DAG 97: Ma 6 Feb ’17 Bundaberg – Turtle Island

Hey die Cor, zes weken in Australië alweer. Het is dat jij het zegt en het klinkt misschien gek, maar ondanks dat ik de reisverslagen nummer ben ik mij daar niet eens zo bewust van. Het reizen is best intensief en ik wil graag zoveel mogelijk zien, dan vliegt de tijd zo snel aan mij voorbij, veel te snel!
Door de hoeveelheid aan informatie wat er in een dorp/stad en in de omgeving te doen is blijf ik het lastig vinden om bepaalde keuzes te moeten maken. Om een voorbeeld te geven: ik was vanmiddag bij de ‘tourist-information’. Er is hier dus inderdaad een prachtige route het binnenland in. Deze route gaat aan een aantal geweldig mooie bergen, parken, rivieren en watervallen voorbij, maar beslaat meer dan 400 kilometer. Dat is gewoon teveel om er even bij te doen. Daarnaast is mijn hotel in Gladstone is al geboekt en ik moet gewoon keuzes maken in zo megagroot land als Australië.

Ik heb mijn slaapschade vannacht meer dan ingehaald. Het blijft toch vreemd dat twee nachten zo verschillend kunnen zijn, want vanmorgen werd ik pas na 7 uur wakker en ook nog eens door de herrie van anderen. Helaas heb ik geen balkon :-), maar buiten staat wel een tuinsetje met twee stoelen, prima om mijn bakkie koffie te drinken.
Ik heb genoeg te bekijken want in het conferentiecentrum, waarvan de ingang een meter of zes tegenover mijn kamer zit, is blijkbaar een bijeenkomst. Er komen allerlei werknemers aan en blijkbaar begint de dag voor hun om 8.00 uur. Leuk om te zien dat een deel van de mensen meteen naar binnen gaat en de vele rokers eerst hun nicotine gehalte nog op peil moeten brengen :-).

Ik heb vanmorgen problemen met mijn internet. De wifi van het motel is natuurlijk net zo gedateerd als de kamer zelf. Je moet een kabel in je laptop pluggen om verbinding te krijgen, maar helaas heeft mijn tablet die mogelijkheid niet. Mijn Vodafone-signaal is niet sterk genoeg, dus valt de verbinding steeds weg en het lukt mij niet om mijn website te updaten.
De auto in en op naar de kleine dorpjes aan de kust, maar eerst naar ’Mon Repos Beach’ oftewel ’Turtle Beach’. Ik ga eerst bij het strand kijken en daarna naar het ‘Turtle Center’. Het is een klein deel van het strand waar de schildpadden hun eieren leggen en dat is tussen 6pm en 6am verboden terrein. Schildpadden verplaatsen zich in het donker, het liefst s’ nachts en als de kleintjes uit hun ei komen en richting de zee gaan zou je dat proces verstoren, dus het is streng verboden terrein.

Zodra ik het strand oploop word ik al te woord gestaan door een van de medewerkers van het ‘Turtle Center’. Eerst vraagt ze wat ik kom doen en of ik wat meer informatie wil hebben. Zo niet, dan krijg je alleen wat regels te horen wat je wel en niet mag doen op het strand. Ze is erg vriendelijk en ik wil wel wat meer informatie hebben. Een groot deel kan ik straks lezen in het ‘Turtle Center’, dus ze vertelt vooral over de afgelopen weken. Het is hier zo heet dat dit het broedproces, de eieren en uitkomende schildpadden in gevaar brengt. Het is zo heet dat sommige pasgeboren schildpadden het niet lukt om tot in de zee te komen. Door de hitte raken ze uitgeput voordat ze bij de zee zijn en dan sterven ze op het strand. Op een aantal plaatsen hebben ze de kleine schilpadden dus een beetje geholpen om wat makkelijker uit het nest te kunnen klimmen, zodat ze meer energie over hebben om naar de zee te komen. Mocht ik toch een schilpadje zien, dan mag ik ze niet aanraken maar zij helpen ze dan via het strand een koelbox in en dan brengen zij de jonkies de zee in. Wow, wat cool en dat alles op basis van vrijwilligerswerk, ik zet mijn petje af voor deze mensen.

