Dag 199-205 Ma 12 t/m Zo 18 juni 2017 Kitchener

PORT DOVER – WATERLOO – CAMBRIDGE - HAMILTON
Na een zonnige en erg warme zondag hebben we wat mij betreft een veel te warme maandag. Het zomerse klimaat van Ontario is, op een aantal punten na, blijkbaar niet zoveel anders als in Nederland. Het is vandaag windstil en zonnig, maar ook regelmatig zwaar bewolkt. Deze wolken liggen als een deken over de stad heen, waardoor in mijn beleving de warme lucht opgesloten zit. Daarnaast is de luchtvochtigheid erg hoog, waardoor het benauwd en plakkerig aanvoelt. Volgens de weer-app wordt het vandaag 32 graden, maar het ‘feels like’ 39 graden en dat klopt wel, bah!



Veel mensen vinden dit natuurlijk niet het meest prettige weertype van de zomer en voor sommige mensen onder ons is dit nog minder prettig. Als ik mij, met mijn beperkte longcapaciteit, nu in ga spannen dan voelt het alsof er iemand bovenop mijn borstkas gaat zitten en zweet ik ‘peentjes’. Voor mij is het absoluut te warm en te broeierig om er vandaag op uit te gaan. Vroeg in de ochtend is het nog wel okay om met een kop koffie in de tuin een boek te lezen, maar naarmate de tijd verstrijkt zoek ik mooi de verkoeling van het kelder-appartement en de airconditioning op. Wat dat betreft is het ideaal om met deze ‘hitte’ nog een appartement onder je huis te hebben :-).

Eenmaal terug in ‘mijn’ koele onderkomen verdiep ik mij in de vervolgreis van de maanden juli, augustus en september. Ik lees de reisgidsen gedetailleerd door, bestudeer de landkaart van Ontario en zoek alvast de nodige reisinformatie op over huurauto’s, de trein, de ferry, diverse hotels en de steden die ik of wij willen bezoeken. Via het internet is er ontzettend veel verschillende informatie beschikbaar en toch gaat mijn voorkeur uit naar de plaatselijke ‘tourist-information’. De ‘locals’ weten bijna alles en die kunnen je uiteindelijk toch het allerbeste adviseren. Ik persoonlijk maak graag gebruik van hun kennis en kunde wat het rondreizen betreft door een bepaalde stad of regio.

Daarna maak ik een begin aan het uitzoeken en deels comprimeren van de duizenden foto’s en filmpjes van mijn vorige rondreis. Per dag zoek ik de mooiste foto’s en filmpjes uit, waarna ik ze per genummerde week bij elkaar zet. Vervolgens monteer ik deze foto’s en filmpjes in een weekfilm die tussen de 10 tot 15 minuten mag duren. Deels voorzie ik de weekfilm tijdens de montage van tekst, zodat ik op mijn oude dag ook nog kan zien waar ik ooit geweest ben :-). Op mijn website kan je al zien hoe dat eruit gaat zien, want in de laatste reisupdates van Canada staan al soortgelijke weekfilms. Uiteindelijk heb ik van mijn vorige, zes maanden durende rondreis, dan 27 weekfilms tot mijn beschikking. Het lijkt mij leuker en prettiger kijken dan wanneer je door honderden foto’s van 189 reisdagen moet klikken.

Achteraf gezien vind ik het erg jammer dat ik niet meteen op het idee van een weekfilm ben gekomen, want om het nu alsnog te doen is een zeer tijdrovend karwei. De eerste maanden heb ik van de vele honderden foto’s per dag maar enkele foto’s per dag op de reiswebsite geplaatst, omdat ik er simpelweg niet meer dan 150 tegelijk kon plaatsen. En dat terwijl ik op één dag vaak al tussen de 75 en 150 foto’s maakte. Voorlopig heb ik dus nog wel iets te doen mocht er nog eens een regenachtige dag voorbijkomen ha haha :-).

Deze week heeft Anke op dinsdag vrij genomen en ondanks dat het nog steeds warm is gaan wij er toch op uit. In een auto met airconditioning en als bestemming Port Dover aan ‘Lake Erie’ is dat prima te doen. Het is een prachtige, 73 kilometer lange route over de landweggetjes van Ontario. Onderweg is er al veel moois te zien en ik zou om de haverklap kunnen stoppen om foto’s te maken, maar dat gaan we maar niet doen. Ik ben dol op de architectuur van de Canadese huizen, boerderijen, scholen, natuur etc. Port Dover is een klein, maar populair en zeer toeristisch dorp in de zomermaanden. Het is er nu nog heerlijk rustig en veel inwoners zijn volop bezig met de voorbereidingen van het hoogseizoen. Het strand ligt er strak en opgeruimd bij en ondanks de wolken en de heiige lucht, probeert de zon door de wolken heen te breken. Af en toe komt er een heerlijk briesje wind voorbij, waardoor het toch minder warm aanvoelt. Dat is het voordeel als je aan de zee of aan een Lake zoals ‘Lake Erie’ zit. En dan te bedenken dat in het midden van dit meer de grens loopt met de ‘United States of America’. Als we vanuit hier 292 kilometer naar het westen zouden rijden, zijn we al in de stad Detroit. Best grappig dat het allemaal zo dichtbij is en wie weet besluit ik nog wel om de grens over te gaan.

