DAG 142: Do 23 Maart ’17 Carnarvon - Kalbarri
Door: Raymond
Blijf op de hoogte en volg Raymond
23 Maart 2017 | Australië, Kalbarri
Goodmorning world, een hele zonnige goedemorgen gewenst vanuit mijn chalet in Carnarvon :-). Ik heb de reisgidsen nog maar eens goed bestudeerd en de knoop definitief doorgehakt. Ik kan wel naar het noorden rijden, maar Coral Bay is maar een klein dorp met 2500 inwoners. Het dorp is vooral gericht op de visserij (garnalen) en de watersport en specifiek op snorkelen en duiken naar het reef. Dat zal ongetwijfeld supermooi zijn, maar voor mij geen reden om daarvoor helemaal naar Coral Bay te rijden. Als ik nou walvissen zou kunnen zien, dan zou ik meteen gaan ha haha. Maar helaas daarvoor zit ik toch echt in het verkeerde seizoen.
Exmouth, dat 359 km verder naar het noorden ligt telt ook maar 2700 inwoners. Dat dorp heeft naast de vele watersportmogelijkheden en een prachtig reef ook nog het Cape Range National Park. Ik zal dus ongetwijfeld iets moois mislopen, maar dat is dan maar zo. In plaats daarvan ga ik wel een stukje van een ander National Park zien, namelijk het Kalbarri National Park en de Kalbarri Coastal Cliffs. Vandaag ga ik namelijk alsnog naar Kalbarri toe. Eigenlijk wilde ik dat al doen op weg van Cervantes naar Geraldton, maar die omweg was qua tijd en kilometers op dat moment te veel van het goede. Nu kan ik dat alsnog doen met een extra overnachting op weg naar Cervantes.
Vanuit Carnarvon zou het nu nog 862 km rijden zijn naar Port Hedland en daarna 610 km naar Broome en dat zou in vier dagen moeten gebeuren, omdat je op het 2de deel van de route niet kan overnachten. Dat kan wel, maar dan moet ik een nacht in de auto slapen en dat lijkt mij niet echt comfortabel :-). Vervolgens ben je ‘gesloopt’ als je uiteindelijk in Broome bent, terwijl er onderweg niet veel meer te zien is als veel kale en vlakke landschappen en het ‘Eighty Mile Beach’. Tja, of ik nu 8 kilometer strand zie of 80 kilometer strand, volgens mij maakt dat ook niet zoveel uit?
Wat West-Australië betreft had ik mij daar nog beter in moeten verdiepen, maar mijn reisbureau heeft op dit vlak ook steken laten vallen. Het is leuk om allerlei aansluitende vluchten en evt. een camper te boeken, maar dat is voor mij minder belangrijk dan hetgeen ik onderweg te zien krijg. Wetende dat ik ook nog eens 1000 euro of meer kwijt zou zijn geweest aan een ‘one way fee’ voor een camper versterkt mijn vermoeden dat mijn ‘travelspecialist’ geen idee heeft hoe het in West-Australië daadwerkelijk is.
Ik vermoed dat zij hier zelf nog niet geweest is, want anders had ze mij wel meer informatie verstrekt dan dat ze nu gedaan heeft. Een klant hoort 99% te weten wat hem of haar te wachten staat, zodat iemand op basis daarvan zijn of haar eigen keuzes kan maken. Daarnaast verbaasd het me dat ze mij totaal niet geïnformeerd heeft over de zuidkust van West-Australië, terwijl juist dat deel zo ontzettend mooi is.
