DAG 80: Vr 20 Jan ’17 Wildlife Currumbin Sanctuary
Door: Raymond
Blijf op de hoogte en volg Raymond
20 Januari 2017 | Australië, Surfers Paradise
Vraag me niet waarom, maar het komt weleens voor dat ik s ’nachts onrustig slaap en veel droom. Afgelopen nacht was zo nacht. Ik word vaker dan één keer wakker en soms blijf ik maar even uit mijn bed. Zodra ik echter weer in slaap val, gaat mijn droom gek genoeg weer verder. Vannacht was mijn droom zo intens dat het mij niet meer lukte om de rust te vinden en weer in slaap te komen.
Om 5.50 uur sta ik klaarwakker naast mijn bed en ik denk: ‘Ach Ray, doe eens gek’. Het is buiten al 23 graden en nadat ik op het balkon mijn koffie-verslaving op peil heb gebracht, loop ik naar beneden en om 6.40 uur lig ik al in het water van het zwembad :-). Heerlijk om te doen op de vroege ochtend als iedereen nog slaapt en ik het zwembad voor mij alleen heb :-). Anderhalf uur lang hoor of zie ik helemaal geen mensen, alleen maar vogels, de golven van de zee en af en toe een vliegtuig dat al dalend richting het vliegveld vliegt.
Daarna ontbijten, douchen en op naar de dierentuin. Mijn appartement zit echt op een prima locatie en dichtbij een aantal leuke attracties. Ik hoef maar 1,8 km te lopen om bij de dierentuin te komen en op de vroege ochtend is dat een leuke wandeling. Helaas is het wel bewolkt en miezelt het een heel klein beetje, maar dat is de moeite niet waard. Wat het vervelender maakt is dat door de bewolking de luchtvochtigheid hoog is en dat merk ik meteen aan mijn ademhaling. Het geeft mij een benauwd gevoel en je gaat er plakkerig van zweten. Gelukkig trekt die bewolking in de loop van de ochtend weg, schijnt daarna de zon volop en ondanks de 30 graden voelt dat een stuk prettiger aan.
Het is echt een leuke en mooie dierentuin, maar één aspect vind ik erg jammer en dat zijn de vele commerciële fotomomenten met dieren. Zodra ik de dierentuin binnenkom zie ik als eerst walibi’s en meteen daarna een rij mensen bij de koalaberen staan. Waarom zijn mensen in allerlei situaties zo vaak te vergelijken met een ‘kudde schapen’, die zonder na te denken ook achter elkaar aan rennen? Ik vind dat deze mensen ook niet nadenken. Is die ene foto met een koalabeer, waar je thuis mee kan pronken, dan belangrijker dan het welzijn van die koalabeer zelf?
Stel je eens voor dat je zelf die koalabeer zou zijn. Dat jij steeds van de arm van een verzorger op de arm van een wildvreemde moet, foto maken, terug naar de verzorger en dat tientallen keren achter elkaar. Na een bepaald aantal mensen mag die koalabeer zijn boom weer in en dan halen ze de volgende kolabeer eruit. Zo zitten er iets van acht koalaberen in hun boom te wachten totdat zij weer ongewild als fotomodel moeten figureren.
Moet je nu per se met een koalabeer op de foto, terwijl je ook superleuke foto’s kan maken als de koalaberen gewoon lekker zitten te eten, genieten of slapen in zijn of haar boom? Een kangoeroe kan gelukkig zelf weglopen of je een tik geven als je opdringerig bent, maar de koalabeer kan dat helaas niet. Tja mensen, misschien zijn dat wel de meest vreemde wezens in deze dierentuin ha haha :-).
Maar ondanks dit commerciële gedoe zie ik gelukkig ook mooie en goed verzorgde dierenverblijven en veel informatieborden met duidelijke tekst en uitleg. Het personeel is erg vriendelijk, enthousiast en ze vertellen je van alles. Naast het personeel lopen er ook veel vrijwilligers rond bv. in de open ruimte waar veel kangoeroes rond huppelen. Voordat de mensen überhaupt de kans krijgen om meteen aan de kangoeroes te komen, krijgen ze duidelijke tekst en uitleg hoe je ze moet benaderen en wat je vooral niet moet doen. Toch zijn er altijd mensen die denken: ‘ik doe toch hoe ik het wil’. Een Chinese vrouw omarmt een kangoeroe, zodat ze met haar (domme) hoofd naast die van de kangoeroe komt. Dat doet ze nooit meer, want die kangoeroe geeft haar toch een tik met zijn poten en daar ligt ze op haar rug ha haha. Tja, wie niet luisteren wil moet maar voelen! Goed zo kangoeroe.