We maken een wandeling langs het strand, lopen de pier op en daarna richting het dorp. Natuurlijk maken we als eerst een tussenstop bij Tim Hortens voor een cappuccino. Het is er lekker koel, we zitten in twee comfortabel zittende fauteuils en deze keer heb ik een vleugje vanille in mijn koffie, ook erg lekker :-). Vandaar lopen we het dorp in en komen we terecht in een kaaswinkeltje, waar ze zelfs ‘Old Amsterdam’ verkopen. Uiteraard kopen we daar een stukje van ook al is het drie keer zo duur is als in Nederland, maar daardoor smaakt de kaas nog vele malen beter ha haha. Lunchen doen we aan het strand bij ‘Gallahan’s Beach House’. Anke bestelt Perch-taco’s en ik geniet van de welbekende ‘Lake Erie Yellow Perch’. Het is een heerlijke, kleine witvis die ze s ’morgens vroeg vangen en daarna liggen ze dus op je bord, zodat je ze op kan smikkelen :-).

Op de weg terug komen we door het dorpje ‘Paris’ waar we een tussenstop maken. Daar bezoeken we een winkel die nog grotendeels is zoals het vroeger ooit was. Het is lastig om te omschrijven, maar de 100 jaar ‘oude’ houten vloeren, trappen, plafonds, kasten, schuifladen, kniptafels etc. zijn allemaal nog in originele staat en ik vind dat prachtig om te zien. In deze winkel ga je qua inrichting letterlijk en figuurlijk terug in de tijd, maar je koopt er de meest moderne spullen.
Daarna duiken we de chocoladewinkel in, zodat Anke haar John kan verrassen. Mensen die echt van chocolade houden kunnen hier maar beter niet al te vaak naar binnen stappen denk ik :-). Wat een ruime keuze aan chocolade en ze hebben er de mooiste voorwerpen van gemaakt en in prachtige cadeauverpakkingen verpakt. Het ziet er allemaal zeer creatief en aantrekkelijk uit. Daarna lopen we nog even richting de ‘Grand River’ om vervolgens binnendoor weer richting Kitchener te rijden.

Ergens onderweg laat Anke mij zien hoe een ‘wandel- en fiets trail’ eruit ziet langs de Grand River en welke routes je daarvoor kan volgen. Beiden vinden we fietsen leuk, dus als het niet te warm is gaan we dat ook zeker doen. Terwijl we zitten te kletsen op het bankje langs de rivier komt er nog een hele groep kanovaarders langs. Mocht je niet willen fietsen dan kan je altijd nog een kano-tour over de rivier maken. Je moet dan wel goed uitkijken voor de ondiepe stukken, want wij zien maar liefst twee kano’s vastlopen op de bedding van de rivier. Een van de roeiers moet dus uitstappen om de kano weer in de juiste en diepere vaarroute te krijgen.

De dag daarop is het minder warm en ik besluit om halverwege de ochtend op de fiets te stappen. Deze keer fiets ik niet via de ‘normale weg’, maar via allerlei grintpaden achterlangs de mooiste huizen en door allerlei kleine natuurgebieden heen. De planning was om naar het regionale vliegveld te fietsen, maar uiteindelijk kom ik daar niet aan. Ik beland in een nieuwbouwwijk waar ze nog volop aan het bouwen zijn en tussen deze wijk en het vliegveld zie ik alleen maar natuur en een ‘highway’ lopen, dus het vliegveld ga ik vandaag (nog) niet bereiken.

Per toeval kom ik via deze wijk op de ‘M.R. Good Family Trialway’. Deze trialway gaat 4,5 km langs de ‘Grand River’ heen. Een geweldig mooie route om te fietsen, maar waar ik al een beetje huiverig voor was gebeurd. Het gaat heuvel op, heuvel af en er komt maar geen eind aan deze ‘trailway’. Ik ben maar wat blij dat de fiets 21 versnellingen heeft, want anders kwam ik op sommige plekken echt niet tegen de steile heuvels op. Onderweg kom ik gelukkig een informatiebord tegen, maar ik heb inmiddels geen enkel idee meer waar ik ben. Gewoon doorfietsen en dan kom ik hopelijk vanzelf wel iets bekends tegen. Na een kilometer of acht gebeurd dat gelukkig ook, maar dan moet ik alsnog terug naar huis fietsen. Al met al heb ik niet geheel vrijwillig :-) zonder pet en zonnebrand een kilometer of twaalf gefietst. In de loop van de avond is dat ook wel te zien, want ik ben zo ‘rood als een kreeft’ ha haha.