Met de kennis van nu zou ik de reis opgeknipt hebben in twee delen. Ik zou het zuidelijke deel op bijna dezelfde manier doen zoals ik het nu gedaan heb. Alleen zou ik nog verder ten oosten van Albany zijn gaan kijken en ook de stad Esperance bezocht hebben. Voor het noordelijke deel zou ik absoluut een 4WD voertuig huren, want daarmee kan je op alle plekken komen die juist zo de moeite waard zijn om te bezichtigen. Ikzelf zou een 4WD jeep huren, maar geen auto en zeker geen camper. Ik zou dan overnachten op Holiday Parken, op legale 24-uur of 72-uur plaatsen in de natuur of in een motel. Wil je dan toch per se Broome bezoeken, dan kan je beter een retourvlucht boeken. Daarmee bespaar je je veel kosten en veel saaie kilometers. Zo zie je maar weer, een mens is nooit uitgeleerd.
Voordat ik vandaag richting Kalbarri ga, ga ik eerst naar het ‘Carnarvon Space and Technolgy Museum’. Het museum is in 2012 officieel geopend door Apollo 11 astronaut Buzz Aldrin. Het museum is trots op de rol die zij gespeeld hebben als trackingstation voor de NASA tijdens de bemande spaceshuttle vluchten in de jaren 60 en 70. Het OTC, zoals ze het hier noemen, heeft bv. de eerste stappen van Neil Armstrong live uitgezonden naar diverse televisiestations in o.a. Perth. Ik kan er nog veel en veel meer over vertellen, maar dat gaat een boekwerk worden dus dat ga ik niet doen. Het leuke is dat ze een capsule van een raket in het museum hebben staan. Als je wil kan je een 7,5 minuut durende vlucht meemaken zoals zij het meemaken tijdens het aftellen en daarna. Je komt in precies dezelfde houding te liggen als de astronauten, namelijk op je rug en met je onderbenen op een verhoging. De drie astronauten lagen maar liefst acht dagen zo naast elkaar voordat ze op hun plek van bestemming waren. Ongelooflijk, hoe hou je zoiets in godsnaam vol? Ik zou helemaal gek worden in zo kleine ruimte en dan zo lange tijd. Ik heb ook nooit geweten dat zo enorm grote raket, maar zo kleine capsule heeft waar de bemanning in zit.
De apparatuur staat er nog precies zo, zoals ze het in de jaren 60 gebouwd hebben. Daarnaast hebben ze ontzettend veel beeldmateriaal dat ze tonen in de vorm van foto’s, video’s, krantenknipsels etc. Buiten staat de vrachtwagen van de NASA en natuurlijk de enorme schotels waar je op mag als je dat wilt. Ik heb me nooit echt verdiept in hetgeen de NASA allemaal doet, maar ik ben zeer onder de indruk van dit bezoek. Een hele bijzondere ervaring en wat een mooi en leerzaam museum, zowel voor kinderen als volwassenen. Echt een aanrader om naar toe te gaan.
Dan is het tijd om de 455 kilometers naar Kalbarri te gaan rijden. Jullie weten inmiddels al hoe saai deze route is op enkele heuvels na. Deze keer rij ik maar eens een heuvel op om wat foto’s en een filmpje te maken. Als je goed kijkt op de foto’s kan je nog net de weg door het landschap zien lopen. Zoals je ziet, er valt weinig te zien op een paar geiten na die ik kort daarna opeens zie lopen :-). Dan volgt de hele lange weg naar Kalbarri. Vijfendertig kilometer voor Kalbarri kan ik de afslag nemen naar de lookouts ‘Hawks Head’ en ‘Ross Graham’. Tja, wat kan ik nog zeggen als je de foto’s ziet, wat een adembenemend mooie natuur en omgeving.
Als het hier geregend heeft en de Murchison River zich vult met al dat water dat overal de bergen uit komt dan weet je helemaal niet wat je ziet volgens mij. En alsof dit allemaal nog niet mooi genoeg is zijn ze op dit moment een skywalk aan het bouwen, die moet voor het zomerseizoen klaar zijn. Maar met het idee dat het hier in de zomermaanden 50 graden heet kan worden, denk ik niet dat je mij hier een afstand zou zien lopen van meerdere kilometers, want dat is wat je hier wel moet als je alles wilt zien wat er te zien is.