Bij de voedermomenten vertellen ze op een hele leuke en begrijpelijke manier over de dieren. Na de voedermomenten kunnen kinderen eventueel nog vragen stellen en daar nemen ze uitgebreid de tijd voor. Door de manier waarop de verblijven zijn gebouwd kan je alle dieren goed zien en een aantal dieren zoals bv. de kangoeroes, leven dus in een open gebied waar je in en uit kan lopen als je dat zelf wilt. Bepaalde diersoorten en ook bepaalde soorten kangoeroes hebben hun eigen verblijf en daar mag je niet in komen. Er zijn genoeg plekken waar je even kan zitten om iets te drinken of te eten en daarna kan je weer fris en fruitig verder lopen. Als iets leuk is dan vliegt de tijd voorbij, dus de dag is snel om. Zeker als je van voedertijd naar voedertijd gaat zit er zo een half uur of een uur tussen en loop je weer een eindje om er te komen of je gaat met het treintje mee. Kortom, een geslaagde dag en ik begrijp dat deze attractie de nummer 1 attractie op de tripadvisor app is.
Daarna loop ik nog naar de overkant naar het surfersmuseum. In combinatie met je entreekaart voor de dierentuin kan je daar gratis naar binnen. Ik zie veel informatie en foto’s over legendarische surfers en natuurlijk allerlei soorten surfplanken. Ik vind er eigenlijk niets aan, want ik heb totaal geen verstand van surfen en al helemaal niet van zoveel verschillende soorten surfplanken. Dus met 15 minuten sta ik alweer buiten :-).
Ik loop terug naar mijn ‘Golden Riviera Beach Resort’ en spring snel even onder de douche. Daarna bij de supermarkt mijn avondeten kopen en even een terrasje pakken onder mijn appartement. Mensen kijken blijft toch een van de leukste dingen om te doen. Koken, eten en daarna een wandeling langs de zee, het strand en tot slot nagenieten op mijn balkon. Tot morgen!
Om 5.50 uur sta ik klaarwakker naast mijn bed en ik denk: ‘Ach Ray, doe eens gek’. Het is buiten al 23 graden en nadat ik op het balkon mijn koffie-verslaving op peil heb gebracht, loop ik naar beneden en om 6.40 uur lig ik al in het water van het zwembad :-). Heerlijk om te doen op de vroege ochtend als iedereen nog slaapt en ik het zwembad voor mij alleen heb :-). Anderhalf uur lang hoor of zie ik helemaal geen mensen, alleen maar vogels, de golven van de zee en af en toe een vliegtuig dat al dalend richting het vliegveld vliegt.
Daarna ontbijten, douchen en op naar de dierentuin. Mijn appartement zit echt op een prima locatie en dichtbij een aantal leuke attracties. Ik hoef maar 1,8 km te lopen om bij de dierentuin te komen en op de vroege ochtend is dat een leuke wandeling. Helaas is het wel bewolkt en miezelt het een heel klein beetje, maar dat is de moeite niet waard. Wat het vervelender maakt is dat door de bewolking de luchtvochtigheid hoog is en dat merk ik meteen aan mijn ademhaling. Het geeft mij een benauwd gevoel en je gaat er plakkerig van zweten. Gelukkig trekt die bewolking in de loop van de ochtend weg, schijnt daarna de zon volop en ondanks de 30 graden voelt dat een stuk prettiger aan.
Het is echt een leuke en mooie dierentuin, maar één aspect vind ik erg jammer en dat zijn de vele commerciële fotomomenten met dieren. Zodra ik de dierentuin binnenkom zie ik als eerst walibi’s en meteen daarna een rij mensen bij de koalaberen staan. Waarom zijn mensen in allerlei situaties zo vaak te vergelijken met een ‘kudde schapen’, die zonder na te denken ook achter elkaar aan rennen? Ik vind dat deze mensen ook niet nadenken. Is die ene foto met een koalabeer, waar je thuis mee kan pronken, dan belangrijker dan het welzijn van die koalabeer zelf?