De volgende ochtend is het tijd om via Whatsapp, Telegram en Skype weer eens contact te leggen met Nederland. Het is en blijft grappig dat er zes uur tijdsverschil tussen ons in zit. Als mijn dag begint, is de werkdag in Nederland al bijna weer voorbij. Het is leuk om na een tijdje even bij te kletsen en de laatste nieuwtjes met elkaar te delen. Voordat we het in de gaten hebben, zijn we zo een paar uur verder met typen en kletsen :-). Daarna zoek ik nog wat foto’s en filmpjes uit om te monteren en de rest van de dag doe ik niet veel meer dan genieten van het zonnetje in de tuin. In de avonduren kook ik voor ons drieën ‘Indiase Kip Tandoori’ van Knorr :-). Ja ja, je leest het goed. Dit heerlijke en makkelijke gerecht heb ik in de ‘Dutch Store’ in Guelph gekocht net zoals rode kool met appeltjes, krentenbollen, koetjesrepen en Maasdammer gatenkaas. Altijd leuk om mijn familie met iets lekkers en/of iets nieuws uit Nederland te verrassen.

Na het eten stappen we in de auto en rijden we naar het dorp Waterloo. We gaan als eerst naar de fietsenmaker om informatie in te winnen voor een fietsendrager op de nieuwe auto. In Canada hebben ze allerlei mooie fietsroutes, maar helaas liggen deze niet altijd in de buurt. Veel mensen rijden daarom met de auto ergens naar toe om vervolgens op de fiets een van deze vele routes te fietsen. Iets dat mij erg leuk lijkt om te doen, want zodoende kom je op de mooiste plekken terecht. Voor de 2de auto hebben ze al een fietsendrager, maar helaas past deze niet op de pick-up truck.
Daarna rijden we door naar een van de parken in de stad. Daar maken we een avondwandeling en worden we begroet door twee enthousiaste pauwen die volop pronken met hun veren. Zij zijn blijkbaar ook blij met deze mooie zomeravond net zoals de vele eekhoorns die van boom naar boom rennen. Het is zo mooie, zonnige zomeravond dat we nog een tijdje blijven zitten en kletsen aan een van de vele picknicktafels :-).

Vandaag is de laatste dag van de werkweek alweer aangebroken en iedereen is vroeg op. Zodra Anke en John om 7.15 uur naar hun werk zijn ga ik de tuin in om hun te verrassen. In de garage liggen namelijk tien zakken met houtsnippers c.q. turf te wachten die eigenlijk in de plantenbedding thuishoren. Ik schoffel eerst het onkruid los en haal dat tussen de planten weg. Daarna verdeel ik de negen zakken houtsnippers over de tuin en bewaar ik de laatste zak voor het opvullen van eventuele oneffenheden. Ondertussen schijnt de zon volop en voor ik het weet stijgt de temperatuur in een paar uurtjes tijd van 13 naar boven de 20 graden en mijn zweetproductie stijgt volop mee :-). Om half 11 is de klus geklaard en kan ik na een frisse douche met een bakkie koffie genieten van een prachtig ‘strakke’ tuin. Later die dag stap ik op de fiets om een ander stukje van de stad Kitchener te ontdekken en in de avonduren maken we een wandeling in een van parken van de stad Cambridge.

De zaterdag is grotendeels bestemd voor de stad Guelph en het is een mooie, zonnige en warme dag. Via allerlei weggetjes binnendoor rijdt John naar de stad waar mijn tante altijd gewoond heeft. We parkeren bij de kerk en deze keer is deze wel geopend. Helemaal perfect, want ik wil deze kerk maar al te graag van binnen zien. De foto’s spreken voor zich en het is erg leuk om te zien en te lezen dat ze ‘The Dome’ uit Köln in Duitsland als voorbeeld hebben gebruikt voor de bouw van deze kerk. We kunnen niet alleen in de kerk zelf kijken, maar ook in de kelder onder het altaar en dat is extra bijzonder om te zien en zelfs daar staan prachtige beelden om te bekijken.
Aansluitend gaan we naar de markt, maar helaas bevindt deze zich grotendeels in een grote hal zonder airco of fatsoenlijke ventilatie, dus het is er ‘vies benauwd’. Voor ik het weet staat het zweet op mijn rug en voorhoofd en ik versnel mijn looppas, zodat ik snel weer naar buiten kan. Ons volgende doel van vandaag is de ‘Dutch Store’ waar ik spaghettikruiden wil kopen. Morgen ga ik namelijk mijn welbekende en overheerlijke verse spaghettisaus maken. Naast de kruiden gaat er nog rode kool, kapucijners, Indiase Kip Tandoori en een zak drop mee naar huis ha haha. Aansluitend lopen we naar het overdekte winkelcentrum toe waar we een korte koffiepauze inlassen.