Daar waar de grote nesten zijn is nu een groen doek gespannen en bij bepaalde soorten nesten van schildpadden staat een hekwerk om ze te beschermen voor andere diersoorten, die anders het nest verstoren of plunderen. Ik mag daar wel kijken, maar uiteraard niet inlopen of in het zand graven. Blijkbaar zijn sommige mensen zo gek dat ze dat dus wel doen. De kans dat je overdag een grote schildpad tegenkomt is zo goed als nihil. Zij komen alleen aan wal als het donker is en gaan meteen richting de duinen. Daar graven ze een nest, leggen hun eieren erin, maken het nest weer dicht en ze gaan terug de zee in. Soms komt het weleens voor dat je vroeg in de ochtend nog een schildpad terug de zee in ziet gaan. Maar ook dat mag je nooit verstoren, want dan zou de schildpad kunnen besluiten om stil te blijven staan met alle gevolgen van dien.

Ondanks dat ik geen schildpad zie vind ik het toch indrukwekkend om allemaal te zien en te horen. Het enige dat ik zie is een klein gaatje in de duinen. Daar is kort daarvoor een schilpadje uitgekropen. Het kan zijn dat er nog meer volgen, maar zij verwacht dat niet. Het is te licht en te heet en dan blijven ze in de duinen zitten totdat het afkoelt. Daarna ga ik in het ‘turtle center’ kijken en dat is zeer informatief. Hier zie ik alsnog wat voor soort schildpadden hier geboren worden, maar helaas leven die niet meer. Wat een leuke en informatieve ochtend!

Daarna rij ik richting het zuiden aan de kust voorbij naar de haven. Daar staat de suikerfabriek waar ook de overslag naar de schepen gebeurd. Helaas kan ik daar niet kijken, want net als in Brisbane is alles beveiligd en zonder reden kom je het terrein niet op. Ik rij door naar Burnett Heads en daar liggen niet alleen veel boten in het water, maar staan ze ook op de kant te wachten op onderhoud of om verkocht te worden.

Vervolgens gaat het door naar het dorp Bargara. Precies zoals in de brochure beschreven staat ziet het er ook uit. Veel gepensioneerde mensen kopen of bouwen hier een appartement c.q. huis om samen oud te worden met uitzicht op de prachtig blauwe zee. Toch zie ik op diverse plaatsen in het dorp ook de strijd tussen oud en nieuw. Deels kan ik dat goed begrijpen, want zo te zien zijn er al heel wat mensen weggekocht of misschien zelfs wel ‘weggestuurd’ en daar komen alleen maar grote dure complexen voor terug. In die zin verliest het dorp zijn ‘eigen ik’.
Als je daar je hele leven al aan zee hebt gewoond en je moet plaats maken voor het dure vastgoed dan heeft dat natuurlijk ook een grote impact. Het verbaast me niet dat ik daarna aan de rand van het dorp een nieuwe golfbaan zie met veel oudere golfers :-). Ik rij vervolgens door naar Innes Park, Coral Cove en Elliot Heads en daar eindigt dit deel van de kust. Het is in deze drie kleine dorpjes ook zo mooi. Hoe de mensen hier in zoveel rust en ruimte wonen met de zee naast ze is echt fantastisch.

Daarna rijd ik terug naar Bundaberg, want ik wil de botanische tuin ook nog bezoeken. Dat hebben ze zoals je ziet prachtig aangelegd, alleen het deel met dat groene water en het eiland met de vele vogels vind ik minder mooi en het stinkt er enorm naar die vogels. Daarna vind ik het goed geweest voor vandaag, want het is warm met 34 graden. Eigenlijk wil ik nog een paar dingen bezoeken, maar dat doe ik dan morgenochtend wel. Ik rijd nogmaals 10 kilometer naar Burnett Heads om daar aan het rustige strand met de vele schaduwplekken heerlijk de zee in te duiken. Daarna terug naar het motel, douchen en de stad in om in het restaurant aan de rivier een hapje te eten en nog even langs de rivier te wandelen. Tot morgen!