Tot slot op naar Kalbarri en opnieuw heb ik een leuk maar gedateerd motel gescoord ha haha. Australiërs houden blijkbaar wel van nostalgie op het gebied van accommodaties. Maar zoals ik al vaker heb gezegd, het bed is prima, de kamer is schoon en netjes, dus prima om een nacht in te vertoeven. En zoals je op de foto ziet heb ik alweer een privé zwembad en dat is een groot voordeel van het laagseizoen :-). Ik hoef dus niet eens te vertellen wat ik gedaan heb. Tot morgen!
Exmouth, dat 359 km verder naar het noorden ligt telt ook maar 2700 inwoners. Dat dorp heeft naast de vele watersportmogelijkheden en een prachtig reef ook nog het Cape Range National Park. Ik zal dus ongetwijfeld iets moois mislopen, maar dat is dan maar zo. In plaats daarvan ga ik wel een stukje van een ander National Park zien, namelijk het Kalbarri National Park en de Kalbarri Coastal Cliffs. Vandaag ga ik namelijk alsnog naar Kalbarri toe. Eigenlijk wilde ik dat al doen op weg van Cervantes naar Geraldton, maar die omweg was qua tijd en kilometers op dat moment te veel van het goede. Nu kan ik dat alsnog doen met een extra overnachting op weg naar Cervantes.
Vanuit Carnarvon zou het nu nog 862 km rijden zijn naar Port Hedland en daarna 610 km naar Broome en dat zou in vier dagen moeten gebeuren, omdat je op het 2de deel van de route niet kan overnachten. Dat kan wel, maar dan moet ik een nacht in de auto slapen en dat lijkt mij niet echt comfortabel :-). Vervolgens ben je ‘gesloopt’ als je uiteindelijk in Broome bent, terwijl er onderweg niet veel meer te zien is als veel kale en vlakke landschappen en het ‘Eighty Mile Beach’. Tja, of ik nu 8 kilometer strand zie of 80 kilometer strand, volgens mij maakt dat ook niet zoveel uit?
Wat West-Australië betreft had ik mij daar nog beter in moeten verdiepen, maar mijn reisbureau heeft op dit vlak ook steken laten vallen. Het is leuk om allerlei aansluitende vluchten en evt. een camper te boeken, maar dat is voor mij minder belangrijk dan hetgeen ik onderweg te zien krijg. Wetende dat ik ook nog eens 1000 euro of meer kwijt zou zijn geweest aan een ‘one way fee’ voor een camper versterkt mijn vermoeden dat mijn ‘travelspecialist’ geen idee heeft hoe het in West-Australië daadwerkelijk is.
Ik vermoed dat zij hier zelf nog niet geweest is, want anders had ze mij wel meer informatie verstrekt dan dat ze nu gedaan heeft. Een klant hoort 99% te weten wat hem of haar te wachten staat, zodat iemand op basis daarvan zijn of haar eigen keuzes kan maken. Daarnaast verbaasd het me dat ze mij totaal niet geïnformeerd heeft over de zuidkust van West-Australië, terwijl juist dat deel zo ontzettend mooi is.
Met de kennis van nu zou ik de reis opgeknipt hebben in twee delen. Ik zou het zuidelijke deel op bijna dezelfde manier doen zoals ik het nu gedaan heb. Alleen zou ik nog verder ten oosten van Albany zijn gaan kijken en ook de stad Esperance bezocht hebben. Voor het noordelijke deel zou ik absoluut een 4WD voertuig huren, want daarmee kan je op alle plekken komen die juist zo de moeite waard zijn om te bezichtigen. Ikzelf zou een 4WD jeep huren, maar geen auto en zeker geen camper. Ik zou dan overnachten op Holiday Parken, op legale 24-uur of 72-uur plaatsen in de natuur of in een motel. Wil je dan toch per se Broome bezoeken, dan kan je beter een retourvlucht boeken. Daarmee bespaar je je veel kosten en veel saaie kilometers. Zo zie je maar weer, een mens is nooit uitgeleerd.
