DAG 28: Di 29 Nov ’16 Wellington

Ik heb afgelopen nacht geslapen als een blok en opnieuw zie ik zonlicht bij het wakker worden, maar vandaag heb ik echt geen zin om vroeg op te staan, ik heb nog steeds spierpijn en hoe :-). Ik pak mijn Smartphone en zet wat favoriete muziek van ‘Gregorian’ op. Ik heb al hun muziek in mijn bezit en kan enorm van het rustgevende karakter van deze gregoriaanse muziek genieten. Dit album ‘Masters of Chant II’ vertaald moderne nummers naar gregoriaanse muziek. Ik draai me nog een keer om en dommel nog weer even heerlijk weg. Daarna is het toch echt tijd om op te staan.

Nadat ik mijn verhaaltje en foto’s op de website heb gezet moet ik eerst naar de wasserij. Zij hebben een groot deel van mijn kleding gewassen en blouses gestreken, helemaal perfect voor het volgende deel van mijn reis per camper van :-).
Daarna loop ik de stad in, op naar het parlementsgebouw. Eenmaal daar aangekomen moet je uiteraard eerst door de beveiliging. Daarna moet je helaas alles inleveren m.b.t. jassen, tassen, rugzakken, telefoons, fotocamera’s en/of andere elektronica. Nu krijg ik zoveel moois en indrukwekkendst te zien en mag ik geen foto’s maken, dat is wel jammer maar ook begrijpelijk.
Ik kom net te laat binnen om nog met de grote rondleiding van 11.00 uur mee te kunnen. De verkorte rondleiding gaat om 11.30 en de volgende grote rondleiding om 12.00 uur. Geen probleem, daar wacht ik graag op. Er staat een tv met allerlei presentaties in de wachtruimte en er is genoeg te zien en te lezen over het parlement van Nieuw-Zeeland.

Om 11.45 begint de rondleiding met een tv-presentatie en de gastvrouw stelt zich aan ons voor en wil graag weten waar wij vandaan komen. We zijn met een internationaal groepje van maar 20 mensen. Geen enkele Nieuw-Zeelander, maar wel mensen uit China, Frankrijk, Engeland, Filipijnen, Schotland, Australië en ik als enige Nederlander.
Wij hebben geluk, want wat maar zelden gebeurd, gaat nu wel gebeuren. Wij mogen nl. de parlementszaal in, zeg maar ‘de tweede kamer’ van NZ. Om 14.15 uur is er namelijk een extra parlementszitting n.a.v. de aardbevingen in het Zuiden en daardoor kunnen wij op een groot aantal plaatsen in het gebouw, waar je normaal gesproken tijdens de rondleiding wel komt, nu niet terecht.

Als tegemoetkoming en omdat we maar met zo klein groepje mensen zijn mogen wij dus de parlementszaal, de ‘wandelgangen’, de commissiezalen en de zogenaamde ‘achterkamertjes’ van de vijf partijen zien. Helemaal leuk! Het is een enthousiaste en boeiende gastvrouw en ze betrekt iedereen op een leuke manier bij de rondleiding. De Fransen bij bv. het rode of groene tapijt dat er ligt, de Engelsen bij de verhalen van de koninklijke familie en mij bij het in koper nagebouwde schip van Abel Tasman en uiteraard de naam Nieuw-Zeeland.
Zelf heeft ze een Maori achtergrond waar ze, in een van de commissiezalen die een Maori inrichting hebben, nog meer over verteld. Het is en blijft bijzonder dat je in een gebouw bent, waar de democratie vorm krijgt en waar zo enorm veel geschiedenis geschreven is. Och, ik kan er zoveel over vertellen, maar dat zou een boekwerk worden, dus dat ga ik opnieuw niet doen.

Als ‘kers op de taart’, en misschien omdat we zo ‘nieuwsgierig’ groepje mensen waren met zoveel vragen, vertelde zij over de agenda van vanmiddag en hoe interessant dat het zou kunnen worden.
Zij wilde wel regelen dat wij ons bezoekerspasje om konden ruilen voor een pasje voor de publieke tribune. Dat laat ik me natuurlijk geen twee keer zeggen, die kans is uniek! Ondanks dat ik tot 14.15 uur moet wachten doe ik dat. Met mij nog een stel uit Engeland en drie Franse jongens, waar je dan toch leuk mee in gesprek komt tijdens al dat wachten.
Om 14.15 uur beginnen de debatten. Maar als je daarvoor al ziet met hoeveel ‘poeha’ het begint en de ‘voorzitter van het huis’ naar binnen wordt geleid is al geweldig, het is net Engeland. De inrichting van de parlementszaal, de manier waarop de partijen en het kabinet zit, supergaaf om eens van zo dichtbij te zien en mee te maken! Maar ….. het gaat voor mij te snel. Een deel van wat men zegt kan ik begrijpen, maar sommigen praten zo snel en zijn zo intens aan het debatteren, dat ik er werkelijk niets van ‘bakken’ kan. Maar dat het er heftig aan toe gaat kan je wel zeggen en dan heb ik het nog niet eens over de leden die elkaar niet uit laten praten of beginnen te ‘honen’ als een bepaalde minister aan het woord is. Het is wel duidelijk dat hij niet geliefd is met het beleid dat hij voert :-).
Na een uur vind ik het mooi geweest, terwijl zij minimaal nog tot 22.00 uur doorgaan. Ik haal mijn spullen op en het is de hoogste tijd voor mijn lunch en weer van het zonnetje te gaan genieten.

Het Wellington-museum is dus morgen aan de beurt. Ik ga al wandelend richting de haven een terrasje pakken, daarna naar de ‘food court’, een tussenstop in het hotel maken, omkleden en de voor de laatste keer :-( de avond in de ‘Cuba street’ doorbrengen in mijn favoriete kroegje.