DAG 56: Di 27 Dec ’16 Sydney
Door: Raymond
Blijf op de hoogte en volg Raymond
27 December 2016 | Australië, Sydney
Wat heb ik een leuke avond gehad en ook nog eens goed geslapen, ondanks dat de dag van vandaag minder positief begint. Negen weken lang is het perfect gegaan, maar de ontsteking aan mijn linkervoet is ondanks het zalven en minder lopen toch groter en iets pijnlijker geworden.
Blijkbaar was het vele aantal kilometers wandelen in Christchurch toch iets teveel van het goede en heb ik mijzelf weer eens overbelast. Ach ja, een mens is nooit uitgeleerd denk ik dan maar :-).
Tegelijkertijd zijn dit wel van die momenten waarop ik mijn idioot functionerende lijf wel kan vervloeken. Tja, het is niet anders en naast het zalven dan toch maar ontstekingsremmers innemen.
Of ik het nu leuk vind of niet, ik zal mijn plannen van vandaag toch echt aan moeten passen om erger te voorkomen.
Vanmorgen is dan een goed moment om wat tekst weg te typen, foto’s uit te zoeken, uitgebreid te ontbijten, wat tv te kijken en in de lobby van het hotel op de relaxte bank onderuit te zakken met een krantje erbij. Tussen de krantjes lezen door kan ik meteen eens kijken wie er nog meer in dit hotel ‘huizen’ :-) en dat zijn vooral Aziatische mensen. Daarna loop ik naar de overkant voor een echte cappuccino en ga ik net als de ‘locals’ op één van de bankjes bij de fontein zitten, mensen kijken en binnen een paar minuten heb ik een praatje met een ouder ‘heertje’ die ik al vaker heb zien zitten.
Wat ik nog niet verteld heb maar wel erg opvalt, zijn het grote aantal zwervers en (drugs)verslaafden die je op allerlei plaatsen in de stad tegenkom. De vorige keer zagen we ook weleens zwervers of (drugs)verslaafden, maar zeker niet zoveel als nu. Op allerlei plekken in de stad zie je ze zitten, lopen, liggen slapen of vragen ze je opdringerig om kleingeld of sigaretten. Sommigen zijn behoorlijk schreeuwerig of zelfs agressief als ze ergens weggestuurd worden of wanneer ik of iemand anders ze niets geven. Soms krijg je zomaar een kanonnade aan scheldwoorden achter je aan als je doorloopt. Oogcontact vermijden, net doen alsof je ze niet ziet en doorlopen is het verstandigst om te doen.
In Potts Point, de wijk waar mijn hotel staat, struinen ze ook dagelijks rond. De ene keer kom ik er vijf tegen, maar het kunnen er ook zomaar vijftien zijn. Het voelt niet altijd even prettig, zeker niet als ik er s ’avonds loop en zij onder invloed van drank en/of drugs zijn. Soms steek ik toch maar even over naar de overkant van de straat en als ik van Oxford Street kom neem ik altijd een taxi terug.
Het oudere heertje, die naast mij op de bank zit, vertelt dat het in Australië niet zo goed gaat. De politici ruziën en bezuinigen vooral, huizenprijzen zijn tot belachelijke hoogtes gestegen, het leven is op allerlei gebied duurder geworden en wordt begin 2017 nog duurder door allerlei prijsstijgingen. En terwijl veel zaken juist duurder zijn geworden, hebben ze de pensioenen en de uitkeringen juist verlaagd. Australië heeft een hoge werkloosheid en er zijn veel bezuinigingen doorgevoerd in de sociale sector. Dat zijn van die dingen die ik als buitenlander niet weet, maar daardoor kan ik wel beter begrijpen dat je bv. meer zwervers en drugsverslaafden ziet. Door bezuinigingen bij de politie is er minder mankracht, terwijl de problemen en de criminaliteit juist groter zijn geworden. Eigenlijk is het gewoon een vicieuze cirkel en lopen ze een beetje achter de feiten aan. Dat verklaart wellicht ook waarom de mensen hier ‘stugger’ en minder vriendelijk zijn dan in Nieuw-Zeeland. Wat is dit oudere heertje een bijdehand mannetje en leuke babbelaar op zijn leeftijd.
