ weten sowieso beter wat de mogelijkheden zijn dan een website of de tourist information.
Van de meeste appartementen die ik in Cairns zie is de locatie niet prettig, zijn de reviews niet goed of vind ik het te duur. De prijzen liggen over het algemeen, om welke reden dan ook, minimaal 25% hoger dan elders. Bij het centrum en de boulevard staan vooral complexen met 150 kamers of meer en daar wil ik zeker niet zitten. Daarnaast wil ik graag een appartement met alles erop en eraan, dan kan ik voordat ik naar Perth vertrek alle kleding nog even fris en fruitig wassen.
Ik bedank Julie nog maar eens extra, want zij is tot nu toe de leukste, vriendelijkste en meest behulpzame gastvrouw die ik tegen ben gekomen. Wellicht heeft dat toch te maken met het feit dat ze van oorsprong uit Nieuw-Zeeland komt :-). Geen vraag is haar teveel en ze neemt echt de tijd om mij de juiste informatie te geven. Ik vind haar een toppertje!
Rond 10.00 uur vertrek ik, onderweg maak ik nog een foto van de weg met de vele palmbomen als je Port Douglas in of uit komt rijden. De brochure van ‘Mossman Gorge’had ik wat beter moeten lezen. Het is een berggebied met regenwouden waar je, eventueel onder begeleiding van een gids, korte en langere wandelingen kan maken en verschillende presentaties bij kan wonen. Er is een lookout, picnic area en een mooie brug over de ‘Mossman River’. Eenmaal daar aangekomen is de weg naar de berg afgesloten met slagbomen. Je kan en mag dus alleen maar naar boven met een shuttlebus van het ‘Mossman Gorge Centre’ en daar moet je uiteraard voor betalen. Je kan alleen maar met een grotere groep de berg op. Daar hoef ik niet eens over na te denken, omdraaien en wegwezen.
Niet getreurd, want naast deze berg ligt iets verderop ‘Mount Molly’ en twee leuke dorpen. Eigenlijk zou ik daar later vandaag pas heen gaan. De route gaat eerst tegen de berg op en dan over de berg heen. Daarna rij ik een stuk het binnenland in richting de plaats Mareeba, maar liefst 417 meter boven zeeniveau. Ook deze route is weer prachtig om te rijden. Het eerste deel gaat vooral de hoogte in en ik krijg weer mooie vergezichten te zien. Er staan zelfs bananenbomen langs de weg waar ik de bananen in kan zien rijpen. Onderweg kan ik op het informatiebord al zien dat de route naar het noorden afgesloten is, de cycloon heeft die weg blijkbaar al onder water gezet.
Daarna volgt een vooral vlak en nat landschap in het gebied ‘Atherton Tablelands’, zij noemen het ook wel de ‘wetlands’. Het lijkt net een moeras, want alle struiken, bomen en planten staan in het water. De weg ligt zeker een meter hoger en er is geen berm, dus hier moet je wel heel goed opletten dat je niet met je wielen naast de weg komt :-).
Mareeba, een dorp zoals zoveel andere dorpen, maar met drie grote verschillen. Vanuit de omgeving van Mareeba vertrekken de meeste ballonvaarten over de ‘Atherton Tablelands’, het dorp staat bekend om zijn jaarlijkse rodeo en 70% van de koffieplantages van Australië bevinden zich in de omgeving van Mareeba. Ze verbouwen maar liefst 42 verschillende soorten koffiebonen en naast koffie maken ze ook likeuren en chocola. Daarnaast vind je hier veel wijn-, noten en fruitplantages. Fruit zoals mango, ananas en bananen en noten zoals de paw paw en cashewnoten. Eindelijk weet ik nu wat er aan die bomen hangt waar ik een tijdje terug al eens een foto van geplaatst had, mango’s dus. De grote weg gaat uiteraard dwars door het dorp heen met links en rechts de winkels. Direct voor de deuren van de winkels zijn natuurlijk weer volop parkeerplaatsen met auto’s, dus er valt helaas weinig leuks te fotograferen. Dan komt er even een ‘baal-momentje’. Als ik een aantal kilometers buiten het dorp aankom bij de koffieplantage waar ze de rondleidingen geven is deze wegens omstandigheden gesloten. Jammer, maar helaas.
Dan rij ik maar door naar Kurunda. Dat is een klein, maar zeer toeristisch dorp. Ze hebben er een kleine Koala Garden, Butterfly Sanctuary en een Bird World. Maar het meest bekend staat het dorp om de ‘Barron Falls’, de ‘Skyrail Rainforest Cableway’ en de ‘Scenic Railway Experience’. Eenmaal daar gearriveerd is meteen duidelijk hoe toeristisch het is, want het wemelt er van de toeristen, de welbekende winkeltjes en de horeca. Ik kom allerlei busjes en bussen tegen die toeristen heen en weer vervoeren tussen de attracties en de dorpen en steden in de omgeving. Ik besluit om maar eens wat informatie op te halen bij de Tourist Information.
De Skyrail is 7,5 km lang, gaat over het regenwoud heen en heeft twee haltes. Bij de eerste halte kan je een stukje van het regenwoud zien en bij de 2de halte kan je de ‘Barron Falls’ zien. Zie de foto van de brochure dat zegt meer dan mij tekst. Inclusief de twee tussenstops zit je met vijf andere mensen 1,5 uur in een gondel. Een retourtje kost 75 dollar p.p. Je kan ook met een historische trein een soortgelijke route afleggen en dat kost je 76 dollar p.p. Ik vind het prijzig en aangezien ik met de auto ook bij de ‘Barron Falls’ kan komen ga ik dat eerst maar eens doen.
Om bij de ‘Barron Falls’ te komen moet ik eerst een eindje door het regenwoud lopen en dat is wel even zweten geblazen met deze temperatuur en de hoge luchtvochtigheid, maar ik ben toch blij dat ik het gedaan heb. Het is, zoals ik al een beetje verwacht had, in dit jaargetijde geen echte waterval. Net als op andere locaties tijdens mijn reis zie ik wel water naar beneden komen, maar zoveel is dat nu ook weer niet. Toevallig stond er in het boek in mijn appartement een foto van de waterval in het regenseizoen. Als je die foto naast de mijne ziet dan weet je precies wat ik bedoel :-).
Terug naar de auto, ander shirtje aan en op naar Cairns. De route van de berg af is geweldig om te rijden met de vele bochten en de snelle dalingen, er is zelfs nog een ‘lookout’ onderweg. Je kan de stad Cairns niet in zijn geheel zien, maar slechts een klein stukje en natuurlijk de zee. Ik ben benieuwd of Julie gelijk heeft en ik rij eerst maar eens richting de stad. De stad heeft een horizontale en verticale indeling en wat ik in de eerste straten zie zijn vooral appartementscomplexen, huizen, winkels, veel kleurrijke bedrijven en ontzettend veel parkeerplaatsen met auto’s. Wat ik helemaal opvallend vind is dat het ziekenhuis, en dat is geen klein ziekenhuis, direct aan het strand staat met daaromheen uiteraard weer volop parkeerplaatsen.
Uiteindelijk parkeer ik de auto maar eens langs de weg en ik loop een stuk heen en weer. Naast het stelletje dat aan het barbecueën is kom ik niet veel mensen tegen. De zee is hier inderdaad niet mooi. Er is geen strand en door het lage water ziet ‘de zee’ er ‘vies en bruin’ uit. Later deze week ga ik terug om te kijken hoe het er dan in het centrum en aan de boulevard zelf uit ziet. Eerst maar eens op naar mijn appartement in Yorkeys Knob en ik zeg, tot morgen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
