DAG 151: Za 1 April ’17 Perth - Brisbane

Een nieuwe ochtend in Perth en ik word veel te vroeg en met gemengde gevoelens wakker. Het bekende melancholische gevoel van moeten vertrekken komt weer tevoorschijn. Iets moeten wat ik eigenlijk helemaal niet wil, want ik heb het nog steeds prima naar mijn zin in dit prachtige land. Toch maar opstaan, de laatste twee eitjes koken en natuurlijk mijn welbekende cappuccino maken.

Op het nieuws komen nog steeds de beelden van de overstromingen voorbij. Ongelooflijk hoeveel dorpen en steden er getroffen zijn, hoeveel land er onder water staat en hoeveel schade dat met zich meebrengt. In Airlie Beach is inmiddels het leger gearriveerd met allerlei apparatuur, hele grote generatoren, grote machines om wegen en sporen te herstellen, een tankauto met vers drinkwater en benzine. Op veel plaatsen is het water nog steeds niet gezakt en ook dat is uitzonderlijk. Mensen kunnen nog steeds geen kant uit en als je maar een simpel huisje zonder een eerste verdieping hebt is het helemaal een ramp. Ik vraag me af waar al die mensen in de tussentijd blijven? Voordat alles weer opgedroogd, opgeruimd en opnieuw is ingericht ben je weken verder. Helaas hoor je nu ook de minder leuke verhalen, want er zijn mensen die juist nu spullen weghalen bij anderen of uit winkels en bedrijven. Zoiets kan ik echt niet begrijpen, waar haal je het lef vandaan zeg en hoe gemeen en gevoelloos ben je dan? Oppakken en keihard afstraffen dat soort figuren.

Na het eten ga ik mijn koffer maar vast in de auto zetten, daarna douchen en de laatste spullen in de schouder- en koeltas stoppen. Ik heb voor de dag van vandaag nog drie opties: de dierentuin, Swan Valley of ‘Perth Hills’. De laatste dag wil ik vooral nog een keer genieten van de rust en de ruimte, dus het gaat ‘Perth Hills’ worden. Eerst rij ik nog even naar de oever van de Swan River om de ‘omgekeerde foto’ te maken van ‘Crown Plaza’, namelijk vanuit de stad naar daar. Onderweg kom ik ook nog een drive-thru van Thirsty Camel tegen en daar moet ik natuurlijk even een foto van maken. Ik blijf het perfect vinden dat je in ieder klein dorp of stad gekoelde dranken kan kopen en bij sommigen hoef je niet eens de auto uit te stappen :-). Ze komen eerst met het pinapparaat naar je toe en zetten vervolgens de drank achterin je auto. Daarna heb ik nog een foto gemaakt van de manier hoe ze overal in Australië het water naar de steden vervoeren, gewoon door bovengrondse waterleidingen en deze hebben een behoorlijke diameter zo te zien.

Ik hoef maar 27 minuten en ongeveer 20 kilometer de stad uit te rijden en dan zie je de ‘Hills’ al verschijnen. Hoe bijzonder dat er in zo korte tijd zoveel hoogteverschil is. Het is erg mooi om te zien hoe de huizen hier op en tegen de bergen aan zijn gebouwd en natuurlijk zijn het geen ‘standaard huizen’. Eenmaal op de smalle weggetjes en door de kleine dorpen rijdend zie je meteen de charme en de schoonheid van zoveel mooie natuur weer terug. Dit zijn en blijven de mooiste routes om te rijden, ook al is het moeilijk om het perfecte uitzicht op de stad te vinden. Uiteindelijk lukt het natuurlijk wel, als je maar vaak genoeg zomaar ergens links of rechtsaf slaat ha haha. Ik kan die mensen geen ongelijk geven om hier te gaan wonen in plaats van in de stad zelf, want dit is wel een bijzonder mooie plek.

Onderweg kom ik per toeval door het dorpje Chidlow en daar vlakbij is ‘Lake Leschenaultia’ waar ik natuurlijk ga kijken. Het is meteen te merken dat het zaterdag is van het is best druk. Leuk om te zien wat er allemaal te doen is en dat gaat van kanoën, staand op een surfplank peddelen, mountainbiken om het meer heen en natuurlijk barbecueën, daar zijn de Australiërs echt dol op. Aan het eind van de middag terug naar Perth en in de richting van het vliegveld. Eerst de auto voltanken en terwijl ik naar terminal 4 rij zie ik dat ze hier een ‘Public Viewing Area’ hebben en daar ga ik natuurlijk kijken. Je kunt de vliegtuigen daar zien landen en opstijgen en dat is natuurlijk altijd leuk om even te zien. Daarna inchecken bij de balie van Quantas, want het stomme incheck-apparaat herkent mij of mijn paspoort weer eens niet. Volgens de computer sta ik niet op de vluchtlijst, tja had ik dat al niet eens een keer eerder? Maar niets aan de hand, want de dame ziet mij wel op de lijst staan.

En dan is het wachten geblazen, dus tijd om weer wat tekst te typen, foto’s uit te zoeken, te lezen en wat te eten. Al valt dat laatste op de vliegvelden van Australië wel een beetje tegen. Ze zijn net te klein denk ik, dus op zaterdagavond is het meeste gesloten. Alleen de bar in het midden van de vertrekhal is open en daar zijn de prijzen net als op Schiphol, belachelijk hoog. Maar ja, je moet toch wat eten als je vlucht pas om 23.00 gaat en met het verspringen van de tijd de hele nacht duurt. Hopelijk is er morgenochtend in Brisbane wat open voor mijn ontbijt en zo niet laat ik de taxichauffeur gewoon even bij een tankstation stoppen :-). Dat doet hij vast wel voor mij, tot morgen!