Ik ga terug naar het hotel. Voor 11.30 moet ik namelijk in de bus zitten, anders is mijn kaartje niet meer geldig. Een goed moment om gewoon nog een keer de route van 90 minuten mee te rijden en daarna stap ik bij het Centraal Station uit. De bus zit vandaag echt propvol, het eerste deel van de rit kan ik niet eens boven en buiten zitten, maar gelukkig stappen veel mensen bij het Opera House uit.
Bij het Centraal Station wil ik informatie ophalen over trein- en busreizen naar Brisbane en andere steden, maar helaas. De servicemedewerker van de treinmaatschappij denkt waarschijnlijk ‘daar heb je weer zo irritante toerist’ :-), doet weinig moeite en verwijst mij meteen door naar internet of naar de treinapp, zij hebben helemaal geen folders meer. Hetzelfde bij de ‘Greyhound’ bussen. Die dame is nog wel zo vriendelijk om een tijdschema voor mij uit te printen, maar verder verloopt ook alles via internet.
Het grappige vind ik wel dat zij hetzelfde ‘riedeltje afdraait’ als de touroperators doen. Ze adviseert mij nl. wel om vandaag nog te boeken. Tot en met 5 januari is er volgens haar al veel gereserveerd en de bussen zijn in die periode altijd volgeboekt. Ja ja natuurlijk, maar dat ga ik toch niet doen :-). Er zijn meerdere opties om te reizen als met een trein of bus. Met de informatie van de afgelopen dagen is mij wel duidelijk dat ik in Australië echt niet zonder internet en/of Smartphone apps kan. Daarna loop ik het winkelcentrum vlakbij het station in. Als ik de massa mensen c.q. koopjesjagers zie, draai ik mij heel snel weer om. Ik moet er niet aan denken om daar tussen te lopen en ga liever in het park zitten. Andere schoenen en een Vodafone winkel vinden komt later deze week wel. Ik loop het Hyde Park in, zoek een bankje in de schaduw op en heb wat leesvoer meegenomen.
Daarna ga ik even kijken in het winkelcentrum waar ook de ingang van de Skytower is. En het is bijna niet te geloven, maar daar hebben ze gratis wifi. Ik moet mij weliswaar eerst met naam en emailadres aanmelden, maar ik heb een anoniem ‘wereldreis’ Gmailadres aangemaakt, dus geen probleem. Als ik mij namelijk eenmaal aangemeld heb met een emailadres krijg ik allerlei reclame en andere spam toegestuurd. En met dit Gmail adres heb ik daar zelf in ieder geval geen last van :-). Eindelijk kan ik weer eens appen en e-mails lezen en ondanks dat het in Nederland nacht is, stuur ik toch wat appjes terug. Ik hoop dat jullie er niet wakker van zijn geworden :-).
Daarna terug naar het Hyde Park treinstation om een Opal-chipkaart te regelen. De kaart is geldig voor reizen met de trein, bus, ferry en de lightrail. Tot slot kan je er zelfs mee naar bekende ‘highlights’ zoals de Blue Mountains, het strand etc. De kaart is gratis en het is een prachtig systeem, want naast dat het vele procenten goedkoper is dan losse kaartjes heeft het nog meer voordelen. Per dag hoef je, hoe vaak je ook reist, nooit meer dan 15 dollar te betalen, per week nooit meer dan 60 dollar en op zondag nooit meer dan 2,50 dollar. Buiten de spits krijg je zelfs 30% korting en na 8 betaalde reizen is het ook een spaarsysteem voor kortingen bij allerlei bedrijven of attracties. Tot slot zijn er vier soorten kaarten. Ik heb een ‘Adult kaart’, maar er is ook een goedkopere ‘child’, ‘student’ of ‘Senior’ kaart.