Stel je eens voor dat je zelf die koalabeer zou zijn. Dat jij steeds van de arm van een verzorger op de arm van een wildvreemde moet, foto maken, terug naar de verzorger en dat tientallen keren achter elkaar. Na een bepaald aantal mensen mag die koalabeer zijn boom weer in en dan halen ze de volgende kolabeer eruit. Zo zitten er iets van acht koalaberen in hun boom te wachten totdat zij weer ongewild als fotomodel moeten figureren.
Moet je nu per se met een koalabeer op de foto, terwijl je ook superleuke foto’s kan maken als de koalaberen gewoon lekker zitten te eten, genieten of slapen in zijn of haar boom? Een kangoeroe kan gelukkig zelf weglopen of je een tik geven als je opdringerig bent, maar de koalabeer kan dat helaas niet. Tja mensen, misschien zijn dat wel de meest vreemde wezens in deze dierentuin ha haha :-).
Maar ondanks dit commerciële gedoe zie ik gelukkig ook mooie en goed verzorgde dierenverblijven en veel informatieborden met duidelijke tekst en uitleg. Het personeel is erg vriendelijk, enthousiast en ze vertellen je van alles. Naast het personeel lopen er ook veel vrijwilligers rond bv. in de open ruimte waar veel kangoeroes rond huppelen. Voordat de mensen überhaupt de kans krijgen om meteen aan de kangoeroes te komen, krijgen ze duidelijke tekst en uitleg hoe je ze moet benaderen en wat je vooral niet moet doen. Toch zijn er altijd mensen die denken: ‘ik doe toch hoe ik het wil’. Een Chinese vrouw omarmt een kangoeroe, zodat ze met haar (domme) hoofd naast die van de kangoeroe komt. Dat doet ze nooit meer, want die kangoeroe geeft haar toch een tik met zijn poten en daar ligt ze op haar rug ha haha. Tja, wie niet luisteren wil moet maar voelen! Goed zo kangoeroe.
Bij de voedermomenten vertellen ze op een hele leuke en begrijpelijke manier over de dieren. Na de voedermomenten kunnen kinderen eventueel nog vragen stellen en daar nemen ze uitgebreid de tijd voor. Door de manier waarop de verblijven zijn gebouwd kan je alle dieren goed zien en een aantal dieren zoals bv. de kangoeroes, leven dus in een open gebied waar je in en uit kan lopen als je dat zelf wilt. Bepaalde diersoorten en ook bepaalde soorten kangoeroes hebben hun eigen verblijf en daar mag je niet in komen. Er zijn genoeg plekken waar je even kan zitten om iets te drinken of te eten en daarna kan je weer fris en fruitig verder lopen. Als iets leuk is dan vliegt de tijd voorbij, dus de dag is snel om. Zeker als je van voedertijd naar voedertijd gaat zit er zo een half uur of een uur tussen en loop je weer een eindje om er te komen of je gaat met het treintje mee. Kortom, een geslaagde dag en ik begrijp dat deze attractie de nummer 1 attractie op de tripadvisor app is.
Daarna loop ik nog naar de overkant naar het surfersmuseum. In combinatie met je entreekaart voor de dierentuin kan je daar gratis naar binnen. Ik zie veel informatie en foto’s over legendarische surfers en natuurlijk allerlei soorten surfplanken. Ik vind er eigenlijk niets aan, want ik heb totaal geen verstand van surfen en al helemaal niet van zoveel verschillende soorten surfplanken. Dus met 15 minuten sta ik alweer buiten :-).
Ik loop terug naar mijn ‘Golden Riviera Beach Resort’ en spring snel even onder de douche. Daarna bij de supermarkt mijn avondeten kopen en even een terrasje pakken onder mijn appartement. Mensen kijken blijft toch een van de leukste dingen om te doen. Koken, eten en daarna een wandeling langs de zee, het strand en tot slot nagenieten op mijn balkon. Tot morgen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
