DAG 44: Do 15 Dec ’16 Queenstown naar Fox Glacier

Het is een heel stuk kouder geworden dan de 22 graden van gisteren. Door alle regen en hagel van de afgelopen avond en nacht is het nu nog maar 8 graden en dat merk je meteen bij het wakker worden. Dat kan de ‘pret niet drukken’, ik ben allang blij dat het gisteren dan zo mooie dag was.
Een dun zonnetje wisselt zich voortdurend af met donkere wolken en af en toe miezelt het nog een beetje.

Twintig minuten rijden van Queenstown ligt het dorpje ‘Arrowtown’, daar begint de dag van vandaag. Arrowtown is een zeer idyllisch dorpje waar veel historische gebouwen bewaard zijn gebleven. De zogenaamde ‘nineteenth century miners cottages’. In 1862 heeft men hier in de rivier voor het eerst goud gevonden en niet lang daarna waren er 1500 ‘miners’ goud aan het zoeken. Veel van die ‘miners’ waren chinezen en zij hebben er hun eigen dorpje gebouwd. Sinds 1950 zag men pas in dat het belangrijk was om deze historie te behouden en heeft men veel gebouwen gerestaureerd.

Tegenwoordig zitten er in al die mooie gebouwen uiteraard kroegjes, restaurants, winkeltjes en uiteraard juweliers, maar er zijn ook nog steeds mensen die in dat soort cottages wonen. Echt prachtig om te zien, ook al is het natuurlijk vooral een commercieel gebeuren geworden.
Het enige dat ik heel erg jammer vind, is dat in zo geweldig mooi klein historisch winkelstraatje opnieuw volop auto’s staan geparkeerd. Onbegrijpelijk dat ze voor toeristen zoveel parkeerplaatsen aanleggen en hun eigen straatje verpesten met hun eigen auto’s en allerlei laad- en losplaatsen. Al die leveranciers kunnen ook aan de achterkant van die winkeltjes komen. Moeilijk te begrijpen dat ze een straatje als dit niet omtoveren in een ‘wandelstraatje’ met leuke terrasjes en in de sfeer van toen. De auto’s zijn een zeer storende factor om mooie foto’s te kunnen maken. Tja, helaas.

Daarna gaat de reis door naar het 45 kilometer verderop liggende Wanaka. Tussen Queenstown en Wanaka liggen allerlei skigebieden en dat merk je duidelijk aan de omgeving met de vele mooie motels, hotels en duurdere resorts. Wat een geweldig uitzicht als je daar logeert, maar daar zal de prijs ook wel naar zijn denk ik zo.
Het meest in het oog springend zijn natuurlijk de besneeuwde bergtoppen, maar de groene bergen daaronder doen het ook goed. Onderaan de berg zijn ze zelfs kilometerslang begroeid met bloemen in gele, roze en paarse kleuren, prachtig om te zien. Opnieuw moet ik flink de hoogte in, dit keer zijn het zelfs volop haarspeldbochten die ik moet nemen. Tot mijn verbazing ga ik deze keer echt helemaal naar boven toe en op het allerhoogste punt bij de ‘scenic lookout’ geeft mijn gps een hoogte van 1068 meter aan, wow daar moet ik even een foto van maken! Waarschijnlijk zal ik nergens meer hoger komen dan hier. Het waait flink, het is erg koud, maar het uitzicht is ‘overwhelming’. Vervolgens gaat het aan de andere kant van de berg weer naar beneden, maar dat gaat meer ‘recht’ tussen de bergen door en met veel minder bochten, minder inspannend rijden.

Even later zie ik in de verte ‘Lake Wanaka’ al een beetje liggen. Een enorm groot meer in vergelijking met het ‘kleine’ stadje dat rechts van het meer ligt. Inmiddels kan je je wel een voorstelling maken hoe mijn omgeving er ongeveer uit ziet denk ik? Wanaka zelf is één en al shopping en het is er ‘Amsterdams’ druk. Na drie straatjes van het stadje heb ik het wel gezien, ik vind daar dus echt niets aan. Volop (ski) kleding, schoenen, sieraden, souvenirs, andere troep en natuurlijk volop horeca en ‘outdoor adventure’ shops. Hier vallen ze je zelfs op straat al lastig met hun extreme attracties als bungeejumping, jetski boten en paragliden. Ik heb hier dus niet zoveel zin in en ik keer de stad mooi de rug toe ha haha. Ik neem een ‘cappuccino to go’ mee en maak lekker een wandeling langs het enorm grote ‘Lake Wanaka’. Dat is vele malen leuker dan in zo overbevolkt stadje rond te hobbelen.