Ik maak nog even een tussenstop bij mijn favoriete plekje ‘Circular Quay’ en daarna terug naar mijn buurtje. Wat eten bij een van de 100 kleinere restaurantjes in mijn buurt, terug naar het hotel om al typend nog wat uit te rusten en later in de avond op naar Oxford Street.
Blijkbaar was het vele aantal kilometers wandelen in Christchurch toch iets teveel van het goede en heb ik mijzelf weer eens overbelast. Ach ja, een mens is nooit uitgeleerd denk ik dan maar :-).
Tegelijkertijd zijn dit wel van die momenten waarop ik mijn idioot functionerende lijf wel kan vervloeken. Tja, het is niet anders en naast het zalven dan toch maar ontstekingsremmers innemen.
Of ik het nu leuk vind of niet, ik zal mijn plannen van vandaag toch echt aan moeten passen om erger te voorkomen.
Vanmorgen is dan een goed moment om wat tekst weg te typen, foto’s uit te zoeken, uitgebreid te ontbijten, wat tv te kijken en in de lobby van het hotel op de relaxte bank onderuit te zakken met een krantje erbij. Tussen de krantjes lezen door kan ik meteen eens kijken wie er nog meer in dit hotel ‘huizen’ :-) en dat zijn vooral Aziatische mensen. Daarna loop ik naar de overkant voor een echte cappuccino en ga ik net als de ‘locals’ op één van de bankjes bij de fontein zitten, mensen kijken en binnen een paar minuten heb ik een praatje met een ouder ‘heertje’ die ik al vaker heb zien zitten.
Wat ik nog niet verteld heb maar wel erg opvalt, zijn het grote aantal zwervers en (drugs)verslaafden die je op allerlei plaatsen in de stad tegenkom. De vorige keer zagen we ook weleens zwervers of (drugs)verslaafden, maar zeker niet zoveel als nu. Op allerlei plekken in de stad zie je ze zitten, lopen, liggen slapen of vragen ze je opdringerig om kleingeld of sigaretten. Sommigen zijn behoorlijk schreeuwerig of zelfs agressief als ze ergens weggestuurd worden of wanneer ik of iemand anders ze niets geven. Soms krijg je zomaar een kanonnade aan scheldwoorden achter je aan als je doorloopt. Oogcontact vermijden, net doen alsof je ze niet ziet en doorlopen is het verstandigst om te doen.
In Potts Point, de wijk waar mijn hotel staat, struinen ze ook dagelijks rond. De ene keer kom ik er vijf tegen, maar het kunnen er ook zomaar vijftien zijn. Het voelt niet altijd even prettig, zeker niet als ik er s ’avonds loop en zij onder invloed van drank en/of drugs zijn. Soms steek ik toch maar even over naar de overkant van de straat en als ik van Oxford Street kom neem ik altijd een taxi terug.
Het oudere heertje, die naast mij op de bank zit, vertelt dat het in Australië niet zo goed gaat. De politici ruziën en bezuinigen vooral, huizenprijzen zijn tot belachelijke hoogtes gestegen, het leven is op allerlei gebied duurder geworden en wordt begin 2017 nog duurder door allerlei prijsstijgingen. En terwijl veel zaken juist duurder zijn geworden, hebben ze de pensioenen en de uitkeringen juist verlaagd. Australië heeft een hoge werkloosheid en er zijn veel bezuinigingen doorgevoerd in de sociale sector. Dat zijn van die dingen die ik als buitenlander niet weet, maar daardoor kan ik wel beter begrijpen dat je bv. meer zwervers en drugsverslaafden ziet. Door bezuinigingen bij de politie is er minder mankracht, terwijl de problemen en de criminaliteit juist groter zijn geworden. Eigenlijk is het gewoon een vicieuze cirkel en lopen ze een beetje achter de feiten aan. Dat verklaart wellicht ook waarom de mensen hier ‘stugger’ en minder vriendelijk zijn dan in Nieuw-Zeeland. Wat is dit oudere heertje een bijdehand mannetje en leuke babbelaar op zijn leeftijd.