Eenmaal terug in Kitchener doen we bij twee verschillende winkels boodschappen. Het is de hoogste tijd om petten te kopen om mijn hoofd tegen de felle zon te beschermen, want als die eenmaal schijnt ‘brand’ deze er goed op los. Naast twee petten is een paar slippers ook wel erg handig in en om het huis. Dat deze alle drie in het teken staan van 150 jaar Canada is natuurlijk extra leuk :-). Daarna eten we en rijden we naar de rollerskatebaan in de stad Hamilton, waar we John afzetten. Wij gaan eerst naar ‘Dunedin Castle’. Na een lange renovatie heeft dit museum zijn deuren weer geopend en dat vieren ze op bijzondere wijze. Na daar wat rondgekeken te hebben in het deels geopende museum en op het buitenterrein gaan we terug naar de rollerskatebaan. Hier zie ik voor het eerst Anke en John op de swingende muziek samen over de skatebaan rolschaatsen. Dat ziet er perfect uit en dat doe ik hun echt niet na, integendeel zelfs ha haha.

Terwijl zij aan het rolschaatsen zijn, ga ik de omgeving maar eens verkennen en kom ik zelfs een marineschip tegen dat je overdag kan bezichtigen. De omgeving is nu nog grotendeels een kale vlakte, maar binnenkort beginnen ze met de bouw van 1500 appartementen en dertienduizend vierkante meter aan commerciële ruimten. In en rondom het ‘Lake Ontario’ en de haven gaat de komende jaren voor 140 miljoen dollar geïnvesteerd worden in allerlei projecten. Als je goed kijkt op de foto, zie je tussen de nummertjes 2 en 5 de rollerskatebaan liggen en daaromheen de nieuwe omgeving. Een goede reden om over een aantal jaren nog maar eens terug te komen naar Hamilton.

De zondag voorspelt niet veel goeds wat het weer betreft, dus gaan we naar het overdekte winkelcentrum van Waterloo. Iedere grote stad heeft wel van dit soort grote overdekte winkelcentra. Wat voor ons het centrum van een dorp of stad is, is voor de Canadezen het overdekte winkelcentrum en je kan hier werkelijk van alles kopen. Er zijn niet alleen tientallen winkels, maar ieder winkelcentra heeft ook een ‘foodcourt’ en daar kan je kiezen uit allerlei gezonde en minder gezonde maaltijden en natuurlijk een kop koffie van Tim :-).
Dat ze in Canada veel van dit soort winkelcentra hebben heeft deels te maken met het klimaat. Ze hebben een relatief korte zomer en in de maand september komt de herfst al tevoorschijn met het daarbij behorende klimaat. Tijdens de lange wintermaanden vallen er met name in de maanden december tot en met maart vele meters sneeuw en dan is het maar wat prettig om dit soort winkelcentra te hebben. Je kan dan op één plek en op één dag al je huisvoorraad weer aanvullen voor de volgende weken en maanden.

Na ons bezoek aan het winkelcentrum gaan we naar een van de weinige terrasjes in de stad en drinken we een koud biertje. Helaas verpest de regen kort daarna ons terrasbezoek en gaan we terug naar huis. Zoals gezegd kook ik spaghetti met mijn overheerlijke verse spaghettisaus en vullen we de avond met meerdere indrukwekkende klimaat- en natuurfilms van Netflix. Als je ziet wat er op beeldmateriaal is vastgelegd over het smelten van o.a. de ijskap, dan vind ik het onbegrijpelijk dat wij mensen, beleidsmakers en politici nog steeds niet de verantwoordelijkheid nemen om te investeren in duurzame energie. Als je na het zien van zoveel bewijs op zoveel beeldmateriaal nog steeds ontkent dat ‘climatechange’ niet bestaat, dan ben je werkelijk waar niet goed bij je hoofd. In mijn beleving laat moeder natuur ons al jaren zien en ervaren dat we met zijn allen verkeerd bezig zijn. Hopelijk gaat er op dit gebied de komende jaren veel gebeuren, zodat de toekomstige generatie ook nog volop kan genieten van hetgeen ik de afgelopen maanden allemaal heb mogen zien aan natuurschoon. Tot de volgende week :-).