Daarna terug naar de camper en naar ‘Puzzling World’. Een attractie met buiten o.a. een groot doolhof, maar ook allerlei optische illusies en situaties waarbij je denkt: ‘hoe kan dat nu’? Het is een beetje als dat Nederlandse programma ‘Mindfuck’. Je gedachten, je hersenen worden zeg maar ‘voor de gek gehouden’ door een bepaald ding of een bepaalde situatie.
Wat ik misschien nog wel het allerleukste vind is dat er een supergrote spelruimte is. Daar zitten allerlei vrienden, families, gezinnen met elkaar verschillende (puzzel)spelletjes te doen. Zo leuk om te zien, vele malen leuker dan dat iedereen altijd maar weer met zijn hoofd in zijn of haar smartphone zit. Het sfeertje is gewoon bijzonder en de mensen hebben zoveel plezier van de spelletjes die ze met elkaar aan het doen zijn. Het tovert in ieder geval een glimlach op mijn gezicht om al die mensen op zo leuke manier met elkaar bezig te zien.

Dan is het tijd om naar mijn volgende bestemming ‘Haast’ te rijden, maar ik doe het rustig aan hoor. Ik moet opnieuw vele kilometers langs twee meren en langs c.q. over de bergen heen rijden, dus de uitzichten blijven zo mooi als ze al waren. Ik ben Wanaka nog maar net uit en dan begint het me toch te regenen joh. Heel raar, het is net alsof ik aan de andere kant van de berg in een totaal ander klimaat terecht gekomen ben. En geloof het of niet, het is daarna alleen maar dramatischer geworden. Naast dat het de hele weg geregend heeft, kwam er met tussenpozen volop hagel naar beneden en heb ik enorm veel onweer gehad, inclusief veel gedonder en gebliksem. Vooral dat laatste ben ik geen fan van en ik vind dat toch wel eng tussen al die bomen en bergen.
Maar ‘ieder nadeel heeft zijn voordeel’, want wat ik tot nu toe nog niet gezien heb, is dat al dat regenwater natuurlijk een weg naar beneden zoekt. Daardoor zie ik onderweg overal kleine en grotere watervallen de berg af komen, dat is wonderbaarlijk mooi om te zien. Af en toe ben ik maar gestopt om er in de regen toch maar een foto van te maken. In die zin is al die regen wat minder erg, want het tovert wel een erg mooi ‘schouwspel der natuur’ tevoorschijn.

Daarna ben ik onderweg niet meer uitgestapt tot ik in ‘Haast’ ben. ‘Haast’ is helaas opgedeeld in drie kleine stukjes ‘dorp’. Die drie kleine stukjes liggen, als je ze alle drie wilt zien, ook nog eens 48 kilometer uit elkaar. Je hebt ‘Haast township en Haast Junction’, het 2de stukje heet ‘Haast Jackson Bay’ en tot slot hebben we ‘Haast Beach’ waar ik op dit moment ben.
Hier is ook mijn Holiday Park en ik denk voor het eerst: ‘nou nee, dit vind ik niets’. Het HP ligt namelijk direct aan de highway, naast een vliegveldje dat niet meer in gebruik is en verder is er helemaal niets. Ze hebben in een oude vliegtuighangar sanitair en een keuken gemaakt en om de hangar heen zijn huisjes geplaatst en staplaatsen gecreëerd voor campers en tenten.
Ik wil in de avonduren toch op zijn minst even een stukje het dorp in kunnen lopen. Om zo afgelegen te zitten zonder ook maar iets leuks in de buurt ga ik niet doen. Tja en nu? Inmiddels heb ik al 212 km gereden en dat is voor mij doen een behoorlijk eind. Mijn volgende bestemming is nog eens 118 km rijden en het weer is nog steeds zeer belabberd. Maar goed, denkend aan wat er in en om ‘Fox Glacier’ te doen is en met name aan de gletsjers die vlakbij het HP in de bergen liggen denk ik: ‘hoppa, gewoon gas geven Ray’.

Bij aankomst op het HP is de avond inmiddels al begonnen, maar er is gelukkig nog plek genoeg. De regen, hagel, donder en bliksem zijn er helaas nog steeds, dus ook hier valt er niets meer te wandelen. Er zijn genoeg campinggasten die het blijkbaar niet uitmaakt en gehuld in regenpakken gaan zij gewoon op pad. Tja, misschien ben ik op dat gebied dan wel verwend, maar ik ga toch echt niet twintig minuten door dat hondenweer heen lopen om naar het dorp te gaan. En met zoveel bliksem en gedonder vind ik het nog eng en gevaarlijk ook. Gelukkig heb ik een tablet en internet en daarna ga ik lekker op tijd mijn ogen sluiten. Tot morgen!