Ik ga terug naar het hotel. Voor 11.30 moet ik namelijk in de bus zitten, anders is mijn kaartje niet meer geldig. Een goed moment om gewoon nog een keer de route van 90 minuten mee te rijden en daarna stap ik bij het Centraal Station uit. De bus zit vandaag echt propvol, het eerste deel van de rit kan ik niet eens boven en buiten zitten, maar gelukkig stappen veel mensen bij het Opera House uit.
Bij het Centraal Station wil ik informatie ophalen over trein- en busreizen naar Brisbane en andere steden, maar helaas. De servicemedewerker van de treinmaatschappij denkt waarschijnlijk ‘daar heb je weer zo irritante toerist’ :-), doet weinig moeite en verwijst mij meteen door naar internet of naar de treinapp, zij hebben helemaal geen folders meer. Hetzelfde bij de ‘Greyhound’ bussen. Die dame is nog wel zo vriendelijk om een tijdschema voor mij uit te printen, maar verder verloopt ook alles via internet.
Het grappige vind ik wel dat zij hetzelfde ‘riedeltje afdraait’ als de touroperators doen. Ze adviseert mij nl. wel om vandaag nog te boeken. Tot en met 5 januari is er volgens haar al veel gereserveerd en de bussen zijn in die periode altijd volgeboekt. Ja ja natuurlijk, maar dat ga ik toch niet doen :-). Er zijn meerdere opties om te reizen als met een trein of bus. Met de informatie van de afgelopen dagen is mij wel duidelijk dat ik in Australië echt niet zonder internet en/of Smartphone apps kan. Daarna loop ik het winkelcentrum vlakbij het station in. Als ik de massa mensen c.q. koopjesjagers zie, draai ik mij heel snel weer om. Ik moet er niet aan denken om daar tussen te lopen en ga liever in het park zitten. Andere schoenen en een Vodafone winkel vinden komt later deze week wel. Ik loop het Hyde Park in, zoek een bankje in de schaduw op en heb wat leesvoer meegenomen.
Daarna ga ik even kijken in het winkelcentrum waar ook de ingang van de Skytower is. En het is bijna niet te geloven, maar daar hebben ze gratis wifi. Ik moet mij weliswaar eerst met naam en emailadres aanmelden, maar ik heb een anoniem ‘wereldreis’ Gmailadres aangemaakt, dus geen probleem. Als ik mij namelijk eenmaal aangemeld heb met een emailadres krijg ik allerlei reclame en andere spam toegestuurd. En met dit Gmail adres heb ik daar zelf in ieder geval geen last van :-). Eindelijk kan ik weer eens appen en e-mails lezen en ondanks dat het in Nederland nacht is, stuur ik toch wat appjes terug. Ik hoop dat jullie er niet wakker van zijn geworden :-).
Daarna terug naar het Hyde Park treinstation om een Opal-chipkaart te regelen. De kaart is geldig voor reizen met de trein, bus, ferry en de lightrail. Tot slot kan je er zelfs mee naar bekende ‘highlights’ zoals de Blue Mountains, het strand etc. De kaart is gratis en het is een prachtig systeem, want naast dat het vele procenten goedkoper is dan losse kaartjes heeft het nog meer voordelen. Per dag hoef je, hoe vaak je ook reist, nooit meer dan 15 dollar te betalen, per week nooit meer dan 60 dollar en op zondag nooit meer dan 2,50 dollar. Buiten de spits krijg je zelfs 30% korting en na 8 betaalde reizen is het ook een spaarsysteem voor kortingen bij allerlei bedrijven of attracties. Tot slot zijn er vier soorten kaarten. Ik heb een ‘Adult kaart’, maar er is ook een goedkopere ‘child’, ‘student’ of ‘Senior’ kaart.
Ik maak nog even een tussenstop bij mijn favoriete plekje ‘Circular Quay’ en daarna terug naar mijn buurtje. Wat eten bij een van de 100 kleinere restaurantjes in mijn buurt, terug naar het hotel om al typend nog wat uit te rusten en later in de avond op naar Oxford Street.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
