DAG 139: Ma 20 Maart ’17 Monkey Mia

Wat mij vanmorgen heel vroeg in de ochtend gebeurde, dat gebeurt mij maar zelden. Ik ben vroeg wakker, kan niet meer slapen en ga maar even op het balkon zitten. Ik heb natuurlijk een supermooi en fantastisch uitzicht op de zee, maar dat is niet het enige wat ik vanochtend zie. Ik zie maar liefst zes dolfijnen vlak langs het strand aan mij voorbij zwemmen. Wow zeg, daar word ik zelfs stil van op de vroege ochtend, dit is echt een kippenvelmoment. Zoiets intens moois in de rust van de ochtend en de kalmte van het water vind ik wel heel erg bijzonder om te zien. Een leuk voorproefje op hetgeen straks komen gaat.

Om 7.30am loop ik naar het strand en daar kom ik zelfs twee emau’s tegen. Ik denk eerst ik zie niet goed of ik heb gisteravond teveel gedronken, maar het zijn toch echt emau’s ha haha. Monkey Mia ligt direct naast de toegang van het Francois Peron National Park, dus ik denk dat ze verdwaald zijn. In dit National Park kan je alleen maar komen met een 4WD auto. Het schijnt er erg mooi te zijn, maar ik ben al zeer tevreden met wat ik nu allemaal te zien krijg.

Al 40 jaar lang komen er dolfijnen naar de kust en het strand van Monkey Mia toe zwemmen. Sinds 1968 zijn rangers begonnen om allerlei gegevens te verzamelen om het leven van een dolfijn te volgen, te leren kennen en te verbeteren. Al die gegevens houden ze dagelijks bij zoals je op de foto kan zien. Inmiddels zijn er allerlei databases gevuld met belangrijke gegevens over de dolfijnen. Het is een te lang verhaal om helemaal te vertellen, maar ik probeer in het kort het ochtendritueel te beschrijven.
Voor 9 dollar kan je via de ingang van het nationaal park naar het strand lopen om bij dit moment aanwezig te zijn. Iedereen moet wachten op de houten veranda waar je eerst tekst en uitleg krijgt over wat wel en niet mag. Je mag de dolfijnen in ieder geval niet aanraken of achterna gaan en als je op de camping verblijft mag je niet zwemmen, snorkelen of kajakken in het gebied waar de dolfijnen naar het strand komen. Dat gebied is ook met boeien beschermt.

Na de uitleg over het hoe en wat loop je in een lange rij naast elkaar naar het strand. De dolfijnen komen dan langs zwemmen en rollen op hun zij zodat zij ons kunnen zien. Als ze daaraan gewend zijn loop je in diezelfde lange rij tot aan je enkels in het water en dan komen de dolfijnen dichterbij. De rangers weten nooit hoeveel dolfijnen er precies komen, dus als je pech hebt is het er maar één, maar het zijn er ook al eens een keer 26 geweest en dan heb je heel veel mazzel.
De dolfijnen hebben een naam en de rangers weten ook precies wie wie is. Eenmaal in het water zijn er altijd net zoveel rangers of vrijwilligers als er dolfijnen zijn. Bij iedere dolfijn staat één persoon en die zoekt drie verschillende mensen uit het publiek uit die een vis aan de dolfijn mogen geven. Dat gebeurd allemaal tegelijkertijd en als de vis op is laten ze dat aan de dolfijnen zien d.m.v. de emmer omgekeerd in het water te houden. Alle mensen moeten daarna het water uit en dan zie je de dolfijnen de zee in verdwijnen. In de tussentijd houden andere mensen achter ons de pelikanen bezig met visjes, want anders verstoren zij steeds het proces met de dolfijnen.

Dolfijnen moeten zoveel mogelijk in hun natuurlijke omgeving opgroeien. Om die reden krijgen alleen de vrouwtjes om 7.45am drie of vier vissen, waarna ze vervolgens weer de zee op en in gaan om voor hun jongen te zorgen en op ‘jacht’ te gaan naar vis, want ze eten maar liefst 12 kg per dag. In de loop van de ochtend komen sommige of andere dolfijnen nog weleens terug naar de kust en dan krijgen ze nog maximaal twee keer wat extra vis. Dat kan tot 12 uur en daarna zijn ze op zichzelf aangewezen. Tja, dat het helemaal fantastisch is om dat te zien en bij te kunnen wonen hoef ik natuurlijk niet te vertellen dat spreekt voor zich, net zoals de foto’s en de filmpjes.

Na het geweldige begin van de dag ga ik terug naar de kamer om te eten en te douchen. Het groepje Nederlanders gaat vandaag met een catamaran de zee op, maar daar vind ik niets aan c.q. daar word ik zeeziek van. Een van de jongens wil ook niet mee en die gaat met mij naar Denham en naar het Ocean Park waar ze ieder uur een ‘Shark Feeding’ doen.
Maar eerst gaan we het dorp in om wat boodschappen voor een aantal mensen te doen en er is geld ingezameld voor de drank van vanavond. Dat is in het dorp aanzienlijk goedkoper dan op het Holiday Park zelf en aangezien ik een koelkast op mijn kamer heb, kan het daar mooi koud in blijven ha haha. Natuurlijk drinken wij eerst een bakkie koffie in het dorp en rijden we daarna richting het Ocean Park. Onderweg loopt er heel rustig en arrogant zomaar een emau de weg op en voor de auto langs. Dat gebeurd hier regelmatig en dan is het maar te hopen dat iedereen op tijd kan stoppen zoals ik dat nu kan doen.

Het Ocean Park is echt supergaaf en de haaien natuurlijk helemaal. Ze heeft zoveel over ze verteld, maar ik heb vandaag gewoon geen zin om dat allemaal voor jullie te typen :-). De foto’s spreken voor zich denk ik dan maar. En als je meer over haaien wilt weten dan google je maar ha haha. Op de weg terug gaan we natuurlijk langs de ‘Little Lagoon’ om daar te zwemmen. Ongelooflijk hoe ontzettend helder dat water is en hoe je een schildpad en de grote ‘rays’ kunt zien zwemmen. Het is te mooi om hier geen duik in te nemen als je er toch bent.
Later in de middag gaan we terug naar het Holiday Park, eerst de drank in de koelkast, douchen, omkleden en daarna in de strandstoelen wachten tot de anderen terug van de zee komen. Dat het weer een gezellige avond is geworden hoef ik vast en zeker niet uit te leggen hihi :-). Tot morgen :-).