Voordat ik vandaag richting Kalbarri ga, ga ik eerst naar het ‘Carnarvon Space and Technolgy Museum’. Het museum is in 2012 officieel geopend door Apollo 11 astronaut Buzz Aldrin. Het museum is trots op de rol die zij gespeeld hebben als trackingstation voor de NASA tijdens de bemande spaceshuttle vluchten in de jaren 60 en 70. Het OTC, zoals ze het hier noemen, heeft bv. de eerste stappen van Neil Armstrong live uitgezonden naar diverse televisiestations in o.a. Perth. Ik kan er nog veel en veel meer over vertellen, maar dat gaat een boekwerk worden dus dat ga ik niet doen. Het leuke is dat ze een capsule van een raket in het museum hebben staan. Als je wil kan je een 7,5 minuut durende vlucht meemaken zoals zij het meemaken tijdens het aftellen en daarna. Je komt in precies dezelfde houding te liggen als de astronauten, namelijk op je rug en met je onderbenen op een verhoging. De drie astronauten lagen maar liefst acht dagen zo naast elkaar voordat ze op hun plek van bestemming waren. Ongelooflijk, hoe hou je zoiets in godsnaam vol? Ik zou helemaal gek worden in zo kleine ruimte en dan zo lange tijd. Ik heb ook nooit geweten dat zo enorm grote raket, maar zo kleine capsule heeft waar de bemanning in zit.
De apparatuur staat er nog precies zo, zoals ze het in de jaren 60 gebouwd hebben. Daarnaast hebben ze ontzettend veel beeldmateriaal dat ze tonen in de vorm van foto’s, video’s, krantenknipsels etc. Buiten staat de vrachtwagen van de NASA en natuurlijk de enorme schotels waar je op mag als je dat wilt. Ik heb me nooit echt verdiept in hetgeen de NASA allemaal doet, maar ik ben zeer onder de indruk van dit bezoek. Een hele bijzondere ervaring en wat een mooi en leerzaam museum, zowel voor kinderen als volwassenen. Echt een aanrader om naar toe te gaan.
Dan is het tijd om de 455 kilometers naar Kalbarri te gaan rijden. Jullie weten inmiddels al hoe saai deze route is op enkele heuvels na. Deze keer rij ik maar eens een heuvel op om wat foto’s en een filmpje te maken. Als je goed kijkt op de foto’s kan je nog net de weg door het landschap zien lopen. Zoals je ziet, er valt weinig te zien op een paar geiten na die ik kort daarna opeens zie lopen :-). Dan volgt de hele lange weg naar Kalbarri. Vijfendertig kilometer voor Kalbarri kan ik de afslag nemen naar de lookouts ‘Hawks Head’ en ‘Ross Graham’. Tja, wat kan ik nog zeggen als je de foto’s ziet, wat een adembenemend mooie natuur en omgeving.
Als het hier geregend heeft en de Murchison River zich vult met al dat water dat overal de bergen uit komt dan weet je helemaal niet wat je ziet volgens mij. En alsof dit allemaal nog niet mooi genoeg is zijn ze op dit moment een skywalk aan het bouwen, die moet voor het zomerseizoen klaar zijn. Maar met het idee dat het hier in de zomermaanden 50 graden heet kan worden, denk ik niet dat je mij hier een afstand zou zien lopen van meerdere kilometers, want dat is wat je hier wel moet als je alles wilt zien wat er te zien is.
Tot slot op naar Kalbarri en opnieuw heb ik een leuk maar gedateerd motel gescoord ha haha. Australiërs houden blijkbaar wel van nostalgie op het gebied van accommodaties. Maar zoals ik al vaker heb gezegd, het bed is prima, de kamer is schoon en netjes, dus prima om een nacht in te vertoeven. En zoals je op de foto ziet heb ik alweer een privé zwembad en dat is een groot voordeel van het laagseizoen :-). Ik hoef dus niet eens te vertellen wat ik gedaan heb. Tot morgen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
